به گزارش خبرگزاری شبستان به نقل از « medyanews»، «مونا یوسف»،عضو شورای زنان سوری داستان آواره شدن خانواده اش از غزه به راس‌العین (سریکانی)، یکی از شهرهای کردستان سوریه که در استان حسکه واقع شده است را بازگو می کند و تاثیرات اقدامات نظامی اسرائیل در این روند را مورد تاکید قرار می‌دهد.
داستان یوسف که در راس العین از پدر و مادری فلسطینی اصالتا اهل غزه به دنیا آمد، چالش‌های پایداری را که بسیاری در خاورمیانه با آن روبرو هستند را در بر می‌گیرد.
مصیبت خانواده او با نکبت در سال ۱۹۴۸ آغاز شد، آوارگی خشونت آمیز فلسطینی ها از خانه های خود در زمان تاسیس اسرائیل.
یوسف در این باره می‌گوید: پدر و مادر من عضوی از یک خانواده بزرگ بودند که در اردوگاه شاطی در غزه زندگی می کردند. آنها در سال ۱۹۴۸ ازدواج سنتی داشتند، اما نکبت باعث شد که پدرم در حالی که در قاهره در رشته پزشکی تحصیل می کرد، نتوانست به غزه بازگردد و این موجب پراکنده شدن خانواده در کشورهای مختلف شد.
نکبت سال ۱۹۴۸ به این معنی بود که پدرم نمی توانست به غزه بازگردد. او نمی دانست خانواده اش کجا رفته اند؛ پدر و مادر و خواهر و برادرش پراکنده شده بودند. این آوارگی پس از نقل مکان خانواده به سوریه در سال ۱۹۵۶ به دلیل کار بعدی پدرش در مزارع دولتی، مزارع تحت مالکیت دولت و اجاره برای دوره های خاص. ادامه یافت.
یوسف افزود: فقدان مجوز شهروندی سوری مبارزات آنها را تشدید کرد و اشتغال و تمدید سالانه مجوزهای اقامت را با چالش مواجه کرد.
او با تامل در تجربیات خود خاطرنشان کرد: آن زمان‌ها وسایل ارتباطی مثل امروز نبود. مردم برای اطلاع از وضعیت غزه صدای خود را روی نوار کاست ضبط می کردند و به هر وسیله ای که در دسترس بود می فرستادند. می توانم بگویم که دوران کودکی من با گوش دادن به داستان های مربوط به خانه در غزه گذشت.
او با افتخار می‌گوید: اگرچه اسرائیل خانواده ما را آوارده کرد و من از زمان زندگی بسیار سختی را پشت سر گذاشتم اما امروز به طور فعال در سازماندهی و توانمندسازی زنان در سراسر سوریه و خاورمیانه مشارکت دارم.
یوسف با ارائه تجربیات خود از مردم غزه خواست تا سختی‌ها برای تحقق رویای آزادی و رسیدن به جایگاهی که شایسته آنهاست تحمل کنند و به این امید هرگز دست از مقاوت در برابر اشغالگری نکشند.
نظر شما