به گزارش خبرنگار انرژی اتمی شبستان، بامداد پنج شنبه هفته گذشته تهران میزبان هیات فنی آژانس بین المللی انرژی اتمی بود که برای انجام مذاکرات مدالیته پا به خاک ایران گذاشتند.
در این سفر یک روزه هرمان ناکارتس معاون امور پادمان مدیر کل آژانس ریاست تیم آژانس در مذاکرات را برعهده داشت و رافائل گروسی دستیار مدیر کل هم وی را همراهی می کرد.
میزبان این تیم مذاکره کننده از ایران تیمی به سرپرستی دکتر علی اصغر سلطانیه بود. این مدالیته هفتمین دور مذاکرات ایران و آژانس در یک سال گذشته درباره موضوع تدوین یک رویکرد ساختاری یا مدالیته درباره مسئله ای که آژانس آن را ابعاد احتمالی نظامی برنامه هسته ای ایران می خواند تلقی می شد.
از پیش از ظهر پنج شنبه این مذاکره دور میز گرد تهران برگزار شد و تا غروب پشت درب بسته ادامه یافت و هیئت آژانس پنج شنبه شب به سمت وین پرواز کرد.
نتیجه ای که از این مذاکره به صورت رسانه ای منتشر شد این است که ایران و آژانس توافق کردند که کارشناسان دو طرف روز 27 دی ماه 1391 (16 ژانویه 2013) مجددا در تهران دیدار کنند.
پس از مذاکره هم ایران و هم هیات فنی آژانس نسبت به حل اختلافات ابراز امیدواری کردند.
پارچین بهانه یا آرزو؟
اما این که هیات فنی از وین به تهران یک روزه سفر کرد و پیش از این دیدار از پارچین را به صورت پررنگ در رسانه ها اعلام کرده بود چه مساله ای را می رساند؟
طبق اعلام رسانه های غربی آژانس هدف از سفرش به ایران را بازدید از سایت نظامی پارچین اعلام کرده بود اما زمانی که مذاکرات در تهران به پایان رسید، هیچ کدام از طرفین به بحث پارچین اشاره نکردند.
از نوامبر 2011 به این سو، که آژانس تحت فشار امریکا یک ضمیمه 64 پاراگرافی حاوی ادعاهایی درباره وجود یک بعد نظامی در برنامه هسته ای ایران منتشر کرد این مذاکرات برای رسیدن به چارچوبی برای حل و فصل موضوع آغاز شده ولی هنوز به تدوین یک سند نهایی منجر نشده است.
از دید ایران، ورود به این بحث –که بازدید از پارچین تنها یکی از موارد آن است- تنها زمانی امکانپذیر است که یک مدالیته میان ایران و آژانس که معین کند وظایف و تعهدات هر یک دو طرف در هر مقطع چیست، نهایی شده باشد.
اصرار بیهوده آژانس انرژی اتمی بر بازدید از سایت نظامی پارچین و قانع شدن سریع آن ها در مدالیته پنج شنبه نشان می دهد که این سازمان تحت تاثیر دول غربی به خصوص آمریکا به دنبال بهانه ای است که تا اطلاع ثانوی اقدامات هسته ای ایران را به صورت مبهم نظامی جلوه دهد و از این قانع شدن سریع آن ها می توان به این نتیجه پی برد که پارچین آرزو نیست بلکه بهانه است.
پایان پیام/
نظر شما