ایلام، بغضی که در خیابان‌ها ترکید

به گزارش خبرنگار خبرگزاری شبستان از ایلام، صدای شعارها در خیابان‌های ایلام طنین‌انداز شده است. پرچم‌های فلسطین در دستان مردم برافراشته شده، برخی اشک می‌ریزند، برخی مشت‌هایشان را گره کرده‌اند. اینجا مردم آمده‌اند تا بگویند فلسطین تنها نیست، تا فریاد مظلومان را به گوش جهان برسانند.

مادران با اشک، جوانان با فریاد، و پیرمردانی با نگاه‌های پر از خاطره، همگی یک‌صدا علیه ظلم ایستادند. بغض‌هایی که با دیدن رنج کودکان غزه در گلو مانده بود، امروز در شعارها و اشک‌ها جاری شد؛ ایلام یک‌بار دیگر با فلسطین پیمان بست.

"دل ما برای کودکان غزه می‌تپد"

زهرا کرمی، مادری ۳۷ ساله که کودکش را در آغوش گرفته، با چشمانی اشک‌آلود می‌گوید: "هر وقت تصاویر بمباران غزه را می‌بینم، دلم می‌لرزد. این بچه‌های کوچک چه گناهی کرده‌اند؟ نمی‌توانم در خانه بمانم وقتی می‌دانم مادران فلسطینی هر شب با وحشت می‌خوابند. ما اینجا هستیم که بگوییم دل‌های ما با آن‌هاست. "

"فلسطین زنده است،  چون وجدان ما زنده است"

در میان جمعیت، علی نظری، دانشجوی ۲۴ ساله‌ای که پلاکارد "آزادی قدس نزدیک است" را در دست دارد، می‌گوید: "رسانه‌های غربی تلاش می‌کنند ماجرا را عادی جلوه دهند، اما ما حقیقت را می‌دانیم. این ظلم نباید عادی شود. هر راهپیمایی، هر فریاد، یعنی فلسطین هنوز زنده است و وجدان انسان‌ها هنوز خاموش نشده است. "

"قدس آرمان همه ماست"

حاج محمدرضا احمدی، مردی ۶۵ ساله که از سال‌های ابتدایی انقلاب در تمام راهپیمایی‌های روز قدس حضور داشته، با صدایی محکم می‌گوید: "این آرمان فقط یک شعار نیست، وظیفه ماست. از کودکی یاد گرفته‌ایم که قدس متعلق به مسلمانان است و باید برای آزادی آن تلاش کنیم. شاید من آن روز را نبینم، اما ایمان دارم که قدس آزاد خواهد شد. "

راهپیمایی امروز ایلام فقط یک تجمع نبود، بلکه طنین یک پیام جهانی بود؛ پیامی که می‌گفت وجدان‌ها هنوز زنده‌اند، فریادها هنوز خاموش نشده‌اند، و امید به آزادی فلسطین همچنان در دل‌ها زبانه می‌کشد.