خبرگزاری شبستان، گروه بین‌‍الملل: این هفته مصادف با چهل و دومین سالگرد کشتار در اردوگاه‌های فلسطینی «صبرا و شتیلا» در «بیروت»، پایتخت لبنان است که با حمله جنایتکارانه اخیر اسرائیل به لبنان مصادف شده است؛ حمله‌ای که تا کنون منجر به شهادت ۱۱ نفر و زخمی شدن بیش از چهارهزار نفر دیگر شده است.
عملیات صبرا و شتیلا که از ۱۶ تا ۱۸ سپتامبر ۱۹۸۲ توسط شبه نظامیان مسیحی فالانژیست انجام شد، منجر به قتل عام سه هزار و ۵۰۰ نفر از جمله بسیاری از کودکان، زنان و پناهندگان مسن شد.
از آنجایی که سالگرد کشتار صبرا و شتیلا امسال مصادف با ادامه نسل‌کشی غزه و همچنین حمله اسرائیل به لبنان است، باید تداوم سیاست‌های وحشیانه اسرائیل را ریشه یابی کنیم.
صبرا و شتیلا یک حادثه منحصر به فرد نبود، بلکه فقط یک رویداد مهم در سلسله طولانی قتل عام و پاکسازی قومی اسرائیل بود. اولین پاکسازی به سال ۱۹۴۸ و ماجرای نکبت برمی گردد که طی آن صدها هزار فلسطینی از سرزمین خود اخراج شدند.
جنگی که به ایجاد کشور اسرائیل در آن سال منتهی شد، شامل کشتار «تنتوره» شد که در آن حدود ۲۰۰ روستایی جان خود را از دست دادند و همچنین کشتار «دیر یاسین» را به وجود آورد که در آن بیش از ۱۰۰ فلسطینی به شهادت رسیدند.
همین سیاست توسط ارتش اسرائیل پس از سال ۱۹۴۸ در فلسطین و دیگر کشورهای عربی، از بمباران مدرسه «بحرالبقر» در مصر در سال ۱۹۷۰ تا قتل عام قانا در لبنان در سال ۱۹۹۶ ادامه یافت.
در جنگ کنونی، نیروهای اسرائیلی ده‌ها هزار فلسطینی را به قتل رسانده‌اند و بسیاری از آنها در «مناطق امن» مانند بیمارستان‌ها یا مدارس زیر نظر سازمان ملل پناه گرفته‌اند.
این در حالی است که در تازه‌ترین کشتار صهیونیستی هم شاهد حمله اسرائیل به لبنان هستیم که منجر به شهادت و مجروح شدن تعداد زیادی از لبنانی‌ها شده و محکومیت‌های گسترده‌ای را در سراسر جهان به همراه داشته است.
این بار رژیم صهیونیستی از «پیجر» برای رسیدن به اهداف شوم و غیرانسانی خود استفاده کرد و با منفجر کردن دستگاه‌های ارتباط رادیویی در دست لبنانی‌ها این جنایت را رقم زد.
تاریخ طولانی قتل عام اعراب توسط رژیم صهیونیستی تنها به دو دلیل در طول سال ها از سوی صهیونیستی‌ها گسترده‌تر و وحشیانه‌تر شده است. اولین مورد، ماهیت ذاتا نژادپرستانه ایدئولوژی صهیونیستی است، به ویژه زمانی که دولت اسرائیل بیش از پیش به سمت راست افراطی تغییر کرده است.
امروزه در اسرائیل، ایدئولوژی «برتری یهود» به جریان اصلی تبدیل شده است. از زمان انجام عملیات طوفان‌الاقصی، مقامات ارشد اسرائیل اظهارات نژادپرستانه متعددی از جمله اظهارات وزیر دفاع «یوآو گالانت» در مقایسه فلسطینی‌ها با «حیوانات انسان‌نما» داشته‌اند.
دومین دلیلی که اسرائیل توانسته به الگوی کشتارهای خود در سرزمین‌های اشغالی و خاورماینه ادامه دهد، حمایت بین المللی آن است.
کشورهای غربی علیرغم افزایش تعداد قربانیان فلسطینی و همچنین مشاهده ترورها و کشتارهایی که در دیگر کشورهای منطقه خاورمیانه توسط اسرائیل انجام می‌دهدبه ارسال سلاح به اسرائیل ادامه می دهند.
کشورهای عربی هم نه تنها به محکومیت‌های لفظی اکتفا کرده‌اند بلکه بدتر از آن به دنبال عادی‌سازی روابط با رژیم صهیونیستی نیز هستند و همین روند موجب شده است تا اسرائیل جرئت ادامه جنایت‌های خود را داشته باشد.
پس از گذشته نزدیک به یک سال جنگ از جنگ غزه و بدون تلاش جدی بین‌المللی برای توقف خونریزی در این منطقه ، اسرائیل ظاهراابه این نتیجه رسیده است که می‌تواند اقدام به کشتارهای غیرانسانی خود در هر کجا که دلش می‌خواهد بزند.
چند روز پس از کشتار صبرا و شتیلا در سپتامبر ۱۹۸۲، جنبش «صلح اکنون» خواستار تظاهراتی در تل آویو شد و حدود ۴۰۰ هزار نفر خواستار تحقیق درباره نقش اسرائیل شدند. این تظاهرات موفق شد دولت را برای ایجاد یک کمیسیون تحت فشار قرار دهد و به این نتیجه رسید که اسرائیل مسئولیت غیرمستقیم قتل عام را بر عهده دارد و منجر به استعفای «آریل شارون» از سمت وزیر دفاع شد.
امروز، ۴۲ سال پس از آن تظاهرات، اسرائیل همچنان به کشتارهای روزانه و جنایات خود در غزه و دیگر نقاط جهان از جمله سوریه و لبنان ادامه می دهد.
نظر شما