خبرگزاری شبستان: «مشارکت» در لغت به معنای همکاری، شرکت داشتن یا حضور داشتن است. فرهنگ انگلیسی «آکسفورد»، واژه‌ی «participation» را که معادل مشارکت فارسی است به معنای «عمل یا واقعیت شرکت کردن، بخشی از چیزی را داشتن یا تشکیل دادن» دانسته است.
بر این مبنا مشارکت سیاسی در اصل به معنای شرکت در امور عمومی همراه با احساس مسؤولیت مشترک است یا به تعبیری دیگر مشارکت سیاسی«تعهدی فعالانه، آزادانه و مسؤولانه» است که به عنوان یکی از سازوکارهای اعمال قدرت از درون جامعه بر می‌خیزد.
در نهایت می‌توان مشارکت سیاسی را شامل هرگونه رفتار و عمل فردی یا جمعی دانست که در راستای همکاری و تعاون عمومی در عرصه‌ی سیاست صورت می‌گیرد و هدف آن تحت تأثیر قرار دادن قدرت، تصمیم‌ها و سیاست‌گذاری‌های عمومی مانند انتخاب رهبران سیاسی و یا اعمال نظارت برآن‌ها و به طور کلی هر آنچه به سرنوشت مشترک جمعی ارتباط دارد، می‌گردد. مشارکت سیاسی یک رابطه‌ی سیاسی است که از دو عنصر انسانی و وضعی تشکیل می‌شود.
در فرهنگ سیاسی جمهوری اسلامی ایران ،مشارکت سیاسی و در بارزترین و مشهورترین شکل آن یعنی انتخابات گونه ای حق و تکلیف است. شرکت در انتخابات مصداق بارز اقدام برای احقاق حق و تعیین سرنوشت و از سوی دیگر تکلیفی فردی و شرعی در راستای ایفای نقش اجتماعی است.
باید اشاره داشت که این حق و تکلیف همواره در جامعه سریان داشته است. از ابتدای انقلاب سال 57 تا کنون 31 انتخابات اعم از ریاست‌جمهوری، مجلس شورای اسلامی، مجلس خبرگان رهبری و شورای اسلامی شهر و روستا با مشارکت قابل قبولی از سوی مردم در کشور برگزار شده است. در این میان، بیشترین آمار میزان مشارکت سیاسی در انتخابات مجلس و ریاست‌جمهوری به ترتیب: 71 درصد و 84ـ83 درصد مجلس پنجم و ریاست‌جمهوری دهم بوده است و نیز کمترین آمار میزان مشارکت در انتخابات مجلس و ریاست‌جمهوری به ترتیب: 51 درصد و 50ـ66 درصد به مجلس هفتم و هشتم و ریاست‌جمهوری ششم اختصاص داشته است. این در حالی است که در انتخابات آمریکا میزان مشارکت مردم آمریکا در انتخابات کمتر از 40 درصد است. در واقع بدنه‌ی اصلی انقلاب اسلامی حضور در میدان‌های سیاسی را نه یک حق، بلکه یک تکلیف شرعی برای خود می‌دانند و از این روست که شاهد حضور بیش از پیش مردم در دوره‌های مختلف انتخابات هستیم. نکته‌ای که در این باره باید به آن اشاره کرد این است که تکلیف‌گرایی در عرصه‌ی انتخابات سیاسی در ایران امری است که از ابتدای انقلاب از سوی حضرت امام خمینی (رحمت الله علیه) و مقام معظم رهبری بارها مورد تأکید قرار گرفته و برای آن به صور مختلف فرهنگ‌سازی شده و به تعبیری تئوریزه گردیده است. لذا از عواملی نیست که در فرآیند چندماهه‌ی انتخابات به وجود آمده باشد و بعد از آن نیز فروکش کند.
واژه ی «وحدت کلمه» که بیش از صدها بار در ادبیات و گفتمان حضرت امام خمینی (رحمت الله علیه) تکرار شده است، نتیجه تحقق کامل پروش فرهنگ حق و تکلیف در مشارکت سیاسی است. هوشیاری سیاسی مسئولین نظام در ایجاد آرامش سیاسی، امنیت اخلاقی و... در جامعه امری ضروری و مبرهن است و پرهیز از باندبازی و جناح‌بازی در رقابت‌های سیاسی مسئولان تکمیل‌کننده‌ی قسمت اول خواهد بود. در طول این سال‌ها، تنها «پشتیبانی از ولایت فقیه»، همان طور که معمار کبیر انقلاب بارها فرمودند بود، ضامن بقای نظام و غلبه بر تهدیدات دشمنان خواهد بود. «پشتیبانی» منحصر در حمایت فیزیکی از ولایت فقیه نمی‌شود، بلکه دنباله‌روی از منویات رهبری توجه به فرمایشات معظم له از ارکان اساسی پایداری و ماندگاری انقلاب خواهد بود.
نویسنده: اقدس اقبال
پایان پیام/
نظر شما