کیوان ساکت آهنگساز و نوازنده چیره دست تار در پاسخ به این سئوال که چرا موسیقی دوران جنگ باعث تهییج مخاطب و ارتباط بیشتر با ان می شد اما هرچه از جنگ فاصله می گیریم دیگر نه ان موسیقی ساخته می شود و نه ارتباطی با مخاطب برقرار می کند، به خبرنگار موسیقی خبرگزاری شبستان گفت: موسیقی یک پدیده اجتماعی است و انسان هم یک موجود اجتماعی است،طبیعتاً روند حرکت اجتماع و تغییرات کمی و کیفی مناسبات اجتماعی، سیاسی و فرهنگی بر نوع موسیقی بوجود آمده در هر دوران تاثیر خود را به جا می نهد.جنگ که یکی از فجایع بشری است گاهی اوقات اجتناب ناپذیر می نماید بویژه زمانی که یک کشوری کشور دیگری را مورد هجوم و حمله قرار می دهد در این صورت دفاع از میهن و مردمان میهن و نوامیس وطن امری است که بر هر وطن پرستی واجب است.
ساکت در همین رابطه شعری را می سراید و می گوید: دلم از مرگ بیزار است/که مرگ اهرمن خو آدمی خوار است/ ولی اندم که زاندوهان روان زندگی تار است/ ولی آندم که نیکی و بدی را گاه پیکار است/ فرو رفتن به کام مرگ شیرین است/ همان بایسته آزادگی این است.
این آهنگساز با بیان اینکه هر کسی به فراخور توان و کار خود در دوران جنگ در حمایت از وطن می کوشد، افزود: در اینجا هنرمند با ساختن سرودها، اشعار و موسیقی برانگیزاننده احساسات وطن پرستی در تهییح جنگ آوران برای دفاع از وطن نقشی بسیار مهم و کلیدی ایفا می کند. بدیهی است هر چه آتش جنگ و هجوم بیگانه به مرزهای وطن شعله ورتر شود نیاز به حضور هنرمندان در این عرصه بیشتر احساس می شود، با فروکش کردن آتش جنگ و عقب راندن دشمن متجاوز ضرورت ساختن سرودهای از این دست جای خود را به ساختن فیلمها و یادواره های برای دلاورمردان مدافع وطن نشان می دهد، بنابراین نمی توان انتظار داشت که سرودهای که در دوره ای آن چنان مردم را تهییج می کردند اکنون نیز همان شکل و رویه را داشته باشند.
کیوان ساکت درباره کاهش تولید آثار موسیقیایی فاخر مربوط به جنگ بعد از دوران دفاع مقدس اظهار داشت: بعد از دوران جنگ هشت ساله عملاً به جز موسیقی فیلم های از «کرخه تا راین» و «آژانس شیشه ای» که کارهای موفقی بودند، فیلم ها و موسیقی خوبی در رابطه با جنگ ساخته نشده است. نمونه های خوب و با ارزش از این دست خیلی کم است، به همین دلیل نمی شود انتظار داشت مردم از این کارهایی که سااخته می شود استقبال کنند.
پایان پیام/
نظر شما