به گزارش خبرگزاری شبستان از استان مرکزی، آیین معنوی چغچغه زنی یکی از رسوم مذهبی و برخاسته از فرهنگ بومی مردم روستای انجدان است که در فهرست آثار معنوی کشور به ثبت رسیده است.
قدمت این آیین کهن و معنوی به دوره تیموری و صفویه برمیگردد و مردم عزادار این روستا در روزهای نهم و یازدهم ماه محرم آن را با شور و حال خاصی برگزار می کنند.
چغچغه ابزاری چوبی و خراطی شده است که از به هم خوردن آن‌ها، آهنگی موزون ایجاد می‌کند.
تاریخچه این رسم به زمانی باز می‌گردد که خبر شهادت امام حسین (ع) و یاران ایشان به اهالی روستا می‌رسد. آن‌ها از شدت ناراحتی با سنگ بر سر خود زده و برای امام حسین (ع) و یاران باوفایش عزاداری کردند.
در گذر زمان، سنگ‌ها جای خود را به دو قطعه چوبی داد که به جای اینکه بر سر فرود بیاید برهم زده می‌شد و نوای حزن انگیزی را در روستا طنین انداز می‌کرد.
گروه چغچغه زن از جلوی حسینیه شهدای انجدان حرکت کرده و کوچه به کوچه و محله به محله در تمام روستا می چرخند و به سمت حسینیه دیلم آباد حرکت می کند و در مسیر سینه زنی، زنجیرزنی، نوحه خوانی و چغچغه زنی می کنند.
شرکت کنندگان در این آیین همراه با نوای تک خوان چغچغه ها را یک بار خم و جلوی زانو می زنند و یک بار بلند شده و بالای سر به هم می زنند.
اهالی روستا نیز در مسیر هیئت به ذبح گوسفند، پخش نذورات پرداخته و با اسپند و گلاب از هیئت استقبال می کنند.
در این آیین معنوی یک مرشد و رهبر به قرائت نوحه‌های اصیل و خاصی می پردازند و مردم در پاسخ به نوحه ها با اشک و مویه چغچغه می زنند.
سه محله در روستای انجدان وجود دارد که نذری‌ها و دسته‌جات مخصوص به خود را دارند، به این ترتیب که از روز اول ماه محرم و به ویژه در ظهر روز تاسوعا و عاشورای حسینی هرمحله میزبان عزادارن حسینی است و تمام مردم روستا در این آیین معنوی محرم دخیل هستند و شرکت دارند.
این آئین در تاریخ ۲۴ خرداد ۱۳۹۰ به شماره ۲۴۲ در فهرست آثار ملی ناملموس کشور به ثبت رسیده است.
نظر شما