لیبی گرفتار بی ثباتی و طمع ورزی غربیها

لیبی کشوری در شمال آفریقا پس از مصر و تونس شاهد خیزش مردمی بود این انقلاب اندکی با موارد مشابه آن در کشورهای همسایه متفاوت بود زیرا معمر قذافی از همان ابتدا با بمباران تظاهرات کنندگان نشان داد که قصد سرکوب آن را دارد.
قذافی با موش خواندن مخالفان با همه نیروهای نظامی خود به مقابله با آنها پرداخت و کوشید که بنغازی پایگاه آنها را اشغال کند و زمانی که وی در حال یکسره کردن کار و نابودی مخالفان بود به ناگاه جامعه بین المللی و البته غربی ها وارد عمل شدند.
روسیه که در این میان از ابعاد ماجرا بی خبر بود با صدور قطعنامه شورای امنیت درباره لیبی موافقت کرد و نیروهای غربی حملات گسترده ای را علیه قذافی آغاز کردند.
روسیه پس از اینکه مشاهده کرد غربی ها از قطعنامه ها پا را فراتر گذاشته اند پشیمان شد اما غربی ها توانستند قذافی را سرکوب و وی را به قتل برسانند.
در واقع پس از اینکه جنگنده های غربی کاروان قذافی را هدف قرار دادند مخالفان توانستند بر وی دست یابند و با تحقیر فراوان وی را به قتل برسانند.
حال دیگر قذافی در میان نبود و پسران قذافی یا کشته شده بودند یا فراری بودند غرب که از سرازیر شدن نفت لیبی به بازارهای جهانی خرسند بود دیگر با لیبی کاری نداشت اما لیبی شبیه به جنگلی پر از سلاح بود.
وجود شبه نظامیان مسلح آرامش را از لیبی گرفته بود و تلاشها شورای انتقالی برای جمع آوری سلاحهای غیر قانونی نیز ره به جایی نبرد و پس از کنار رفتن این شورا کنگره ملی لیبی باید با این مشکل دست و پنجه نرم می کرد.
در طول دوره پس از سرنگونی رژیم قذافی نا امنی حرف نخست را در لیبی می زد و شبه نظامیان به بهانه های مختلف به مراکز دولتی حمله می کردند و خواسته های خود را با زور تفنگ می گرفتند.
تلاش مقامات جدید که تاحدودی غلام حلقه به گوش غربی ها هم بودند ایجاد ارتش ملی و کاستن از قدرت شبه نظامیان بود اما هنگامی که فیلم موهن ضد اسلامی در آمریکا تولید و به نمایش درآمد لیبی بازهم وضع متفاوتی با دیگر کشورها داشت.
در کشورهای دیگر اعتراضات مردمی به پایین کشیده شدن پرچم آمریکا و آتش زدن آن منجر شد اما در لیبی شبه نظامیان کنسولگری آمریکا در بنغازی را با انواع سلاحها هدف قرار دادند.
روایاتی مختلفی از چگونگی مرگ کریستوفر استویونز سفیر آمریکا در لیبی نقل شد در حالی که تصاویر پخش شده به کشیده شدن سفیر آمریکا بر روی زمین اشاره داشت آخرین روایت از استنشاق دود و ایجاد حالت خفگی وی و تلاش برخی از شبه نظامیان برای خروج وی از مهلکه و رساندن وی به بیمارستان حکایت داشت که گویا اجل مهلت نداده و وی به بیمارستان نرسیده فوت می کند.
این اقدام برای آمریکایی ها بسیار گران آمد زیرا آنها دست به تحرکات زدند و به دنبال این تحرکات به ناگاه مردم بنغازی به محل استقرار انصار شریعت که مسئول حمله به کنسولگری آمریکایی ها بود هجوم آوردند و با شعار بنغازی را نجات بدهید آنها را بیرون کردند.
به دنبال این اقدام بنغازی بار دیگر نا امن شد و طی درگیری های به وجود شمار زیادی کشته و زخمی شدند. شبه نظامیان اعلام کردند که پایگاههای خود را تخیله می کنند و این فقط در راستای تن دادن به خواسته مردمی است.
این در حالی است که حملات به ارتش ملی لیبی از سوی افراد ناشناس همچنان ادامه دارد و بنغازی و لیبی همچنان با آرامش بیگانه است.
اما به نظر می رسد که آنچه برای غربی ها در لیبی مهم است منابع عظیم نفتی این کشور است به ویژه که لیبی بهترین نفت را داراست و به بازارهای اروپایی نزدیکتر است.
در کنار اخباری که از لیبی مخابره شده است برخی منابع الجزایری از فعالیت کارشناسان فرانسوی در خاک لیبی و به ویژه در نزدیکی مناطق نفت خیز این کشور خبر دادند.
بر اساس سندی مربوط به وزارت دفاع لیبی یک مقام نظامی لیبی در نامه ای به فرمانده نظامی پایگاه القرضابیه خبر ورود یک هیئت نظامی فرانسوی را در آگوست گذشته به اطلاع وی می رساند.
در این نامه به اهداف دیدار هیئت فرانسوی نیز اشاره شده است.
به نظر می رسد غربی ها حاضر نیستند به هیچ وجهه از لیبی دست بکشند و فرانسوی ها قصد دارند برای نفوذ در کشورهای ساحل آفریقا از لیبی استفاده کنند به ویژه که الجزایر به آنها اجازه استفاده ار حریم هوایی و زمینی خود را نمی دهد.
تحلیلگران بر این باورند که هدف فرانسوی ها مشابه دیگر همپیمانان غربی شان تسلط بر منابع نفت خیز لیبی در مناطق البریقه و راس لانوف است و احداث این پایگاه نیز با همین هدف برپا می شود.
به هرحال اوضاع لیبی و روند وقایع آن به گونه ای است که بعید است که آرامش کلی در این کشور برقرار شود به ویژه که نهادهای مدنی به اندازه کافی قوی نیستند و هنوز نقش قوای مختلف در آن مبهم است.