خبرگزاری شبستان: انتشار تصاویر و ویدئوهای جدید از خشونت‌ها، و جنایت‌ها علیه مسلمانان در برمه، بار دیگر وضعیت بسیار بد مسلمانان در این کشور را در کانون توجه قرار داده است. تبعیض، جنایت و خشونت علیه مسلمانان در شبه‌جزیره هند و چین، و به ویژه برمه، موضوع جدیدی نیست، و دست کم چند دهه است که مسلمانان این کشور با انواعی از خشونت‌های «سیستماتیک» از سوی دولت روبرویند. سیاست رسمی تبعیض‌آمیز علیه مسلمانان در این کشور باعث شده است که جنایت و خشونت عمومی علیه مسلمانان در این کشور توجیه شود؛ به گونه‌ای که در یکی از ویدئوهایی که اخیراً از خشونت علیه مسلمانان در برمه منتشر شده است، بودائیان برمه‌ای در حضور نیروهای پلیس به تخریب، آتش زدن، و حتی حمله وحشیانه به مسلمانان و کشتن آنها، دست می‌زنند.
سیاست تبعیض علیه مسلمانان در برمه، از گذشته سیاست رسمی دولت حاکم بر این کشور بوده است، به ترتیبی که بر اساس قانونی که در ۱۹۸۲ به تصویب رسید، مسلمانان به عنوان شهروند این کشور به رسمیت شناخته نشده‌اند؛ و دولت این کشور به طور رسمی، سیاست اخراج و کوچاندن اجباری مسلمانان از این کشور را دنبال می‌کند. با توجه به بالا گرفتن دیگربارِ خشونت‌ها علیه مسلمانان برمه ای، باید توجه داشت که رویدادهای خشونت‌بار برمه به خوبی نشان‌دهنده مظلومیت مسلمانان است که متحمل انواع جنایت‌ها از سوی بودائیانی هستند که در غرب به عنوان انسان‌هایی معنویت‌گرا، طرفدار آرامش، و صلح‌طلب معرفی و تبلیغ می‌شوند. از سوی دیگر موضوع جالب توجه سکوت نهادهای مسول جهانی است.
محروم کردن مسلمانان از حقوق شهروندی، حق تابعیت، کوچاندن اجباری، کشتار گروهی و وحشیانه آنها، و تخریب و نابود ساختن روستا‌ها و مناطق مسلمان‌نشین، همگی از مصادیق نقض سیستماتیک حقوق بشر هستند که نهادهایی در جهان خود را داعیه‌دار مبارزه با آن می‌دانند. سکوتِ پرسش‌آفرین گروهای «دموکراسی‌خواهِ» مورد پشتیبانی غرب در برمه، در برابر جنایت و خشونت علیه مسلمانان این کشور جای بررسی دارد. در پاسخ به وضعیت مسلمانان در برمه و با وجود آنکه در برمه چنین اقداماتی دارای پیشینه است، غرب در چند سال گذشته روابطش را با دولت حاکم بر برمه گسترش داده است. با توجه به آنکه در برمه اقلیت‌های دیگری نیز وجود دارد؛ به ویژه اقلیت حدود ۴ درصدی مسیحیان در این کشور، تبعیض، خشونت و جنایت سیستماتیک علیه مسلمانان را در این شرایط فقط می‌تواند محرک و علت بیرونی باشد.
نویسنده: اقدس اقبال
پایان پیام/
نظر شما