حجت‌الاسلام «عبدالهادی مسعودی» در گفتگو با خبرنگار گروه مسجد و کانون‌های مساجد خبرگزاری شبستان با اشاره به اینکه چیزهایی در جامعه می مانند که اثر اجتماعی داشته باشند، اظهار کرد: این یعنی اگر چیزی اثر اجتماعی نداشت، دیگر زنده نیست و تنها یک جسد نیست؛ همچنین هر چیزی در جامعه اثر داشته باشد به معنای داشتن ارتباط با اشیا و افراد دیگر است؛ در نتیجه اگر این ارتباط برقرار بماند همانند درختی که ریشه های آن در آب، زمین و خاک است و می‌تواند محصولات را بگیرد و تبدیل به برگ و بار و میوه کند.
رئیس دانشگاه قرآن و حدیث ادامه داد: اگر مسجد کانونی باشد که با همه اجزای اجتماع مرتبط باشد، آن وقت می تواند زنده مانده و ببالد و بپاید؛ یعنی اگر مسجد کانونی باشد که من برای دیدن دوستان خود یا زیارت بیمار آنجا بروم یا برای جمع آوری کمک ها به فقیران محله به آنجا بروم؛ برای تظلم و دادخواهی نزد امام جماعت و هیئت امنای مسجد بروم یا برای پرسش از معالم و مفاهیم دینی به مسجد بروم؛ برای بازآموزی مفاهیم اخلاقی به مسجد بروم، این مسجد می تواند زنده بماند. اگر مسجدی در جامعه دینی زنده ماند، آنگاه پایگاه قرآن نیز می شود چون قرآن کتاب زندگی، کتاب آموزش روابط اجتماعی، کتاب آموزش تکامل اخلاقی، کتاب آموزش دیدن درست هستی و کتاب آموزش رابطه با خالق هستی است.
وی افزود: اگر مسجد توانست زندگی بخش باشد، آنگاه می تواند پایگاهِ قرآنی باشد که زندگی‌بخش است؛ زمانی مسجد، پایگاه قرآن می شود که خود و مسجد زنده باشند؛ اگر این دو زنده باشند، می توانند با همدیگر ارتباط برقرار کنند و در نتیجه مسجد پایگاه قرآن شود؛ ضمن اینکه تحقق این امر در اصل باید مردمی باشد چراکه مسجد پایگاه محله و مردم یک منطقه است اما این امر به معنای آن نیست که دولت پشتیبانی و حمایت خود را کنار بگذارد.
وی خاطرنشان کرد: دولت می تواند سیاستگذاری ها و جهت دهی های کلی کند و آمارهای کلی کلان را بگیرد و آنها را مبنای برنامه ریزی کلان قرار دهد؛ اصل مسجد پایگاهش باید مردمی باشد اما حمایت، پشتیبانی، جهت دهی و پیشنهاد سیاست های کلان را می تواند دولت انجام دهد.
نظر شما