به گزارش خبرنگار گروه دین و اندیشه خبرگزاری شبستان، به مناسبت فرارسیدن ایام فاطمیه و به منظور بررسی راه های فاطمی شدن و فاطمی ماندن، سلسله مباحثی اختصاصی را از لسان حجت الاسلام والمسلمین «رحمان غیاث»، خطیب و کارشناس مذهبی و استاد حوزه و دانشگاه مرور می کنیم. در ادامه دوم بخش از این مباحث مرور می شود:
در نظام آفرینش هر چیزی مکان و جایگاه خاص خود را دارد که انسان ها نیز از این امر مستثنی نیستند. توجه به مکان هر چیزی ما را به بودن و نبودن آن واقف می کند اما توجه به جایگاه هر چیزی ما را به چگونه بودن او و چگونه برخورد کردن با او هدایت می کند؛ مثلا جای قند داخل قندان است، حال وقتی به سراغ قندان می رویم یا قند هست یا نیست اما جایگاه آن این است که یک نوع خوراکی است، بنابراین ما باید شرایط نگهداری یک نوع خوراکی درباره قند را رعایت کنیم. همچنین به چگونه استفاده کردن از قند در برخورد با جایگاه آن بیندیشیم؛ مثلا پدر یا مادر در خانه اتاق مخصوص خود را دارند، حال ما وقتی به آن اتاق سر می زنیم یا تشریف دارند و یا ندارند. جایگاه آنها در نظام تکوین بعد از خدا قرار دارد چرا که بعد از خدا که باید در جایگاه یکتاپرستی با او مواجه شویم، بلافاصله بحث پدر و مادر و احسان به آنها مطرح می شود. توجه به مکان پدر و مادر ما را متوجه به غیبت آنها یا در مکان دیگر بودن آنها می کند اما توجه به جایگاه آنها ما را به چگونه رفتار کردن با آن عزیزان هدایت می کند.
از جمله مسائلی که بسیار بسیار در زندگی همه انسان ها مهم است، توجه به جایگاه خود انسان است تا انسان بداند می بایست با خود چگونه رفتار کند. یکی از ویژگی های ممتاز حضرت زهرا (س) این است که علاوه بر اینکه به جایگاه خود در نظام هستی اشراف کامل داشتند، سعی کردند با عمل و گفتار خود جایگاه انسان را به دیگران هم معرفی کنند. اولین نکته ای که در تبیین جایگاه انسان به شکل معروف در جامعه ما مطرح بوده بحث اشرف مخلوقات است. حضرت زهرا (س) با عمل و گفتار خود اثبات کردند نه تنها این جایگاه را پذیرفته اند بلکه به آن آبرو بخشیدند ولی بعضی از ما انسان ها یا این جایگاه را نمی شناسیم یا قبول نداریم و یا گاهی متاسفانه اگر هم قبول داریم آبروی آن را در زندگی خود از بین بردیم، مثل جایگاه دانش آموزی در یک مدرسه که بعضی ها طوری درس می خوانند که باعث آبرو و عزت به آن می شوند اما برخی دیگر طور دیگری درس نمی خوانند یا اصلا نمی خوانند و با این کار خود آبروی دیگران را هم خدشه دار می کنند.
یکی از درس های مبنایی در همراهی با حضرت فاطمه زهرا (س) و الگوبرداری از ایشان این است که اگر ما به جایگاه اشرف مخلوقات بودن در گفتار و رفتار و کردار خود آبرو نمی بخشیم لااقل سعی کنیم آن آبروی ابتدایی را با گفتار و رفتار صحیح حفظ کنیم.
لازمه حفظ کردن این جایگاه سه چیز است؛ ابتدا در ریز و درشت زندگی خود عقلمان را به کار بیندازیم. وقتی کسی در امور فردی، اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، معنوی، جسمی و روحی عقل خود را به کار بیندازد، انتخاب درستی خواهد داشت و چه بسا پیوسته بین خوب و خوب تر، خوب تر را انتخاب خواهد کرد. کسی که در تمام کارهای خود عقلش را به کار بیندازد به سمت آن چیزی که سزاوار آن است، خواهد رفت و در همه کارها یک شایستگی ملموس و محسوس از خود باقی می گذارد.
به عنوان مثال در شب عروسی حضرت زهرا (س) یک خانم از ایشان تقاضای لباس کرد. حضرت زهرا (س) بهترین لباسی را که داشتند و همان لباس عروسی‌شان بود به وی دادند در حالی که می توانستند یکی از لباس های کهنه خود را به ایشان بدهد. انسان خردمند بررسی می کند وقتی یک نیازمند دست خود را پیش ما دراز می کند، طبیعتا شخصیت خود را نادیده گرفته است. ما اگر به بهترین شکل به او کمک کنیم باعث ترمیم و شکل گیری مطلوب شخصیت او می شود اما اگر برای آنکه از شر یکی از اموال به درد نخور خود راحت شویم آن را ببخشیم، شاید بتواند نیاز او را تامین کند اما حقارت و شخصیتی که خرد شده متاسفانه ترمیم و تصحیح نمی شود؛ بنابراین اگر قرار است از حضرت زهرا (س) درس بگیریم پیوسته باید به جایگاه خود توجه کنیم و یکی از نکات مهم در این زمینه برتری انسان بر موجودات دیگر است و لازمه این امر این است که ما در همه کارهایمان عقلمان را به کار بیندازیم و پیامد این به کار انداختن عقل بهترین انتخاب ها و گرایش همیشگی به سمت آنچه که سزاوار، شایسته و حق است، خواهد بود.
نظر شما