خبرگزاری شبستان: فرا رسیدن عید سعید غدیر بهترین فرصت برای پاسخگویی به شبهه افکنی غرض ورزان در حوزه های مختلف و مرتبط با واقعه غدیر و ولایت امیرالمومنین (ع) است. از این رو در گفتگو با حجت الاسلام جعفر مرادی، مدیر موسسه شبکه نجات و پژوهشگر در حوزه ادیان و مذاهب به بررسی و ارائه پاسخ به یکی از شبهات غدیر پرداخته ایم که از نظرتان می گذرد:
چرا حضرت علی علیه السلام که در برابر انحرافات مبارزه می کردند در جریان سقیفه کاری نکردند و از حق خود گذشتند؟
نخست آنکه ایشان از حق خود نگذشتند بلکه مطالبه آن را ادامه ندادند؛ یعنی همچنان حضرت (ع) امامت داشتند. چرا که امامت شانی از شئون الهی است که به فردی معصوم داده می شود و این مردم هستند که بایه به دنبال امام بروند. امام همچون کعبه ای است که مردم باید گرد او بچرخند نه اینکه امام به دنبال آنها باشد.
و اگر مردم به دنبال او نروند صدمه ای به امام وارد نمی شود بلکه خودشان از هدایات و برکات الهی محروم می شوند مانند خورشید که اگر چشممان را ببندیم و نورش را نبینیم ضرری به خورشید وارد نمی شود.
ثانیا جریان شناسی نفاق در زمان پیامبر(ص) با توجه به حوادث تاریخی و آیات نزولی پایانی قرآن نشان می دهد توجه به مساله منافقین در این زمان بیش از گذشته شده و پدیده نفاق در پایان زندگی پیامبر اکرم(ص)، بیش از ابتدای ورود پیامبر(ص) به مدینه مشهود است؛ به عبارت دیگر هر چه از حضور ایشان در مدینه می گذشت، عملکرد منافقان پررنگ تر شده و این مسئله خطر حضور و عملکرد منافقان را گوشزد می کند. منافقان کار را به جایی رسانده بودند که به صورت علنی با پیامبر(ص) مخالفت کرده و در مقابل ایشان می ایستادند. به طور مثال پیامبر (ص) چند روز قبل از وفاتشان در روز پنجشنبه زمانی که درد شدیدی بر جسم ایشان عارض شده بود، نوشت افزاری طلب کردند تا وصیتی را بنویسند که امت هرگز گمراه نشود؛ (این مساله در هفت نوبت در صحیح بخاری و سه نوبت در کتاب صحیح مسلم اهل تسنن ذکر شده است) اما این عده از منافقان رو در روی ایشان ایستاده و گفتند: شما در حال هذیان گویی هستید و قرآن برایمان کافی است!!
این عده تا جایی پیش رفتند که سر و صدا و هیاهوی نامتعارف به پا کردند و صدای خود را بر پیامبر (ص) بلند کردند؛ در حالی که طبق آیه سوره حجرات (لاترفعن اصواتکم فوق صوت النبی) هر کس صدایش را بر پیامبر (ص) بلند کند، اعمال خیر او حبس شده و به طور کامل از بین می رود. بخاری در کتاب العلم می گوید: کثر اللغط یعنی در هیاهو افراط کردند(نه این که هیاهو کردند بلکه در آن زیاده روی کردند)
آیا امیرالمومنین (ع) از طریق قیام مسلحانه نمی توانستند این حق را احقاق کنند؟
اگر حضرت علی (ع) در آن روز دست به شمشیر می بردند و با همین افرادی که مقابل پیامبر(ص) قد علم کردند، می جنگیدند، طبیعی بود که در برابر حضرت (ع) نبرد سنگینی به وجود می آمد و جنگ و خونریزی به راه می انداختند. از سوی دیگر این افراد با یهود مدینه هم ارتباط داشته و تورات تعلیم می دیدند البته پیامبر(ص) در برابر این حرکت آنها همیشه واکنش تندی نشان می داد اما آنها دست بردار نبوده و به کار خود ادامه می دادند؛ همین افراد زمانی که پیامبر(ص) در بستر بودند و از آنها خواستند که به همراهی سپاه اسامه روند، عدول و نافرمانی کردند. لذا اگر حضرت امیرالمومنین (ع) اقدامی نظامی انجام می داد، تنه و ریشه اسلام هم از میان می رفت. اما انحرافات و فرقه های انحرافی که در اسلام به وجود آمد، انحراف در شاخه و برگ بود نه تنه و ریشه و اصل اسلام. و خط اصیل اسلام از این آسیب ها و صدمات در امان می ماند.
بنابراین اختلاف علی (ع) با صحابه موجب می شد اساس اسلام و فرقه ناجیه (شیعه) از بین رفته و چیزی از اسلام باقی نماند. ضمن اینکه رومیان نیز مترصد حمله به مدینه بودند و اگر خبر اختلاف به آنها می رسید، قطعا اصل اسلام تهدید می شد و با حمله خارجی از بین می رفت.
چرا در جریان سقیفه نامی از علی (ع) برده نشده است؟
همه حاضران در سقیفه کسانی بودند که سران فتنه بودند و سران فتنه این اصل را پذیرفته بودند که علی (ع) نباید خلیفه باشد؛ سقیفه نمایندگی مردم نبود بلکه نماینده متمردانی بود که گرد هم آمده بودند و پیش مسلم ذهنی آنها این بود که علی (ع) نباید خلیفه شود لذا می بینیم که کسی در سقیفه از این که پیامبر (ص) به چه کسی نظر داشت سخن نگفت و اصلا بررسی نگردید که چه کسی می تواند در مراتب ایمان باتقواتر و مورد تأیید دین باشد. ملاک هایی که مطرح می شود همگی جاهلی است.
سوال شما مثل این است که بگوییم چرا در جلسات مبارزه با اسلام، قرآن خوانده نمی شود!
یا بگوییم در فتنه سال 88 چرا تظاهر کنندگان علیه نظام، شعار پیروی از رهبری سر ندانند! روشن است چون همگی فتنه گر بودند و بنا نداشتند که از رهبری دفاع کنند.
لذا در سقیفه افرادی جمع شده بودند که نماینده قشری خاص و متمرد بودند و انتظار نمی رفت نامی از حقانیت حضرت علی (ع) برای خلافت برده شود. البته از سوی دیگر باید گفت در جریان سقیفه افرادی مانند ابوذر و سلمان و مقداد نقل خبر نکرده اند چون حضور نداشتند لذا شاید نامی از علی (ع) هم در این مجلس به میان آمده باشد اما ناقلان اهل تسنن برای اینکه نمی خواستند وجاهت شیعه باقی بماند این موارد را نقل نکردند.
پایان پیام/
نظر شما