مومن به صبر در غیبت ولی عصر(عج) امر کند

خبرگزاری شبستان: "مکیال المکارم فى فوائد الدعاء للقائم" یکى از کتاب هاى ارزشمند شیعه، نوشته آیت‏اللّه‏ سیدمحمدتقى موسوى اصفهانى(1348 ـ 1301ق) است که به قصد اداء حق حضرت بقیة‏اللّه که حقش بر گردن ما افزون‏تر از همه مردم است، احسانش بیشتر و بهتر از همه شامل حال خلق مى‏شود و نعمت ها و منت ها بر ما دارد ـ به رشته تحریر درآمده است.
اصل کتاب به زبان عربى است و مؤلف در مقدمه مى‏نویسد:
"چون ما نمى‏توانیم حقوق آن حضرت را ادا نماییم و شکر وجود و فیوضاتش را آن طور که شایسته است، به جا آوریم بر ما واجب است آن مقدار از اداى حقوق آن حضرت را که از دستمان ساخته است، انجام دهیم. . . بهترین امور در زمان غیبت آن حضرت، انتظار فرج آن بزرگوار و دعا براى تعجیل فرج او و اهتمام به آنچه مایه خشنودى آن جناب و مقرب شدن در آستان اوست، مى‏باشد."

سفارش به یکدیگر به صبر در زمان غیبت حضرت حجت
و این از امور مهمی است که شایسته است به آن اهتمام گردد و بر آن مواظبت شود و چند وجه بر این مطلب دلالت دارد: اول: همه دلیل های امر به معروف دوم: تاسی جستن و اقتدا نمودن به پیامبر اکرم و ائمه اطهار چنانکه از پژوهش در اخبار این مطلب روشن می شود، سوم: خصوص روایتی که سید اجل علی بن طاووس در کتاب اقبال آورده، از پیامبر اکرم در خطبه روز غدیر که فرمود: و درباره علی نازل شد والعصر و تفسیرش اینکه: (و) سوگند به پروردگار (عصر) قیامت که (همانا انسان در زیان است): دشمنان آل محمد (مگر کسانی که ایمان آوردند) به ولایت ایشان (و کارهای خوب انجام دادند) به همدردی کردن با برادرانشان (و یکدیگر را به صبر سفارش دادند) در زمان غیبت غائبشان...
می گویم: منظور از سفارش یکدیگر به صبر آن است که مومن به فرزندان و نوادگان و خاندان و عیال و عشیره و برادران دینی و دوستان خویش و سایر مومنین سفارش و امر کند به ایمان به حضرت قائم و صبر کردن در زمان غیبت آن حضرت بر طولانی شدن زمان غیبت و بر آنچه از فتنه ها و بلاها و محنت ها و اذیت ها به ایشان می رسد.
و آنچه از آزار دشمنان و جفای دوستان و غیر اینها...می بیند به اینکه خوبی های صبر را برایشان بازگوید و اینکه در پی صبر ظفر و گشایش خواهد بود تا بر اثر طولانی شدن غیبت ناامید نشوند و چون دشمنان خو را در آسایش و راحتی و رفاه و نعمت ببینند به تردید نیفتند و بدانند که آن را امامان راستگوی خبر داده اند.
پس همانطور که راستگویی آنان در خبر به ابتلای اهل ایمان چیرگی دشمنان برایشان آشکار گشت همچنین راستگویی آنان در ظاهر شدن فرج و گشایش و رفاه برای دوستان آشکار خواهد شد انشاالله.
و باید بدانند که هر کس صبر کند و انتظار کشد به فرج و پیروزی نایل گردد یا به فرج بزرگ یا به مراتب پایین تری از اقسام فرج بلکه خود انتظار از اقسام فرج است، نمی بیند که هر گاه کسی دچار قرض های زیادی شده باشد ولی بداند که پس از مدتی از بعضی موارد وسعتی به او می رسد، چنین شخصی به همان انتظار وسعت و سپری شدن مدت دلش تسلی می یابد تا از بار سنگین قرض ها خلاص شود یا اینکه کسی بیمار باشد و مرض های چندی در او باشد ولی می داند که در بعضی از جاها طبیب زبردستی هست که پس از مدتی به سراغ او خواهد آمد و او را معالجه خواهد کرد و از آن بیماری ها راحتش خواهد ساخت.
چنین فردی همین انتظار کشیدنش برای پایان یافتن مدت و آمدن آن طبیب مورد اطمینان مایه تسلی جان و تقویت روحیه و برطرف شدن غم و غصه اش می باشد از همین روی هنگامی که ابو بصیر از امام صادق(ع) سوال کرد: فدایت شوم چه موقع فرج خواهد بود؟ حضرت فرمود: ای ابوبصیر آیا تو هم از کسانی هستی که دنیا می خواهند؟ کسی که این امر را شناخت به راستی به جهت انتظار کشیدنش از او فرج شده است.
و از محمد بن الفیضل از حضرت امام رضا(ع) روایت آورده است که گفت: از آن حضرت درباره چیزی از فرج پرسیدم، فرمود: آیا مگر به انتظار فرج از خود فرج است؟ خداوند عز و جل می فرماید: "فانتظروا انی معکم من المنتظرین" منتظر باشید به درستی که من هم از منتظران هستم.
و از حسین بن جهم آمده که گفت: از حضرت ابوالحسن امام موسی کاظم درباره فرج پرسیدم فرمود: آیا نمی دانی که انتظار فرج از فرج است؟ گفتم: نمی دانم مگر اینکه شما به من بیاموزید، فرمود: آری انتظار فرج بخشی از فرج است.
و در غیبت نعمانی از حضرت ابو جعفر باقر(ع) آمده استکه فرمود: اصحاب محاضیر (شتابزدگان) هلاک شدند و نزدیک شمارندگان نجات یافتند و پناهگاه بر پایه های محکم خود ثابت ماند هماناکه پس از غم و اندوه فتح شگفتی خواهد بود.
و از علی بن یقطین آمده که گفت: حضرت ابوالحسن امام کاظم(ع) به من فرمود: دوست سال است که شیعه با آرزوها تربیت می گردد. راوی می گوید: یقطین به پسرش علی گفت: چگونه است که آنچه درباره ما (حکومت بنی عباس) گفته شده واقع گردید و آنچه در باره (حکومت حق) شما گفته شده انجام نگرفت؟ علی گفت: البته آنچه درباره ما و شما گفته شده هر دو از یک منبع بوده است مگر اینکه جریان شما وقتش رسیده بود پس بی کم و کاست مطلب به شما گفته شد و همانطور هم که گفته بودند انجام یافت ولی امر ما هنگامش نرسیده پی با امیدها دلگرم شدیم و اگر به ما می گفتند: این امر تا دویست یا سیصد سال دیگر تحقق نخواهد یافت البته دل ها قساوت می گرفت و عموم مردم از اسلام بر می گشتند ولی می گفتند: به زودی این امر واقع می گردد و خیلی نزدیک است تا دل ها با هم الفت گیرد و گشایش نزدیک گردد.
 

پایان پیام/