به گزارش خبرنگار خبرگزاری شبستان از گیلان_ نوشین کریمی
چشم ها چند روزی بود که از تصویر تلویزیون و صفحات روزنامه دور نمیشد.
شنیدن اخبار و وای مصیبت ها گفتن اطرافیان دلهره به جانم می انداخت.
هنوز درک درستی از آنکس که امام امت میخواندنش نداشتم.
انقلاب را نمی شناختم اما «سید روح‌الله» را دیده بودم (مادربزرگم اینطور صدایش میکرد)، تصویرش را روی کتاب های درسیمان، توی قاب عکس گوشه دیوار منزل و سخنرانی هایی که هر چند وقت یکبار از رسانه ملی پخش میشد نورانی میدیدم.
دلهره‌های آنروزهای نزدیک به نیمه خرداد ماه سال ۶۸ اما عجیب بود. پیر و مراد ملتی انقلاب کرده و پیروز شده و درگیر جنگ و تحریم و تهدیدها روی تخت بیمارستانی بود که وقتی با خانواده می‌دیدیمش دعا می‌کردیم و اشک می‌ریختیم.
شاید بخاطر کهولت سن و بیماری امیدی به بازگشتش نداشتیم اما، دعا تنها تسلای دلمان بود.
زمین و زمان روی سرمان آوار شده بود وقتی متوجه شدیم «خمینی کبیر» در ساعت ۲۲ و ۲۰ دقیقه ۱۳ خرداد ۱۳۶۸ به ساعت رسمی ایران به علت سکته وسیع قلبی درگذشت.
عظمت در مراسم تشییع پیکرش هنوز هم زبانزد تمام بدرغه هایی است که این سال ها شاهدش بودم.
هنوز بعد از سال ها وقتی یاد صندلی و بالکن محل سخنرانی اش در جماران می افتم، دست هایی پر از برکتی که از دور بر سر فرزندانش می‌کشید و عبادت هایی که به سختی در بیمارستان انجام میداد و حتی شانه کردن محاسنش در آینه کوچکی که در دست داشت همگی برایم تازه هستند.
گفته بود «این انقلاب، انقلاب مستضعفان و پا برهنگان است»
«این مستضعفین هستند که نهضت ما را به پیش بردند»
«این جمعیت و امثال این جمعیت؛ جوان‌ها؛ جوان‌های دانشگاهی، جوان‌های اداری، آنهایی که پیوند با ملت داشتند، بازاری، کشاورز، کارگر، همۀ اینها. آن طبقۀ بالا به ما کاری نداشتند»
وقتی خبر رحلتش آمد، مردم خود را با هر وسیله ای که یافت میشد به تهران می‌رساندند، اما عده‌ای وسیله نداشتند، وسیله نقلیه کم آمده بود اما تسلیم نشدند.
داغ عزیزترین دارایی شان داشت خفه شان میکرد. بی‌قرار آخرین دیدار و وداع بودند که چشم باز کردند و خود را پیاده راهی تهران دیدند.
دیر می‌رسیدند اما مهم بود که آرام ننشسته بودند و در تلاطم این سوگ بزرگ بر عهد خود پایبند بودند.
گیلان یکی از محدود استان‌هایی بود که کاروان پیاده را به مراسم ارتحال اعزام کرد و حالا بعد از سال ها هنوز، این راه ادامه دارد...
۳۵ سال از وداع ملت ولایتمدار ایران با امام خویش می‌گذرد و بیست و هفتمین کاروان پیاده زائران مرقد مطهر آن حضرت که ۱۰ روز پیش از میدان شهدای ذهاب(شهرداری) رشت حرکت خود را به سمت تهران آغاز کرده بود، امروز به جماران رسید.
کاروان ۵۰۰ نفره استان گیلان با عنوان «یاوران حضرت مهدی(عج)، فداییان امام خامنه ای»، مسیر حدود ۴۰۰ کیلومتری رشت را تا مرقد مطهر به نمایندگی از مردمان شهر و دیار خود پیمودند تا یک بار دیگر در مراسم سالگرد ارتحال امام خمینی حضور داشته باشند.
سردار حمید دامغانی_ فرمانده سپاه قدس گیلان پیش‌تر در مراسم بدرقه این کاروان و نیز در دیداری مجدد در شهرستان قزوین خطاب به زائرانی که ترکیبی از جوان و میانسال از همه شهرهای استان گیلان هستند، اظهار کرد: گیلان در دفاع از آرمان‌های انقلاب همواره پیشقدم است و در برخی از موارد نیز الگوساز می‌باشد و گواه این امر هشت هزار شهید این استان در دوران دفاع مقدس است.
وی با اشاره به تجدید میثاق با آرمان‌های آن امام بزرگوار افزود: اعضای این کاروان پیاده باید این فرصت را غنیمت شمارند زیرا، این سفر نوعی جهاد تبلیغی و تبینی است و هر چقدر شناخت ما از آرمان‌های امام(ره) بیشتر باشد، ارزش معنوی این سفر نیز بیشتر می‌شود.
دامغانی با اشاره به ظلم ستیز و استکبارستیز بودن امام خمینی(ره) که جزو اعتقاد و باورهای ایشان بود تصریح کرد: شهدا نیز پیروان راستین این انقلاب و این حرکت نظام اسلامی بودند و رو سفید در پیشگاه خداوند حاضر خواهند شد.
گاهی بارندگی و سرما و گاهی تشنگی و خستگی مکرر از گرمای شدید طول روز با پاهای تاول زده، با ذکرهای بین راهی، با مناجات های یواشکی و عهدی که بین خود و خدایشان است تصویر جاده ملت با امام را زیبا جادویی می‌کند.
همان‌هایی که می‌توانستند سواره بروند و نرفتند، همان‌هایی که می‌توانستند از پشت قاب تلویزیون شاهد برگزاری مراسم باشند اما ترجیحشان این بود که در میدان باشند.
همان‌هایی که در صحیفه امام، جلد ۶، صفحه ۲۹۷ درباره‌شان نوشت «کسانی که بیشترین کشته‌ها را دادند و با نیروی ایمان واقعی و اعتقاد راسخ؛ باعث پیروزی انقلاب شدند، همان کسانی بودند که به هیچ وجه اشرافی و مرفه نبودند و از طبقۀ پابرهنه بودند.»
احمد قاسمی_ مسئول پیاده‌روی و جلودار کاروان پیاده حرم امام خمینی(ره) از گیلان است که با تجربه چندین ساله اش در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری شبستان با تسلیت فرا رسیدن سالروز ارتحال ملکوتی امام خمینی اظهار کرد: حدود ۲۷ سال است که بعد از رحلت حضرت امام خمینی رحمت الله علیه، این کاروان پیاده زائرین مرقد آن‌حضرت از چهارم خرداد از سراسر شهرستان‌های استان گیلان در رشت اجتماع کرده و به سمت تهران حرکت می کنیم.
وی افزود: همه مشتاقان و عاشقان راه و مکتب امام که امکان آمدن برایشان فراهم می‌شود به این کاروان می‌پیوندند.
قاسمی با اشاره به اینکه خیلی از عزیزان جوان دبیرستانی و دانشجویی تماس می‌گیرند که تاریخ حرکت این کاروان عقب‌تر باشد تا امکان برای حضور آنان که زمان امتحاناتشان است، فراهم شود افزود: این تصمیم برای ما فراهم نیست زیرا ما باید ۴ خرداد حرکت کنیم و با پیمودن ۴۰۰ کیلومتر راه به مرقد امام برسیم و عملا تغییر زمان حرکت امکان‌پذیر نیست.
وی ادامه داد: شرایط مسیر اجازه نمی‌دهد که تعداد ۵۰۰ نفر بیشتر، این کاروان را همراهی کنند.
قاسمی اضافه کرد: ما در همین مسیر، معمولا از حسینیه‌ها، مساجد و اماکن عمومی استفاده می‌کنیم و عملا ۱۰-۱۱ شب را در مسیر راه پیمایی و خیابان گردی کرده و یا در بیابان و همین اماکن عمومی، می‌خوابیم.
وی ضمن قدردانی از همه عزیزانی که در طول مسیر، مردمی و داوطلبانه با اشتیاق آمدند و ایستگاه صلواتی زدند و از زائران پذیرایی کردند اظهار کرد: این توفیق خدمت را خداوند از آنها قبول کرده که توانسته‌اند این اقدامات را انجام دهند.
قاسمی با تاکید بر اینکه پشت این کار بزرگ حقیقتا یک انگیزه الهی و ایمانی وجود دارد افزود: هیچ انگیزه دیگری نمی‌تواند این حرکت را توجیح کند.
وی گفت: ما آدم‌های را در این کاروان داریم که الان فصل کار و کشاورزیشان است اما زائر کارگر گرفته که نشاء زمین را انجام دهد و خودش در این کاروان حضور پیدا کرده است.
قاسمی اذعان کرد: اینها حرکات ارزشمندی است، گرچه می‌گوییم کار دارید نیایید، اما می‌گویند نذر کرده‌ایم تا در این کاروان حضور پیدا کنیم.
وی تصریح کرد: این حضور، اخلاص این کاروان و زائرین را می‌رساند و این نشان میدهد که راه و هدف امام هنوز زنده است و عشق به امام و راه آن‌حضرت توسط مردم ما روز به روز افزون می‌شود.
قاسمی ادامه داد: این دلدادگی و ولایت دوستی نشانگر این است که به لطف خدا مردم ما همیشه در صحنه هستند و انقلاب و امامشان را دوست دارند.
وی خاطر نشان کرد: این حضور علاوه بر تجدید میثاق با روح قدسی امام راحل، یک تجدید میثاق و پیمان با رهبر عزیز انقلاب و ادامه راه و آرمان خون شهدا نیز است.
پس از این همه سال به این باور رسیده‌ام که در حقیقت برای رحلت امام خمینی(ره) و شهادت شهدا برکاتی است که جز از این راه نصیب ملت ایران نمیشد و یکی از برکات همین جمع‌هایی مانند حضور همیشگی ملت با اخلاص و توسل در آیین سوگواری ایشان و عرض ارادت و ابراز احساس و عاطفه با پیمودن راه‌های طولانی به صورت پیاده است که زیارت این عشق را، شورانگیز می‌کند.
کسانی که پیرو خط ولایت هستند از هیچ سختی نمی‌هراسند و خود داوطلبانه پای در مسیر عشق و دلدادگی میگذارند.
نظر شما