حصار و دروازه های شش گانه شوشتر

خبرگزاری شبستان//اهواز

شوشتر شهری کهن و دارای قدمت تاریخی می باشد و آثار تاریخی آن بیانگر این ادعاست؛ شهری که از ابتدای شکل گیری به صورت «شهر» بوده و حتی با توجه به بررسی هایی که پیرامون شوشتر صورت گرفته این نتیجه حاصل شه که سکونت در این منطقه از دوران پیش از تاریخ نیز وجود داشته است.

شوشتر به لحاظ موقعیت طبیعی که دارد در طول تاریخ زندگی بشر مسکونی بوده و وجود کوه های صعب العبور و امتداد رشته کوه زاگرس در شمال این شهر محل و مأوای مناسبی جهت اسکان انسان پیش از تاریخ بوده است.

حصار شوشتر:
زمانی که انسان زندگی در دشت را آغاز کرد از خاک حاصلخیز دشت جهت کشاورزی و بعدها جهت ساخت مصالح ساختمانی و سفال استفاده کرد و شوشتر و دشت پیرامون آن به دلیل حاصلخیزی خاک و جاری بودن رودخانه کارون محل مناسبی جهت کشاورزی و اهلی کردن حیوانات بوده است.

اما از زمانیکه بشر برای به دست آوردن سود بیشتر شروع به تجاوز و تعدی به مناطق همجوار خویش کرد جهت جلوگیری از این حمله ها و تجاوزها حصاری پبرامون محل زندگی خویش احداث نمود و شوشتر نیز به دلیل موقعیت خاص خود از این امر مستثنی نبوده و اهالی با ایجاد حصاری از شهردر مقابل هجوم دشمنان از این شهر محافظت کردند.

شهر تاریخی شوشتر که تماماً بر روی یک صخره سنگی یکپارچه ساخته شده ازسمت شمال به کوه های بلندی محدود می شود که امکان نفوذ به داخل شهر را غیر ممکن می ساخته است و حصار شوشتر یکی از تسخیر ناپذیر ترین حصارهای زمان خود به حساب می آمد و تصرف آن بسیار دشوار بوده است.

حصار شهرهای تاریخی حوادث بسیاری را به یاد دارند و حصار شوشتر می‌‌تواند یادگاری از حمله اعراب به ایران و جنگ شوشتر، حمله مغول، فتنه ‌های مشعشعیان، جنگ های خزعل و بسیاری حوادث تاریخی دیگر باشد که قسمتی از آن هم اکنون در کنار پل بند لشکر شوشتر وجود دارد که قابل مشاهده است.

اصولا وجود حصار در یک منطقه نشان از اهمیت و بزرگی محل دارد و در طول تاریخ باستان تنها شهرهای مهم و استراتژیک حصار داشتند و سایر مناطق که از اهمیت برخوردار نبودند فاقد حصار پیرامون محل بودند.

دروازه های شش گانه شوشتر:

شوشتر دارای شش دروازه است و برخی اصل واژه شوشتر را ششدر احتمال داده اند که این دروازه ها با عناوین ماپاریان، دسبول، آدینه، لشکر، مقام علی و گرگر نامگذاری شدند.

دروازه ماپاریان: یکی از دروازه ‌های ششگانه شهر تاریخی شوشتر بوده که رو به شمال و به رودخانه شطیط و مسیر بند میزان باز می‌شده و اکنون آثاری از این دروازه وجود ندارد.

دروازه دسبول: یکی از دروازه ‌های ششگانه شهر تاریخی شوشتر بوده که در شمال غربی شوشتر و بر پل و سد شادروان شوشتر باز می شده؛ تصاویر قدیمی از این دروازه وجود دارد اما دروازه اکنون ویران شده است.

دروازه آدینه: یکی از دروازه‌ های ششگانه شهر تاریخی شوشتر بوده که در غرب شهر باز می شده و هم اکنون آثار آن در کنار نهر داریون پیداست؛ نام آدینه به خاطر این است که از جانب مسجد جامع شوشتر بوده است.

دروازه لشکر: یکی از دروازه‌ های ششگانه شهر تاریخی شوشتر بوده که هم اکنون فقط یک اتاقک از آثار آن برجاست؛ نوشته‌ای بر روی طاق آن به نام شاه سلطان حسین صفوی وجود داشت که در سال 1340هجری قمری خراب شد؛ این دروازه در جنوب غربی شوشتر به سمت شهر تاریخی عسکر مکرم باز می شده و مسیر آن از روی پل بند لشکر عبور می کند.

دروازه مقام علی: از دروازه‌ های ششگانه شهر تاریخی شوشتر بوده که در زاویه جنوب شرقی مشرف بر رود گرگر باز می شده و احتمالاً از جانب بند برج عیار بوده است.

دروازه گرگر: یکی از دروازه‌ های ششگانه شهر تاریخی شوشتر بوده است که در سمت مشرق باز می ‌شده و از روی سد گرگر عبور می‌ کرده و راه مناطق بختیاری از آن می‌ گذشته و هم کنون در کنار مجموعه آبشارهای شوشتر محوطه‌ای بزرگ و مدور را دروازه گرگر می ‌نامند.

پایان پیام/