علوم انسانی و الگوی پیشرفت

خبرگزاری شبستان: بررسی سیر تاریخی تحولات پیشرفت و توسعه در جهان نشان می دهد که نگرش در توسعه از خطی و تک بعدی به سیستمی و پویا تغییر یافته است و در جهان کنونی پیشرفت و توسعه پدیده ای چندجانبه در نظر گرفته می شود که نادیده گرفتن هر بعد آن می تواند به ضرر کل فرآیند پیشرفت بینجامد. به طور اجمالی پیشرفت و نوسازی جامعه را می توان به معنای بازسازی جامعه بر اساس اندیشه ها و بصیرت های تازه و نوین دانست.
با توجه به گستردگی عوامل موثر در پیشرفت جامعه، گام اول در تبیین و تحلیل این فرآیند، طبقه بندی عوامل و سطوح مختلف واقعیت می باشد. بر اساس روش تحلیل اقتصاد نهادگرایان جدید اجزای نهادی یک جامعه را می توان در سطوح چهارگانه نهادها، مناسبات نهادی، بخش های نهادی، سازمان ها، محصولات و عملکرد طبقه بندی نمود.
باید توجه نمود که توسعه فرآیندی است که از طریق پیوند میان ابعاد گوناگون اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی و نیز توجه خاص به ملاحظات محیطی مطرح می گردد.
دستیابی به توسعه از طریق محقق سازی نهضت نرم افزاری و تولید علم مقوله ای است که کشورهای در حال توسعه به دنبال آن می گردند.
بررسی توسعه از زوایای گوناگون حاکی از این حقیقت است که کانون توجه آن بر انسان بوده و بهبود شرایط رفاهی و اجتماعی یک ملت می اندیشد.
آنچه در این میان نقش اصلی را ایفا می کند همان علم، دانش و مهارت ها است.(*)
*برگرفته از کتاب چکیده مقالات همایش بین المللی علوم انسانی در ایران
پایان پیام/