مجید قدمی، رییس پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش پیرامون نهادینه کردن پژوهش در جامعه به خبرنگار شبستان گفت: واجب ندانستن پژوهش در آموزش و پرورش و به طور کلی در کشور معضلی است که در حال حاضر با آن روبرو هستیم، در حقیقت فرهنگ پژوهش‌محوری در میان مدیران و کارکنان وجود ندارد.
معاون وزیر آموزش و پرورش با تأکید بر لزوم ترویج تفکر پژوهش‌محوری در میان مسئولان و مدیران آموزش و پرورش در سطح مدارس تصریح کرد: باید فضایی ایجاد کنیم تا معلمان و مدیران بدانند که پژوهش امر تجملی نیست بلکه پژوهش یک تلاش علمی است که وضعیت موجود را ترسیم می‌کند و راهکارهای رسیدن به وضعیت مطلوب را نشان می‌دهد.
وی افزود: نهادینه شدن پژوهش نیازمند کار آموزشی است و باید در تصمیم‌گیری‌ها طوری عمل کنیم که به طور مثال در آموزش و پرورش هیچ تصمیمی بدون عبور از حلقه پژوهش به مرحله اجرا نرسد که در این امر نیازمند قانون نیز هستیم.
قدمی اظهار کرد: در حال حاضر در شورای عالی آموزش و پرورش تا حد زیادی کارها بر اساس پژوهش انجام می‌گیرد اما این امر باید در تمام ارکان آموزش و پرورش دیده شود.
وی با اشاره به روش‌های تربیتی دانش‌آموزان در مدرسه بر اساس حافظه‌محوری و آماده بودن محتویات خاطرنشان کرد: برای نهادینه کردن پژوهش باید معلمان در فرایند تربیت نقش راهنما را ایفا کنند به این ترتیب دانش‌آموزان هر لحظه خود را با یک مسئله مواجه می‌بینند و دیگر به حافظه‌محوری و محتوای آماده دروس تأیید نمی‌شود.
قدمی، عدم آگاهی و عدم باور نسبت به امر پژوهش را از جمله موانع نهادینه شدن پژوهش در جامعه دانست و گفت: متأسفانه مواردی نیز وجود دارد که افراد نسبت به پژوهش معتقد هستند اما در مقام عمل نیستند و آن را اجرایی نمی‌کنند مانند پزشکی که سیگار می‌کشد و خود حافظ سلامتی مردم است.
رییس پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش با اشاره به استفاده از تجارب دیگران به عنوان یکی از مزایای امر پژوهش اذعان کرد: پژوهش نقش پیشگیری دارد و می‌تواند پیش از بروز اتفاقات به فرد آگاهی داده و تشخیص درستی از وضعیت موجود نیز در اختیار افراد قرار دهد.
وی افزود: متأسفانه در حال حاضر پژوهش را یک امر تجملی و وقت تلف‌کن در جامعه می‌بینند و در مسیر بودجه‌گذاری نیز همیشه بودجه این بخش از سایر بخش‌ها کمتر است.
قدمی پیرامون پژوهش‌های انجام شده در حوزه دین اظهار کرد: پژوهش‌های انجام شده در حوزه دین به دلیل مثبت‌نگری بیش از اندازه باید آسیب‌شناسی شود و از سوی دیگر از خودسانسوری در این پژوهش‌ها نیز باید جلوگیری کرد تا اطلاعات کاذب وارد پژوهش‌های دینی نشود تا این پژوهش‌ها قابل استناد باشد.
پایان پیام/
نظر شما