به گزارش خبرگزاری شبستان از اراک، براساس این سنت قدیمی با تاریک شدن هوا نوجوانان و کودکان در دسته های مجرا به در خانه ها می روند و یکی از اعضای گروه که از همه بزرگتر است با صدای بلند اشعاری را می خواند و دیگران با صدای بلند "اهواهو" می کنند. این گروه ها معمولا به در منازلی می روند که دارای فرزند خردسال پسر باشند و وقتی که اشعار خوانده شد، معمولا پسر کوچک خانواده مقداری آجیل و تنقلات برای اعضای گروه می آورد و اگر پسر خانواده با تاخیر اقدام به آوردن تنقلات کند این گروه اشعارشان را که حالتی فولکور دارند تکرار می کنند.
در این آیین سنتی نوجوانان روستا در دسته‌های چند نفری به در خانه اهالی رفته و یک ترانه فولکوریک(عامیانه) اجرا می کنند آنها کوچک‌ترین فرزند پسر خانواده را مورد خطاب قرار داده و ترانه را به نام او می‌خوانند و در انتها صاحب‌خانه مقداری آجیل، شیرینی، پول و یا چیزهای دیگر به آنها می‌دهد در این شب تمام خانواده‌ها منتظر هستند تا دسته‌های مختلف به در خانه آنها بروند.
فلسفه وجودی این مراسم در واقع نوعی شادباش و تبریک تولد امام حسن مجتبی(ع) است که به منزله فال نیک گرفته می‌شود و نوجوانان روستا به صورت سمبلیک به درب خانه‌های اهالی رفته و ترانه را به نام کوچک‌ترین فرزند پسر خانواده می خوانند این موضوع بیانگر پیوند میان مذهب تشیع و شادی مردم با شادی اهل بیت با آیین‌ها و ادبیات شفاهی ایرانی است که در مراسم اهو اهو جلوه‌گر شده است.
هدف از برگزاری این مراسم بزرگداشت امامان شیعه در ماه رمضان و تقویت نوعی وحدت گروهی میان اهالی روستا است.
با گذشت سالیان سال این مراسم و کمرنگ شدن مراسم سنتی قدیمی که در ایران رخ داده، اما مراسم اهو اهو همچنان در خورهه به قوت خود باقی است.
روستای خورهه، یکی از تاریخی‌ترین نقاط استان مرکزی است و پیشینه سکونت در آن بر اساس شواهد یافت شده از محوطه پیش از تاریخی شهریاری در نزدیکی خورهه به هزاره دوم پیش از میلاد می‌رسد. همچنین یکی از معدود آثار معماری دوره اشکانی، در مرزهای امروزی ایران با نام محوطه اشکانی خورهه که هم اکنون بقایای معماری آن از جمله دو ستون با سرستون‌های به سبک ایونیک برپاست، در این روستا قرار دارد.
این آیین سنتی به عنوان یکی از آثار معنوی استان مرکزی در فهرست آثار معنوی کشور به ثبت رسیده‌است.
پایان پیام/
نظر شما