خبرگزاری شبستان: «إِنَّمَا یَعْمُرُ مَسَاجِدَ اللّهِ مَنْ آمَنَ بِاللّهِ وَالْیَوْمِ الآخِرِ وَأَقَامَ الصَّلاَةَ وَآتَى الزَّکَاةَ وَلَمْ یَخْشَ إِلاَّ اللّهَ فَعَسَى أُوْلَـئِکَ أَن یَکُونُواْ مِنَ الْمُهْتَدِینَ».
«مساجد خدا را تنها کسانی آباد می کنند که به خدا و روز قیامت ایمان دارند و نماز برپا می کنند و زکات می دهند و جز از خدا نترسیده اند. امید است آنان از هدایت یافتگان باشند.»
حضور در مسجد ازمصادیق مهم و اصلی آباد نگه داشتن آن است و بدون آن مسجد از اساس فاقد عمران و آبادانی است . از این رو در روایت به مسجدهایی که مسلمانان رها کرده اند و درآن نماز نمی گزارند مسجد خراب گفته اند. در بررسی کلمه ها و عبارت ها ی قرآن کریم و نیز سنت نکته های مهم درباره مسجد این است که پیشوایان دین اسلام بر رفت و آمد به مسجد و انس گرفتن با خانه خدا تاکید زیادی شده است که نماز را درمسجد بخوانند. ازنگاه روایات این مسجدها به ترتیب بهترین مساجد فراوانی شده است که نماز را در مسجد بخوانند. ازنگاه روایات این مساجد بهترین مساجد هستند: مسجدالحرام، مسجدپیامبر(ص)،مسجد کوفه، مسجد بیت المقدس، مسجد جامع شهر، مسجد محله و سپس مسجد بازار در این نوشته با توجه به منابع اسلامی به موضوعاتی درباره مسجد می پردازیم.
1-مسجد مرکز پرستش خالصانه
«وَأَنَّ الْمَسَاجِدَ لِلَّهِ فَلَا تَدْعُوا مَعَ اللَّهِ أَحَدً».«مساجد ویژه ای خداست، پس هیچ کس را با خدا مخوانید». درباره این آیه برخی این گونه گفته اند،« وَلأَنَّ الْمَسَاجِدَ لِلَّهِ فَلَا تَدْعُوا». بنابراین لان دلیل برای لاتدعوا است یعنی هیچ کس را با خدا در مسجدها نخوانید زیرامساجد مخصوص خدا و عبادت اوست. پیامبر اکرم در حدیثی قدوسی می فرمایند:
«قال الله تبارک و تعالى ألا إن بیوتی فی الأرض المساجد تضی ء لأهل السماء کما تضی ء النجوم لأهل الأرض ألا طوبى لمن کانت المساجد بیوته ألا طوبى لعبد توضأ فی بیته ثم زارنی فی بیتی ألا إن على المزور کرامة الزائر ألا بشر المشاءین فی الظلمات إلى المساجد بالنور الساطع یوم القیامة؛ بدانید که خانه هاى من در روى زمین مسجدها هستند که براى اهل آسمان مى درخشند، همان گونه که ستارگان براى اهل زمین مى درخشند. آگاه باشید، خوشا به حال کسى که مسجدها خانه هاى او هستند. آگاه باشید، خوشا به حال کسى که در خانه اش وضو بگیرد، سپس مرا در خانه ام زیارت کند. بدانید که احترام زائر بر عهده کسى است که او را زیارت کرده اند. همان، به کسانى که در تاریکیهاى شب به سوى مساجد روانند نوید ده که روز قیامت نورى درخشان خواهند داشت».
همان گونه که ملاحظه می کنید در این آیه به انسانی زائر خدا گفته می شود که به مسجد رفت و آمد می کند. بنابراین مسجد یعنی محلی زیارت خداوند متعال و مکانی که در آن انسان با انجام عبادت های خالصانه خویش به سوی تقرب به حق تعالی می رود. ملکوت این عبادت وماین حضور خالصانه درمسجد به صورت نوری است درخشان درتاریکی های عالم قیامت تشیبه مساجد به ستاره های درخشان آسمان نیزه به همین معنا اشاره می کند شاید این تشیبه به این معتا باشد همان گونه که ستاره ها در دل تاریکی شب مایه زیتنت آسمان و نیزی وسیله ای برای راهیابی و هدایت هستند مسجدها نیز مایه زینت عالم خاک و نیز انوار هدایت اسلامی برای سعادت مردمان هستند. شاید نبی مکرم اسلام نیز به همین امر اشاره می قرماید: المساجد انورالله مساجد انوار الهی هستند.
پیامبر(ص) به ابوذر فرمود:« یا أباذَرٍّ ، إنّ اللّهَ تعالى یُعطِیکَ مادُمتَ جالِسا فی المَسجِدِ بِکُلِّ نَفَسٍ تَنَفَّستَ دَرَجةً فی الجَنّةِ ، وتُصَلِّی علَیکَ الملائکةُ، و تُکتَبُ لَکَ بِکُلِّ نَفَسٍ تَنَفَّستَ فیهِعَشرُ حَسَناتٍ ، وتُمحى عنکَ عَشرُ سَیّئاتٍ.
اى ابوذر ! تا زمانى که در مسجد نشسته اى خداوند متعال به تعداد هر نفسى که میکشى ، یک درجه در بهشت به تو میدهد و فرشتگان بر تو درود میفرستند و براى هر نفسى که در مسجد میکشى ده حسنه برایت نوشته میشود و ده گناه از تو پاک میگردد.»
ایشان همچنین می فرمایند:
الجلوس فی المسجد انتظار الصلاةِ عبادةٌ ما لم یُحدث، قیل :یا رسول الله و ما یُحدثُ؟ قال: الاغتیاب» (نشستن در مسجد برای نماز عبادت است تا وقتی که حدثی از او ایجاد نشده باشد.گفته شد:ای رسول خدا چه حدثی ممکن است از او صادر شود؟حضرت فرمودند: غیبت کردن).
امام صادق(ع) در حدیثی آداب مراقبت از مسجدها را این گونه بیان می فرماید:« هر گاه به در مسجد رسیدی بدان که تو به آستان خانه پادشاهی بزرگ و پرشکوه آمده ای که جز پاکان بر بساط او قدم نگذارند و اجازه نشستن در مجلس او، جز به صدیقان داده نشود؛ وانگهی تو بربساط خدمتگزاری و چاکری پادشاه قدم گذاشته ای.
پس اگر از هیبت و شکوه پادشاه غافل مانی، خطری بزرگ تو را تهدید می کند. بدان که هر گونه خواهد با تو رفتار کند، خواه به عدالت و یا به فضل و کرمش، تواند ... . در پیشگاه او به ناتوانی و تقصیر و درویشی خود اعتراف کن؛ زیرا که تو برای پرستش و همدمی با او آمده ای. رازهایت را با او در میان نه و بدان که اسرار درون خلایق، یا آشکارشان بر او پوشیده نیست. در برابر او هم چون درویش ترین بندگانش باش و دلت را از هر علقه و دلمشغولی که حجاب میان تو و پروردگارت شود خالی کن، زیرا که او جز پاکترین و خالص ترین را نمی پذیرد. و بنگر که از کدام دیوان، نامت بیرون می آید.اگر حلاوت مناجات با او و لذت گفت وگو با وی را چشیدی و بر اثر رویکرد خوش او به تو و اجابتش، جام رحمت و کرامت او را سرکشیدی، هر آینه لایق چا کری و خدمتگزاری او شده ای؛ اینک به مسجد در آی که در امن و امان خواهی بود.»
ادامه دارد...
نظر شما