به گزارش خبرگزاری شبستان، یک پایگاه اینترنتی امریکایی که به طور تخصصی روی موضوع ایران تمرکز کرده است، در گزارشی نوشت که نه در ادبیات کاندیدها و نه در ادبیات مردم ایران نشانی از ادبیات سازش و تسلیم دیده نمی شود.
سایت ایران هسته ای در این باره می نویسد: شالومی الدار نویسنده این مقاله که روز 11 اردیبهشت 1392 (اول می 2013) در پایگاه اینترنتی المانیتور منتشر شده، با اشاره به جا افتادگی استراتژی مقاومت در فضای سیاسی ایران می نویسد: «دولت فعلی فعالیت های هسته ای ایران را در راس دستور کار ملی این کشور قرارداد و این پویایی را ایجاد کرد که طبق آن هرگونه اعطای امتیاز به منزله تسلیم و هر نوع مصالحه نشانه ضعف تلقی می شود.امروز اوضاع بدین گونه است که هرکسی که بخواهد جانشین رییس جمهوری فعلی ایران شود، گزینه ای جز پیروی از این قواعد وضع شده از جانب این دولت ندارد.
به عبارت دیگر، دولت فعلی یک اسلحه هسته ای پر را برروی میز کار رییس جمهوری آتی قرار می دهد و وی را وادار می کند که حتی پیش از انتخاب شدن، بین دو راهکار یکی را برگزیند: رییس جمهوری آتی می تواند با این پروژه هسته ای به پیش برود یا می تواند این برنامه را متوقف کند و یک بزدل تلقی شود».
المانیتور با اشاره به این نکته که همه ایرانی ها حتی اپوزییسیون طرفدار اعمال قدرت در مقابل غرب هستند، ادامه می دهد: «حتی ایرانیانی که شمارشان کم نیست و مخالف این مسابقه کورکورانه پس از تسلیح هسته ای هستند و کسانی که کاملا متقاعد شده اند که اقتصاد قوی بر داشتن یک بمب اتم و دیگر تسلیحات بازدارنده ارجحیت دارد، هنوز هم درزمینه ارتباط با یک نامزدی که حس غرورملی را کاهش می دهد، مشکل دارند. مشکل آنها با فردی است که علیه فشار غرب بطور محکمی ایستادگی نکند. حتی نیروهای عمل گرا در ایران و حامیان اصلاحات، فردی را ترجیح خواهند داد که این قدرت را ازخود نشان می دهد. این مساله حتی درمورد کسانی صادق است که در حال چالش برای سرآغاز جدیدی در جمهوری اسلامی هستند. مصالحه - امتیاز دادن یا لغو پروژه هسته ای - مباحثی است که در واژگان ایران دست کم بطورعلنی وجود ندارد؛ این کلمات در دایره لغات (آیت الله ) خامنه ای نیست و مطمئنا در الفاظ افرادی که برای پست ریاست جمهوری اسلامی رقابت می کنند، وجود ندارد».
در ادامه این مقاله درباره ضرورت لغو تحریم ها از سوی غرب آمده است: «تنها گزینه واقعی، فراهم کردن یک راه فرار مناسب است که در ظاهر به نظر نرسد که کسی تسلیم می شود. راه حل ایده آل این خواهد بود که اعلام شود از اکنون تا انتخابات ریاست جمهوری و سوگند یاد کردن رییس جمهوری جدید ایران، کشورهای غربی تحریم های شان را علیه ایران لغو خواهند کرد تا یک جو دوستانه تری را بین این کشورها ترویج دهند که این امر برای مذاکرات هم مناسبت تر است. تنها این مساله است که می تواند فضای لازم را برای ملاحظاتی که برمبنای بازی افتخار (ملی ) را پدید آورد».
نویسنده ادامه داده است: «آنچه که غرب اکنون باید انجام دهد توجه به کارهای سیاسی ایران و دراز کردن دست دوستی به سوی رییس جمهوری اسلامی ایران است بی آنکه مهم باشد که چه
فردی رییس جمهوری است. تحریم ها را همیشه می توان به وضعیت اول بازگرداند ولی مشکل بتوان همیشه فرصتی اینچنین مناسب برای دیپلماسی داشت».
پایان پیام/
نظر شما