معدن‌کاوی به قیمت جان کندن کوه رحمت!

به گزارش خبرگزاری شبستان از فارس، کوه رحمت در تخت جمشید به دلیل فعالیت‌های معدن‌کاوی شهرداری مرودشت به شدت تخریب شده است. این وضعیت در حالی است که این کوه یکی از آثار برتر تاریخی و باستانی ایران می‌باشد و در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده است.

فعالان میراث فرهنگی اعلام کردند که با وجود صدور حکم توقف فعالیت‌های معدنی در حریم درجه دو تخت جمشید از سوی دستگاه قضایی در سال ۱۳۹۴، این فعالیت‌ها هنوز به قوت خود باقی است و هیچ گونه اقدامی برای جلوگیری از تخریب‌های بیشتر در این میراث جهانی به عمل نیامده است.

بر اساس گزارش‌ها، معدن سنگ‌شکن شهرداری مرودشت، علی‌رغم حکم توقف، ادامه فعالیت داده و به پاکتراشی کوه رحمت، که از مهم‌ترین آثار ثبت‌شده در پرونده جهانی تخت جمشید به شمار می‌رود، مشغول است.

فعالان میراث فرهنگی، به ویژه ببراز بازوبند، در این خصوص اظهار کردند که کوه رحمت از اهمیت بالایی برخوردار است و یونسکو در گذشته درخواست گسترش بیش از پیش حریم این اثر تاریخی را به ایران ارائه کرده است.

کوه رحمت، که در دشت مرودشت واقع شده و در دوران هخامنشی به کوه مهر شناخته می‌شد، به اندازه‌ای مقدس بوده که داریوش هخامنشی تخت جمشید را به دلیل تقدس این کوه در دامنه آن بنا نهاد.

این کوه در طول تاریخ، به دلیل وجود تخت جمشید و دیگر آثار تاریخی نظیر شهر باستانی استخر و معبد بزرگ آناهیتا، به عنوان قلب مذهبی امپراتوری‌های هخامنشی و ساسانی شناخته می‌شد.

نتایج بررسی‌های باستان‌شناسی انجام شده در سال ۱۳۸۶ در بخش محدود ۱۵ کیلومتری از این کوه نشان می‌دهد که این منطقه مملو از گورهای مربوط به دوره‌های هخامنشی و ساسانی است و در حال حاضر، وجود ۴ هزار گور ساسانی در دامنه کوه شناسایی گردیده است.

همچنین، این تحقیقات نشان داده‌اند که کوه رحمت و سواحل آن شامل آثار باستانی بسیار دیگری از جمله استودان‌های سنگی و غارهای استقراری از دوران‌های مختلف تاریخی است.

باستان‌شناسان و فعالان میراث فرهنگی هشدار می‌دهند که ادامه فعالیت‌های معدنی نه تنها منظر تاریخی این اثر را نابود خواهد کرد، بلکه موجب از بین رفتن محوطه‌های باستانی در دامنه آن می‌شود. با توجه به اینکه این اثر در حریم درجه دو تخت جمشید قرار گرفته، هر نوع فعالیت از جمله درختکاری و ساخت و ساز در این منطقه ممنوع است و باید تحت ضوابط خاصی قرار گیرد.

با توجه به این وضعیت هشداردهنده نیاز توجه فوری مسؤولان میراث فرهنگی و قضایی برای نجات این میراث ارزشمند از خطرات ناشی از معدن‌کاوی ضروری است.