خبرگزاری شبستان، گروه بین الملل: در چند قدمی مسجد «امام حسین(ع)» در قلب قاهره راهرویی باریک است که شما را به مقامی زیرزمینی هدایت می‌کند، در خیابانی که به «ام الغلام» مشهور است.
این مقام در زیر مسجد معروفی به نام «مسجد ام الغلام» است و این زیارتگاه برای بسیاری از زائران و علاقه مندان به خاندان نبوی در مصر شناخته شده است و به آن تبرک می‌جویند.
به محض ورود به راهرویی که مقام در آنجا قرار دارد، بوی عود پیچیده است و زائران در داخل مقام پول می‌اندازند.
اغلب زائران او زنانی هستند که او را «بانوی نعمت» می‌خوانند و هر یک از آنان به تضرع در مقامش برای شفا و ازدواج و فرزندآوری دعا می‌کنند و مردان نیز ضریح را می‌بوسند.
دو مقام در یک مکان
وقتی از پله‌ها پایین می‌روید با توجه به تابلوهای نصب شده متوجه می‌شوید که مقام مخصوص دو زن است. اولی فاطمه دختر مولایمان حسن بن علی و همسر حضرت علی زین العابدین(ع) و در کنار او مزار «ام الغلام» است.
ورود راس الحسین(ع) به مصر
در داخل مقام که از طریق پله‌های قدیمی به سمت آن پایین می آیید، دو اتاق را می‌بینید که روی یکی از تابلوی بزرگی «زمان ورود راس الحسین(ع)» به مصر و توضیحی درباره حوادث آن زمان نوشته است.
در این تابلو آمده است که راس الحسین(ع) در دمشق بوده و با حمله صلیبی‌ها به مصر آمده است. ترکان سلجوقی راس الحسین(ع) را در شهر عسقلان پنهان کردند و خلفای فاطمی که در آن زمان بر مصر حکومت می‌کردند، در ازای ۳۰ هزار قطعه طلا خریدند. در مورد این مسئله در میان مردم تردید وجود دارد و برخی می‌گویند راس الحسین هنوز در دمشق است و برخی دیگر تأیید می‌کنند در عسقلان است.
روایت‌های متضاد در مورد واقعیت این دو مقام
درباره مقام «ام الغلام» روایت ها متفاوت است، برخی روایت ها حاکی از آن است که این مقام منسوب به همسر امام حسین(ع) است، اما در تاریخ مکتوب بر دیوارهای این مقام، این مورد نفی شده و نوشته شده است که او در سال ۷۰۲ میلادی به خاک سپرده شده است، در حالی که امام حسین(ع) تا پس از جنگ نهاوند در سال ۶۴۲ میلادی ازدواج نکرده بود و این به این معناست که ۶۰ سال اختلاف، موضوعی که مورخین و جویندگان حقیقت نسبت به این مقام تردید دارند.
یک زن مسیحی راس الحسین(ع) را نجات داد
مهم‌ترین روایاتی که در میان ساکنان مصر قدیم و امروزی درباره حقیقت صاحب مقام در قرن پانزدهم میلادی منتشر شده این است که ملک اشراف اینال سیفی مملوکی، مدرسه ای را به نام خود و متولیان امر در این مکان تأسیس کرد که این روایت نیز رد شده است.
در روایتی دیگر آمده است که در آن زمان «ام الغلام» یک زن قبطی بود که در آن زمان در کربلا در حال عبور بود و سر امام حسین را دید، پس آن را گرفت و پسرش را قربانی کرد و سر او را برید و به جای سر آن حضرت گذاشت و سپس به مصر سفر کرد و سر را در قاهره دفن کرد، اما این روایت نیز توسط جوهر الصقلی رد شده است.
مشهورترین روایت که در کتب سیاحان آمده است، این است که ام الغلام زن قبطی مصری است که اسلام آورده و نام خود را «فاطمه» گذاشت. او سر حسین را از مسجد الصالح طلائع در الدرب الاحمر ربوده که گفته می‌شد مخصوصاً برای دفن سر ساخته شده بود، وقتی شنید که مردم می آیند برای ربودن سر، آن را از مسجد دزدید و در خانه اش پنهان کرد وبه همین دلیل او را «ام الغلام» نامیدند.
دو مقام منسوب به اهل البیت(ع)
روایتی صوفیانه در این باره وجود دارد که معتقد است آنچه در مورد «ام الغلام» گفته می شود، افسانه‌های مصری است و ذکر کرده اند که این مقام متعلق به خانم حوریه دختر امام حسین(ع) معروف به «زینب کوچک» است. خواهر امام زین الدین العابدین(ع) به همراه سیده زینب(س)، به مصر آمدند و حوریه از خاندان پیامبر بوده و مصریان را معالجه می‌کرده است. وی در منابع و روایات صوفیان به طبیب بنی هاشم شهرت داشته، از این رو مصریان پس از وفاتش برای شفا و تبرک به مرقد او می‌رفتند.
در این میان روایتی دیگر وجود دارد که «ام غلام» از نوادگان پیامبر است و با حضرت زینب (س) به مصر آمده و نام «ام الغلام» را بر خود گذاشته است، زیرا سر شریف «راس الحسین(ع)» را حفظ کرده و با حضرت زینب(س) در حالی که با دختران بنی هاشم در اسارت بودند، به دمشق، مقر خلافت اموی منتقل شدند و با سیده زینب(س) به مصر رفتند و در آنجا درگذشت و در این مکان دفن شد.
حقیقت این مقام
تا به حال هیچ کس نمی داند صاحب واقعی این مقام کیست و حقیقت داستان‌ها و افسانه‌ها چه بوده است، اما این دو مقام با نوری سبز پوشیده شده و رایحه عطر در آن پیچیده است و مقامی است که مردم از آن شفا می‌گیرند.
نظر شما