به گزارش خبرنگار شبستان، همایش بین المللی فلسفه "دین معاصر" یکشنبه، سوم دی ماه در محل پژوهشگاه علوم اسلامی و مطالعات فرهنگی آغاز به کار کرد و تا عصر فردا به کار خود ادامه می دهد.
بنابراین گزارش، قاسم پورحسن، استادیار و عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی ضمن ارایه مقالاتی با عنوان "پرسشی درباره مفهوم عقلانیت باورهای دینی" گفت: از سده هفدهم به بعد انتقادات نیرومندی به مبناگروی و الهیات طبیعی صورت گرفت که این امر به ظهور دیدگاه دلیل گرایی که بر عقلانیت افراطی در توجیه باورهای دینی تاکید داشت، انجامید.
وی ادامه داد: در دوره اول پیروان دلیل گرایی بر ارایه صرف دلیل گزاره ای بسنده می کردند، اما با نوشتن کتاب اخلاق باور (کلی فورد) به دلیل کافی در توجیه باورها روی آوردند.
پورحسن با بیان اینکه در این میان دو پرسش اساسی در تحلیل مفهوم عقلانیت خودنمایی می کند، تصریح کرد: سوال نخست آن است که معنای دقیق عقلانیت چیست و آیا عقلانیت بیرونی مراد است یا عقلانیت درونی و همچنین عقلانیت به معنای ارسطویی مدنظر است یا عقل جمعی یا عقلانیت هدف – وسیله است؟
استاد فلسفه دانشگاه علامه طباطبایی در پاسخ به این پرسش ها ابراز کرد: برخی اعتقاد دارند منظور از عقلانیت این است که مجموعه ای از شرایط وجود دارد که هر کدام از این شرایط به تنهایی شرط لازم و همگی شرط کافی عقلانیت باور دینی است، حال آنکه این پرسش ها نشان می دهد که جانبداری از عقلانیت افراطی در توجیه باورها چندان مقرون به توفیق نبوده و گوشزد می کند که نباید با عقلانیت به سادگی برخورد کرد.
وی با اشاره به پرسش دوم که پیشتر مطرح شد، خاطرنشان کرد: این پرسش به مفهوم کفایت بازمی گردد و حقیقتاً باید پرسید چه مقدار از دلیل گزاره ای می تواند کافی تلقی شود.
پایان پیام/
نظر شما