خبرگزاری شبستان: "در بخش بهترین فیلم با موضوع پرتو ایمان، تندیس جشنواره و مبلغ 20 میلیون ریال جایزه نقدی و 15 میلیون ریال حمایت از تولید اثر بعدی اهدا می شود به محمدعلی هاشم زهی برای فیلم مستند "لیکو" از تهران".
"لیکو"، روایتی است کوتاه از زندگی دو مادر شهید بلوچ که با از دست دادن فرزندانشان در جنگ، در زادگاهشان - روستایی از بلوچستان- روزگار می گذرانند.
محمد علی هاشم زهی، کارگردان اهل بلوچستان است که پس از مدتی فیلم سازی در انجمن سینمای جوان سیستان و بلوچستان، چندسالی است که به تهران آمده تا ساخت فیلم مستند را به طور حرفه ای و جدی تر دنبال کند.
اما آن چه "لیکو" را از مستندهای تلویزیونی با موضوع خانواده های شهدا متمایز می کند، توجه به مختصات قومی و ویژگی های انسان شناسانه بازماندگان شهداست، چیزی که کمتر در این گونه مستندها یافت می شود. اغلب، دوربین مستندساز در نقطه ای ثابت از خانه شهید قرار داده می شود و بازماندگان، یکی پس از دیگری در قابی ثابت، به ذکر خاطرات خود می پردازند که نتیجه آن هم چیزی فراتر از سخنانی رسمی از آب درنمی آید. در حقیقت، در مستندهای ساخته شده هیچگاه، خانواده شهید سوژه مستندسازی نیستند و بنابراین مستندساز به دنبال واکاوی ویژگی های فرهنگی- قومی، روابط انسانی و حال و روز امروز بازماندگان نمی گردد.
"لیکو"، آخرین ساخته مستند محمد علی هاشم زهی در تلاش است تا به معنای واقعی کلمه، مستند زندگی دو مادر شهید در روستایی از روستاهای بلوچستان باشد. "لیکو" به خوبی نشان می دهد که می توان روایت هایی جذاب از زندگی روزمره یک مادرشهید بلوچ برای مخاطب دور از آن فضا داشت.
هاشم زهی درباره ساخته شدن "لیکو" می گوید: "لیکو"، قسمتی از مجموعه مستند "ما هم در جنگ بودیم" است که طرح آن در گروه فرهنگ و معارف تلویزیون به تصویب رسیده بود. عنوان طرح یعنی "ما هم در جنگ بودیم" فی نفسه برای من جذاب بود چرا که نقش بلوچ ها در جنگ کمتر دیده شده و با وجود آن که شهید داده اند، سهم قابل توجهی در برنامه های تلویزیونی نداشته اند.
با آغاز تحقیقات ساخت مستند، هاشم زهی به مورد دو مادر شهید در یکی از روستاهای بلوچستان برمی خورد. وی درباره انتخاب سوژه خود می گوید: وقتی زندگی این دو مادر را برای ساخت مستند انتخاب کردم، تصمیم گرفتم تا با دور شدن از نگاه شعاری، ظرایف استان به لحاظ قوم نگاری را برجسته کنم. از سوی دیگر، تمرکز بر جذابیت های بومی – که برای مردم غیر بلوچ نیز جذاب بود- راهکار دیگری بود برای آن که مسئله جنگ و فداکاری مردم بلوچستان لطیف تر به چشم بیاید.
از جمله ویژگی های شاخص مستندهای پرتره هاشم زهی آغاز ساده و روان برای ورود مخاطب به ماجرای مستند است که به طور معمول نیز با تصاویر دورنما و سخنان خود سوژه روی تصویر آغاز می شود. هاشم زهی درباره سبک آغاز مستندهایش معتقد است: از آن جا که فضای سیستان و بلوچستان برای مخاطب ناشناخته است، در فیلم هایم همواره با یک مقدمه، یک جغرافیا آغاز می کنم تا مخاطب با فضای لوکیشن آشنا شود. مستندهای من با روایت اول شخص یا نریشن آغاز نمی شوند.
وی ادامه می دهد: در"لیکو"، مستند با زبان و گویش خود سوژه که از مردم همان سرزمین است آغاز می شود تا روایت من، واقعیت از زبان واقعیت باشد.
پایان پیام/
نظر شما