به گزارش خبرگزاری شبستان از استان قم، چهاردهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری در هشتم تیرماه برگزار خواهد شد. در این خصوص گفتگویی انجام دادیم با دکتر معصومه شریفی استاد حوزه و دانشگاه، عضو هیئت علمی دانشگاه فرهنگیان و معاون تبلیغ و امور فرهنگی جامعه الزهرا سلام‌الله‌علیها که در پی می آید :
رهبر معظم انقلاب شرکت در انتخابات را مصداق عمل صالح معرفی می کنند، چرا حضور در انتخابات عمل صالح محسوب می شود؟
در قرآن کریم، فراوان بر "ایمان" و "عمل صالح"، و ضرورت توأم بودن این دو با یکدیگر تأکید شده است. ایمان بدون عمل، و عمل بدون ایمان، ناقص است و انسان را به مقصود نمی رساند. این نکته نیز حائز اهمیت است که عمل صالح، گستره ی فراوان دارد؛ یعنی شامل همه افکار و گفتار و رفتار ما در ساحت های فردی و اجتماعی می شود.
از منظر جهان بینی و ایدئولوژی توحیدی، اگر کار برای خداوند متعال باشد؛ یعنی از اخلاص برخوردار باشد؛ جهاد محسوب می گردد و آن فرد نیز مأجور خواهد بود و مجاهد نامیده می شود و در این صورت اگر در حال عمل صالح (هر عملی)، مرگش فرا برسد، به عنوان مجاهد فی سبیل الله نزد خداوند متعال شناخته خواهد شد؛ هرچند پرونده اش ظاهرا در بنیاد شهید، ثبت نشده باشد.
یکی از مصادیق عمل صالح در هر جامعه و بویژه در جامعه اسلامی، احساس مسئولیت فردی و اجتماعی است که بارزترین صحنه های اجتماعی، شرکت فعال و هوشمندانه در انتخابات است.
یکی از مصادیق عمل صالح در هر جامعه و بویژه در جامعه اسلامی، احساس مسئولیت فردی و اجتماعی است که بارزترین صحنه های اجتماعی، شرکت فعال و هوشمندانه در انتخابات است. هر فرد با شرکت در انتخابات، به وظیفه شرعی و قانونی و اخلاقی خود عمل می کند. بدیهی است با حضور حد اکثری و دقت در انتخاب فرد اصلح، هم از حق خویش استفاده نموده ایم و هم به وظیفه خویش عمل کرده ایم.
شرکت در انتخابات چه تاثیراتی بر سرنوشت کشور و جامعه دارد؟
سهیم بودن در سرنوشت خویش؛ قوام و استحکام نظام اسلامی؛ امیدوار سازی و خوشحال کردن دوستان ایران و انقلاب اسلامی در سراسر جهان؛ نا امید ساختن دشمن از توطئه و دست اندازی به میهن عزیزمان از تاثیرات شرکت در انتخابات است.
انتخابات ضامن جمهوریت نظام است. در کنار مشروعیت اصل مهم نظام و مردم سالاری دینی، چه چیزهایی به این حضور شور و رونق حداکثری می بخشد؟
نظام دینی، دارای دو روی سکه است:مشروعیت و مقبولیت. مشروعیت این نظام، مبتنی بر نظر شارع مقدس است که در برپایه رسالت نبی مکرّم اسلام و امامت اهل بیت عصمت و طهارت خواهد بود. بدیهی است در عصر غیبت بقیۀالله الأعظم (عج)، رهبری جامعه، با ولایت مطلقه فقیه جامع الشرائط است که موفقیت امام جامعه، منوط به همراهی و پشتیبانی عموم مردم می باشد. بی تردید، اگر حاکم جامعه اسلامی (معصوم یا غیر معصوم)، از سوی مردم حمایت نگردد، هرچند از مشروعیت برخوردار است؛ ولی چون از مقبولیت لازم برخوردار نیست، نمی تواند نقش واقعی خویش را ایفا کند.
پس برای تشکیل یک حکومت تمام عیار الهی، هر دو روی سکه - یعنی مشروعیت و مقبولیت - توأماً لازم است؛ زیرا مقبولیت بدون مشروعیت، مورد تأیید ذات اقدس الهی نیست؛ و مشروعیت بدون مقبولیت نیز منجر به خانه نشینی و دست بسته شدن ولیّ خدا خواهد بود و هدایت الهی به هدف نخواهد رسید. تاریخ، نشانه های بسیار بر نمونه مشروعیت الهی بدون همراهی مردم را سراغ دارد که صلح امام حسن و کربلای حسینی، از آن نمونه هاست.
باید گوش به فرمان ولیّ فقیه جامع الشرائط و رهبر فرزانه انقلاب بود و با الگوگیری از سخنان گهربار ایشان، به انتخاب اصلح پرداخت. برای رونق بخشیدن به تنور انتخابات، باید بصیرت داشت.اتحاد کلمه داشت. بصیرت افزایی کرد. تبیین شاخصه های رئیس جمهور و دولت انقلابی نمود. توطئه های دشمن را رصد کرد و برخلاف آن عمل کرد. نباید به شبهات دامن زد. نباید تخریب کرد و در میدان دشمن بازی کرد.
اسلام چه دیدگاهی نسبت به مشارکت اجتماعی دارد؟ اساسا مقوله تقوا فردی است یا جنبه اجتماعی هم دارد؟ چقدر مشارکت در آینده نظام اسلامی و دغدغه مندی های اجتماعی به تأمین این نوع از تقوا کمک می کند؟
مسأله احساس مسئولیت افراد نسبت به یکدیگر و بیعت با حاکم جامعه، از صدر اسلام وجود داشته است؛ یعنی همان چیزی که کشورهای غربی، در چند قرن اخیر و آن هم به طور ناقص، آن را برگزار کرده اند!! در برخی از کشورهای غربی و دست نشانده منطقه نیز که بصورت پادشاهی برگزار می شود و مردمشان رنگ انتخابات ندیده اند! این، از افتخارات آیین مترقی اسلام عزیز است که نسبت به آرای مردم و مشورت با آنان، حساب جدّی باز کرده است.
جالب است که پس از انقلاب شکوهمند اسلامی نیز در مدت این چهل و پنج ساله، به طور متوسط، هر سال یک انتخابات برگزار شده است.باید از این موهبت الهی و فرصت پیش آمده، بخوبی استفاده کرد. اسلام عزیز، افزون بر تأکید بر ایمان و تقوای فردی، بر ایمان و تقوای اجتماعی نیز تأکیدات فراوان دارد.
اساساً ایمان و تقوای فردی بدون بروز و ظهور اجتماعی، ارزش چندانی ندارد. اگر تدیّن و تقوای افراد، در بازار، محل کار، خیابان، انتخابات و ... سرایت نداشته باشد، بیهوده خواهد بود. اگر فرض کنیم فرد متدینی، در عرصه انتخابات، دچار بداخلاقی و بی تقوایی هایی مانند غیبت و تهمت و سعایت و خروج از خطوط قرمز اخلاق اسلامی و شارع مقدس گردد؛ باید نتیجه گرفت که چنین فردی، اساسا متدیّن و با تقوا نیست. چه بسا این فرد یا حامیانش، "دین دان" باشند ولی به مرتبه "دین داری" نرسیده باشند!
با توجه به وضعیت جهانی که روز به روز اقبال از آرمانهای انقلاب شکوهمند اسلامی، افزون و افزون تر می گردد؛ و از سوی دیگر، اردوگاه استکبار و صهیونیست جهانی، روز به روز رو به اضمحلال و نابودی می رود، حضور حداکثری و البته هوشمندانه مردم فهیم و بصیر ایران اسلامی در انتخابات اپیش رو، دو پیام برای جهانیان را در پی خواهد داشت: باعث امید و شادمانی دوست داران انقلاب و تقویت و تثبیت جریان مقاومت و پیروزی نهایی قدس شریف خواهد شد. همچنین موجب سرکوبی و ناامیدی بدخواهان و دشمنان انقلاب و جریان مقاومت خواهد بود.
نظر شما