احتیاج اقتصادی، وابستگی سیاسی و وابستگی فرهنگی می آورد

 

من به شما نوید می دهم که انشاءالله کشور شما کشور صحیح خوب بشود، به شرط اینکه متعهد به اسلام باشید و متوجه باشید به اینکه خدای تبارک و تعالی عنایت به ما کرد و ما حفظش باید بکنیم؛ ناشکری نکنید. من می ترسم – خدای نخواسته – از اینکه اگر ناسپاسی خدای تبارک و تعالی از ما دید، با اینکه این همه نعمت به ما عنایت کرده است، اگر ناسپاسی ببیند – خدای نخواسته – عنایتش را کم بکند و ما تباه بشویم. شکر نعمت خدا بکنید.توجه به خدا داشته باشید. انشاءالله، همه موفق خواهید شد و همه پیشبرد خواهید کرد و مملکت شما یک مملکت نمونه خواهد شد و همه تان سلامت و سعادت داشته باشید.  11/9/61

 

این مستمندها، فقیرها، عیال خدا هستند، اداره باید اینها بشوند فقرا را خدای تبارک و تعالی امر کرده است که اداره شان باید بکنیم. یک دسته غنی بنشینند کنار، و اینها بیچاره ها به فقر بگذرانند من پیشتر به این کارخانه دارها و این متمکنین، که گاهی می آمدند اینجا – و بعضیشان هم می خواستند من را اغفال بکنند!_ به آنها گفتم آقا این نمی شود که همان مسائل زمان طاغوت حالا هم اجرا بشود یک دسته آن بالاها بنشینند مرفه و هر چه بخواهند هرزگی بکنند، یک دسته هم این زاغه نشینهای تهرانی، که همه تان می بینید و در شهرهای خودتان هم هست امثالش. این نمی شود این عملی نیست من اخطار کردم، این یک خطری برای مردم هست.

 اگر خدای نخواسته جمهوری اسلامی نتواند جبران کند این مسائل اقتصادی را، که اول مرتبه زندگی مردم است، و مردم مایوس بشوند از جمهوری اسلامی و مایوس بشوند از اینکه اسلام هم برای آنها بتواند در اینجا کاری انجام بدهد، اگر در این محیط یک انفجار حاصل بشود، دیگر نه من و نه شما و نه هیچ کس، نه روحانیت و نه اسلام، نمی تواند جلویش را بگیرد. انفجار اگر در زمان طاغوت حاصل می شد، ماها می توانستیم با نصیحت، با موعظه، با امر، مهارش کنیم اما انفجار اگر در متن اسلام حاصل بشود، مردم با یاس از جمهوری اسلامی منفجر بشوند، دیگر قابل مهار نیست. (167) – 2/8/58

 

سیستم بانکداری به این وضعی که الان در ایران هست، (در این دوران هنوز نظام بانکداری اسلامی به اجرا درنیامده بود) این وضع وضع طاغوتی است ربا در سالام حرام است؛ در قرآن اعلام به حرمت شده است: کسی که ربا بخورد، ربا بگیرد – در اسلام، در قرآن گفته شده است که جنگ با خدا می کند!_ این سیستم باید متحول بشود سیستم بانکی باید عوض بشود و ما امیدواریم که با همت همه کارمندان و کارگران اینطور مسائل حل بشود، اگر این مسائل حل نشود، فرهنگ ما همان فرهنگ باشد، وزارتخانه ها باشد، افراد وزارتخانه ها باز همان باشد، ادارات ما باز همان ادارات باشد، و مردم ما باز همان افکار را داشته باشند که در زمان طاغوت داشتند، من خوف این را دارم که شکستی به ما وارد بشود که دیگر جبران توانیم بکنیم. باید همه با هم، همه مکلفیم – تکلیف تکلیف خدایی است – همه مکلفیم که اسلام و کشور را نجات بدهیم. (168) – 23/1/58

 

برادران من، عزیزان من! توجه کنید، و همه ملت، سرتاسر کشور توجه کنند که ما امروز در یک موضع حساس واقع هستیم امروز تمام قدرتهای دنیا به ضد ما قیام کرده اند و توطئه ها از هر طرف متوجه به ما شده است، در داخل و در خارج، و شما چنانچه توجه به این معنا بکنید و همه ملت ما توجه به این معنا بکنند، می دانند که اگر بخواهند آزاد باشند و اگر بخواهند مستقل باشند و اسیر نباشند، باید همه آنها از آن مقاصد شخصی که دارند ولو یک مدت کمی، بگذرند تا اینکه این توطئه ها از بین برود همه مقصد واحد داشته باشند، آنهایی که در راس هستند بیشتر مکلف اند، و ماهایی که در اینجا هستیم هم مکلف هستیم....لکن من می خواهم تقاضا کنم از تمام کسانی که در ایام به اصصلاح خودشان عید نوروز می خواهند تشریفات داشته باشند امسال این تشریفات را کم کنند، یا نکنند انصاف نیست که خانواده های زیادی مصیبت برایشان وارد شده است، جوانها دادند، و مع ذلک با آن قدرت ایستاده اند، انصاف نیست که آن خانواده ها در مصیبت باشند و دیگران در عشرت. انسانیت اقتضای این را می کند.اسلامیت اقتضای این را می کند انصاف اقتضای این را می کند که ما کاری نکنیم که در قلب این مادرها، در قلب این خواهرها، در قلب این پدرهایی که جوانهای خودشان را از دست داده اند، یک آزردگی ایجاد کنیم کسانی که می خواهند در ایام عید یک تشریفات زیادی و یک کارهای زیادی که مناسب بوده است پیشتر با عید، حالا انجام بدهند یک قدری توجه بکنند ببینند که اگر خود آنها مبتلا بودند به داغ یک جوانی و همسایه آنها در عشرت بود، به آنها چه می گذشت شما بدانید که برادرهای شما، فرزندان این ملت، برادرهای افراد این ملت، داغدیده هستند، جوان داده هستند و مصیبت کشیده هر چه هم شجاع باشند، و هستند، مع ذلک مصیبت جوان است. (170)- 7/12/59

 

امروز روز این است که ما از اختلافاتمان دست برداریم، و آن چیزهایی که مربوط به حفظ وحدتمان هست، و مربوط به مصالح کشورمان.

 امروز می دانید که ما را دارند تهدید می کنند به حصر اقتصادی. خوب، ما باید فکر بکنیم برای این کار فکر این است که شلوغکاری می کنند در کشاورزی و خرابکاری می کنند، آنها باید کنار بروند به اسمهای مختلف می روند نمی گذارند کشاورزها مشغول کارشان بشوند آنها را باید خود مردم کنار بزنند، و قوای انتظامی هم کنارشان بزنند مردم با آسوده خاطربودن مشغول زراعت بشوند فردا اگر خدای نخواسته جلو گرفتند، ما محتاج بشویم به خارج. اگر محتاج شدیم به خارج، همه مسائل برمی گردد شکم گرسنه می گویند ایمان ندارد اگر خدای نخواسته اینها همچو کردند که ما احتیاج پیدا کردیم که گندم بدهد، این احتیاج اسباب این می شود که ما وابستگی سیاسی هم پیدا کنیم، وابستگی فرهنگی هم پیدا کنیم، وابستگی نظامی هم پیدا کنیم، و همه چیزمان از دست برود.

 در یک همچو حالی نباید اختلافات را دامن زد نباید آن بگوید من حزب کذا، نباید این قدر حزبها پیدا بشود. دویست تا حزب پیدا بشود. این قدر جمعیتها پیدا بشود باید همه شان با هم مجتمع برای نجات یک کشوری که همه در آن می خواهند زندگی بکنند نجات به این است که جهت اقتصادیش را، هر که مشغول هر کاری هست خوب انجام بدهد، تا جهت اقتصادی درست بشود کارخانه ها را راه بیندازند. 3/10/58

 

شما می دانید که اگر یک مملکلتی در اقتصاد، خصوصاً این رشته اقتصاد که نان مردم هست در این احتیاج به خارج پیدا بکند، و یک احتیاج مبرمی که نتواند خودش اداره کند خودش را، و باید دیگران او را اداره کنند، این وابستگی اقتصادی، آن هم در این رشته، موجب این می شود که ملت ایران، مملکت ایران، تسلیم بشود، به دیگران. اگر آمریکا موفق بشود در این مطلبی که الان پیش آورده است که همه قدرتها را دور خودش جمع کند و حصر اقتصادی بکند نسبت به ایران، آن شاءالله موفق نمی شود لکن ما باید طرف احتیاط را بگیریم اگر خدای نخواسته، موفق بشود و ایران را در حصر اقتصادی از جهات مختلفه قرار بدهد که یک جهتش هم همین قضیه خواربارهایی است که ما احتیاج به آن داریم، خوب، ما قاعدتاً نمی توانیم دیگر مقاومت کنیم، و این یک ضربه ای است که به نهضت ما می خورد که ضربه به اسلام است. پس تکلیف همه ماها هست که هر کس به هر مقداری که قدرت دارد در این امر کوشش کند. (173) – 4/10/58