چرا با وجود خدا به پیامبر (ص) و ائمه (ع) توسل می‌کنیم؟

به گزارش خبرگزاری شبستان، بدون شک آدمی برای تحصیل کمالات مادی و معنوی، به غیر خود؛ یعنی خارج از محدوده وجودی خویش، نیازمند است. عالم هستی بر اساس نظام اسباب و مسببات استوار شده و تمسک به سبب ها و وسایل برای رسیدن به کمالات مادی و معنوی لازمه این نظام است. بر همین اساس قرآن کریم، انسان را در جهت کسب کمالات معنوی و قرب به درگاه الهی، امر به توسل به اسباب تقرب کرده است "یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ اتَّقُواْ اللّهَ وَابْتَغُواْ إِلَیهِ الْوَسِیلَةَ وَجَاهِدُواْ فِی سَبِیلِهِ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ" (مائده، 35). در روایات پیامبر اکرم (ص) و امامان معصوم (ع) نیز بر لزوم توسل به اولیای الهی هنگام دعا تاکید شده است؛ چنانکه در روایت نبوی مستند نزد شیعه و اهل سنت آمده است: "کل دعاء محبوب حتی یصلی علی محمد و آل محمد"؛ هر دعایی محبوب است تا اینکه بر محمد (ص) و آل محمد (ص) درود فرستاده شود.
بنابراین همچنان که اصل دعا از اسباب و وسیله های فیض است و می توان حاجت را به طور مستقیم از خداوند درخواست کرد؛ توسل به اولیای الهی در هنگام دعا نیز از اسباب فیض و وسایل قرب به خداوند است.
در باب حکمت توسل باید گفت حکمت اعطای این نقش به بزرگان دین و اولیای الهی، جایگاه معنوی آنان است. همه موجودات عالم هستی، آیات و نشانه های حضرت حق هستند. هر موجودی به اندازه وسعت وجودیش، نشانگر اسما و صفات خداوند سبحان است، عالی ترین و تابناک ترین جلوه و ظهور حضرت حق، در آینه وجود انسان کامل (پیشوایان معصوم) محقق می شود. انسان کامل آینه تمام نمای اسما و صفات حضرت حق و جلوه و مظهر جلال و جمال پروردگار است. توسل به انسان کامل، در حقیقت توجه به جلل و جمال خدا و توسل به چشمه فیض او است.
همچنین، اولیای الهی انسان هایی از جنس خود ما هستند و به طور معمول خیلی راحت تر و زودتر می توان با آنان رابطه عاطفی برقرار کرد.
خداوند خواسته است اولیای خود را در کانون توجه و اقبال مردم قرار دهد. توجه به آنان، به عنوان انسان های کامل و برقراری ارتباط عاطفی و معنوی با آنان به عنوان انسان های کامل و برقراری ارتباط عاطفی و معنوی با آنان تاکید بر حقانیت و اسوه بودن آنان است و موجب می شود مردم با مراجعه به آنان و الگوگیری از ایشان به طریق هدایت و سعادت دست یابند.
برگرفته از پرسش و پاسخ های دانشجویی
پایان پیام/