حجت‌الاسلام محسن عطری‌نژاد از اعضای دفتر آیت‌الله مجتبی تهرانی و از شاگردان قدیمی ایشان در رابطه با اخلاق و سلوک این عالم ربانی به خبرنگار شبستان گفت: آیت‌الله مجتبی تهرانی بنای خاصی در تربیت اشخاص مستعد داشته و بسیار علاقه‌مند به ایجاد روحیه تعبد در مردم بودند، به گونه‌ای که در مباحث اخلاقی و فرمایشات‌شان نیز بر این مسئله اصرار می‌ورزیدند.
وی افزود: آیت‌الله تهرانی مباحث فراوانی داشت اما بر موضوع تربیت افراد، دورکردن رذایل اخلاقی و رفع موانع برای الهی‌شدن تأکید وافر می‌ورزید و خود نیز در این مسیر جلوتر از همه حرکت می‌کرد چرا که همواره این‌گونه بوده است که اولیای الهی که مسئولیت دعوت مردم به سوی خدا را بر عهده می‌گیرند خود پیشاپیش آنها حرکت می‌کنند.
عضو دفتر آیت‌الله مجتبی تهرانی تصریح کرد: این استاد بزرگوار غیر از مسایل علمی، اعتقادی، معرفتی، فلسفی و فقاهتی که داشتند در عمل نیز بسیار مقید بوده و مایل بودند که بدون های و هوی و سر و صدا اشخاص را با خدا مأنوس کنند.
این شاگرد قدیمی آیت‌الله تهرانی خاطرنشان کرد: استاد ما انسان خودساخته‌ای بود که از استاد خود حضرت امام الگو گرفته بود و خود مکررا می‌فرمود من هر چه دارم از استادم دارم. اصرار ایشان به ایجاد روحیه تعبد در مردم نیز به این معنا بود که مایل بودند مردم بخصوص جوانان تنها در برابر خدا عبودیت داشته و هر چه غیر از خدا را از خود دور کنند چرا که معنای عبودیت آن است که انسان در برابر حضرت حق بی چون و چرا تسلیم محض باشد، البته این قضیه شئون مختلفی دارد اما به هر حال همه چیز در همین چهارچوب معنا می‌شود و ایشان مردم را این‌گونه دوست داشت.
حجت‌الاسلام عطری‌نژاد با اشاره به موضوع مراجعه شاگردان برای جاری‌کردن صیغه عقد توسط آقامجتبی تهرانی گفت: چند سالی را که ایشان به عنوان مرجع تقلید دفتر داشتند اوایل چند صیغه عقد در هفته جاری می‌کردند چون شاگردان و افرادی که با ایشان مأنوس بودند بسیار علاقه داشتند که صیغه عقد با نفس قدسی ایشان خوانده شود و مسلما در این زمینه اثراتی را مشاهده کرده بودند که اصرار می‌ورزیدند اما در سال‌های آخر عمر ایشان که کسالت‌شان شدت پیدا کرد این موضوع کمتر شد چرا که با وجود اینکه جاری‌کردن صیغه عقد چند دقیقه بیشتر وقت نمی‌گیرد اما احساس می‌شد که ایشان توان حضور در مراسم و پاسخگویی به مراجعان در این زمینه را نداشتند. علاوه بر این در سال دو بار مراسم عمومی در دفتر ایشان برگزار می‌شد و در ایام شهادت امام صادق (ع) و نیمه شعبان بسیاری از مردم و علما مقید به حضور در دفتر ایشان بودند.
وی درباره نوع رابطه استاد و شاگردی ایشان با افرادی که در کلاس‌های این استاد اخلاق حاضر می‌شدند نیز گفت: آیت‌الله مجتبی تهرانی همواره نسبت به اطرافیان و بخصوص شاگردان حالت پدری داشتند و افراد قدیمی‌تر امثال ما نسبت به ایشان احساس فرزندی داشتیم آن‌گونه که حتی مشکلات و گرفتاری‌هایمان را برای ایشان مطرح می‌کردیم و ایشان علاوه بر دعا اگر زمینه رفع آن وجود داشت در این‌باره ما را راهنمایی و حتی خود نیز تلاش می‌کردند.
پایان پیام/
نظر شما