به گزارش خبرگزاری شبستان از قم، آیت الله جوادی آملی در ادامه سلسه مباحث درس تفسیر خود که در محل مسجد اعظم قم برگزار می شود در تفسیر آیه ﴿ إِنَّا عَرَضْنَا الْأَمَانَةَ عَلَی السَّماوَاتِ وَالْأَرْضِ وَالْجِبَالِ فَأَبَیْنَ أَن یَحْمِلْنَهَا﴾ با بیان اینکه خداوند امانتی داشت که به کوهها و آسمانها عرضه کرد ولی آنها نتوانستند حمل بکنند، گفت: خداوند با اینکه اگر سماوات و ارض را می‌فرمود، کوهها را هم شامل می‌شد لکن چون کوهها رواسی زمین‌اند موجود سنگین و وزین‌اند و قدرت باربری اینها زیاد است اسم اینها را بالصراحه فرمود، فرمود امانت توانفرسایی داشتیم به هر کدام از اینها دادیم اینها نتوانستند حمل بکنند.
وی ادامه داد: اِبای سماوات و جبال و ارض اِبای اِشفاقی است نه ابای استکباری، ابای استکباری برای شیطان و شیطانیان است اما امتناع سماوات و زمین بر اساس عجزشان بود نه بر اساس استکبارِ یعنی ما نمی‌توانیم؛ و لذا بر اساس این ابای اشفاقی ذمّی وارد نشده است.
وی با بیان اینکه جان ما و شئون ما امانت است، افزود: جان ما، همه شئون ما امانت است، به ما دادند و می‌گیرند این‌طور نیست که اینها برای خود ما باشد همه اینها را آن مالک السماوات و الأرض داد و روزی هم ما این امانت‌ها را باید برگردانیم، منتها باید سالم و طاهر برگردانیم آلوده نکنیم، این جان، امانت ماست آن فطرت، امانت ماست همه اینها را سالماً به ما دادند از ما هم باید سالم تحویل بگیرند، پس امانت یک امر گرانبهایی است که به امینی می‌سپارند که این امین، مأمور نگهداری و حفظ آن است مالک آنها نیست حقّ اتلاف ندارد، حقّ دگرگونی ندارد این را باید سالم نگه بدارد تا در روز تأدیه ادا کند این معنای امانت است حملش هم به همین معناست که به وظیفه امانت‌داری بتواند عمل کند. آسمان و زمین و کوهها نتوانستند این بار را ببرند و تحمل کنند، انسان تحمل کرد.
وی در تبیین چیستی امانت الهی گفت: حالا امانت چیست؟ این امانت اصلِ توحید نمی‌تواند باشد، اصلِ اطاعت تکوینی نمی‌تواند باشد اصلِ توحید نیست برای اینکه اینها موحدانه خدا را تسبیح می‌کنند موحدانه خدا را تحمید دارند پس این نیست، اطاعت تکوینی هم منظور نیست، سیدناالاستاد(رضوان الله علیه) اصرار دارند که این ولایت است. آنچه ایشان روی آن خیلی تکیه می‌کنند روایتی است از وجود مبارک امام صادق(ع) که منظور از این امانت، ولایت حضرت علی(ع) است، و حضرت امیر یعنی اهل بیت(ع).
بنابر گزارش پایگاه اطلاع رسانی اسراء، آیت الله جوادی آملی با اشاره به چگونگی ولیّ‌الله شدن امیرالمؤمنین(ع) اذعان داشت: اول کسی که ولایت را طرح کرده حضرت امیر است که انسان بشود ولیّ خدا؛ چطور بشود ولیّ خدا؟ آن مسئله اطاعت و بهشتی شدن و پرهیز از جهنم را که ذات اقدس الهی به وسیله حضرت رسول(ص) به ما ابلاغ کرده است. ممکن است انسان زاهد باشد، عابد باشد، از جهنم نجات پیدا کند، بهشت برود، این ولیّ الله نیست. «وَلْی» یعنی «قرب»؛ کسی که بخواهد به خدا نزدیک بشود با عبادت و زهد نمی‌شود عبادت و زهد گوشه‌ای از کارهای اوست، کسی که «خوفاً من النار» عبادت می‌کند او عبادت بردگی دارد، او که «شوقاً الی الجنّة» عبادت می‌کند عبادت تاجرانه دارد، اینها انسان‌های خوبی‌اند، صالح‌اند، متّقی‌اند، اهل سعادت‌اند و محبوب‌اند همه این اوصاف درباره آنها هست اما هیچ کدام ولیّ الله نیستند.
وی تصریح کرد: ولیّ الله آن است که عبادت بکند لا خوفاً من النار و لا شوقاً الی الجنّة، غرضش این باشد که به خدا نزدیک بشود. البته کسی که به خدا نزدیک شد همه کمالات مادون را هم دارد یعنی یقیناً از جهنم نجات پیدا کرده و به بهشت راه پیدا کرده است. خود حضرت امیر فرمود من کسی نیستم که «خوفاً من النار» یا «شوقاً الی الجنّة» عبادت بکنم من «شکراً» عبادت می‌کنم، «حبّاً» عبادت می‌کنم؛ اول کسی که در امت اسلامی این حرف را زد به پای این حرف ایستاد و عده‌ای را هم به همراه خود برد حضرت امیر مومنان بود و او اول کسی است که راه ولایت را باز کرد.
پایان پیام/
نظر شما