به گزارش خبرگزاری شبستان، «اتابک نادری» ، مدیر مجموعه تئاترشهر که در حال حاضر در نمایش «تعبیر یک رویا» بازی می‌کند، گفت: «برای من خیلی سخت است به خاطر کارهایی که دارم سر تمرین بروم علی القاعده این دو اجرای اخیرم یعنی نمایش‌های مرز و تعبیر یک رویا تعهدات سالهای پیش بوده و سعی خواهم کرد که در مجموعه تئا‌تر شهر که خدمتگزاری آن را دارم اجرا نداشته باشم ولی به این معنا نیست که پیشنهاد خوب بازی را رد کنم»
وی که این روز‌ها مشغول بازی در نمایش «تعبیر یک رویا» به کارگردانی خیرالله تقیانی‌پور است، درباره نقش خود اظهار داشت: «نقشی که من در این نمایش بازی می‌کنم به نام میرزا یا همان خان است که در بخشی از این سرزمین در دوره‌های پیش مشخصاً دوره پهلوی زندگی می‌کند. آدم مستبد و خود رای است که به همین دلیل همه چیز را در انحصار و زیر سلطه خود می‌خواهد. به خاطر رسیدن به قدرت و این انحصار طلبی، از هیچ اقدام رذلانه و پستی هم خودداری نمی‌کند».
وی در ادامه به اجرای این نمایش در جشنواره تئا‌تر فجر و همچنین اجرای عمومی اشاره کرده و درباره تمرینات یادآور می‌شود: «به نظرم مدت زمان تمرینات طولانی نبوده. بلکه من آن را طبیعی می‌دانم. چون برای اجرای یک تئا‌تر همین 5-6 ماه تمرین خیلی طبیعی است. قبل از جشنواره فجر در سال گذشته حدود 2-3 ماه تمرین کردیم. یک ماه هم برای اجرای عمومی که مجموعاً 4 ماه تمرین مفید داشتیم و این مسئله به این باز می‌گردد که این کار توسط یک گروه منسجم انجام می‌شود. گروهی که افراد ثابتی پای کار هستند و با رویه‌ای گروهی، استعداد‌ها و قابلیت‌ها می‌شناخته شده، می‌توانند سریع‌تر به نتیجه برسند و مراحل تولیدی را خیلی راحت‌تر سپری می‌کنند». وی در ادامه تصریح می‌کند: «اتفاقاً با توجه به اینکه الان تئا‌تر‌ها شتابزده تمرین می‌شوند، روش درست‌تر این است که حتماً مدت زمان بیشتری صرف تمرین بشود تا خروجی تمرینات بهتر باشد و تماشاگر اثر تمرین شده را روی صحنه ببیند. من از این مدت زمانی که پیش آمد بین اجرا راضی هستم و امیدوارم که این شرایط در کارهای مختلف تکرار بشود و فرصت مناسب برای تمرین گروه‌ها باشد».
مدیر تئا‌تر شهر در پاسخ به این سئوال که با توجه به سبک نمایش، که به نمایش ایرانی نزدیک است، با اینکه خواص دراماتیک دیگری هم دارد، چقدر شما علاقه‌مند به حضور در آثاری با این سبک نمایشی هستید؟ ادامه می‌دهد: «کارهای ایرانی را دوست دارم. کارهای تاریخی را که خیلی بیشتر علاقه‌مند هستم. شاید هم بر می‌گردد به سلیقه شخصی خودم که به تاریخ خیلی علاقمندم. کما اینکه کارهای پژوهشی تاریخی هم در تئا‌تر انجام دادم که نمونه‌اش تاریخ سینما و تئا‌تر ایران و همینطور اردبیل است. به نظر من، در گذر این سال‌ها، کمی حقیرانه با نمایش ایرانی برخورد شده است. نمایش ایرانی فقط سیاه بازی نیست. در صورتی که در دایره بزرگ نمایش ایرانی، تنوع ژانر بسیار بالایی داریم. که این شجاعت و جسارت در ورود به این تنوع را هنرمندان داشته باشند. به نظر من آقای خیرالله تقیانی‌پور این شهامت را داشته‌اند. فضای نمایش اصیل ایرانی، المان‌هایی از تعزیه، که قصه را به صورت درام شکل داده است. حالا شاید این قصه ضعف‌هایی تکنیکی دراماتیک داشته باشد، که من بحثی در این مورد ندارم. اما اساساً ماهیت اجرایی این اثر را دوست دارم و حس می‌کنم اگر رویه روبه رشد باشد و تقویت شود ما به یک تئا‌تر خالص ایرانی، تئاتری که پاسخگویی نیاز تماشاگرمان باشد خواهیم رسید». او درباره فرصت کاری و مدیریت و اجازه حضور در صحنه نمایش نیز می‌گوید: «باید دید نگاه دوستان به من اتابک نادری چیست؟ یک مدیر مقرراتی یا یک بازیگر سینما و تئا‌تر؟ جوابی که خودم می‌دهم این است که دوستان لطف داشته‌اند و من را همیشه به عنوان بازیگر سینما و تئا‌تر دیده‌اند، اما در عین حال به خاطر علاقه‌ای که داشتم در بخش اجرایی هم فعالیت کردم. از برگزاری جشنوار‌ها تا بگیرید تا مدیریت سالن‌ها. اما من در همه کارهام، وقت برای اینکه از صحنه دور نباشم مد نظر داشته‌ام چون باید تمایلات روحی و روانی خودم را پاسخگو باشم. اگر ببینم که وقت برای صحنه ندارم، برایم خیلی سخت خواهد بود. برای من خیلی سخت است به خاطر کارهایی که دارم سر تمرین بروم علی القاعده این دو اجرای اخیرم یعنی نمایش‌های مرز و تعبیر یک رویا تعهدات سالهای پیش بوده و سعی خواهم کرد که در مجموعه تئا‌تر شهر که خدمتگزاری آن را دارم اجرا نداشته باشم ولی به این معنا نیست که پیشنهاد خوب بازی را رد کنم طبیعتاً در این ماههای اول من پیشنهادهای بازی تصویر هم داشتم که رد کردم تا در کار خودم متمرکز باشم ولی اگر پیشنهادهای خوبی در آینده داشته باشم و برنامه کاری که برای تئا‌تر شهر طراحی کرده‌ام روی غلطک بیفتد طبیعتاً از بازی و بازیگری دور نخواهم ماند».
پایان پیام/
نظر شما