آخوند کاشی مظهری از صفات الهی بود

به گزارش خبرنگار خبرگزاری شبستان از اصفهان، دکتر منوچهر صفایی سها،محقق و پژوهشگر حوزه فلسفه و عرفان در آیین اختتامیه کنگره آخوند کاشی در مصلی بقیه الله الاعظم کاشان با تاکید بر زهد، ساده زیستی، تقوا و حکمت آخوند کاشی گفت: این حکیم و فیلسوف بزرگ شخصیتی بود که در حجره اش هیچ چیزی جز یک کاسه گلی نبود،یک ورق کتاب در دستش نبود اما درباره هر علم معقول و منقولی که از وی سوال می شد، پاسخ می داد.

وی افزود:آخوند کاشی در مدت عمرش بیمار نشد، در ایام خوشه چینی برای بدست آوردن روزی حلال در مزرعه کار می کرد و از اخبار آینده مطلع بود.

*آخوند کاشی مظهری از ولایت خاصه خداوند بود

به گفته وی، آخوند کاشی مظهری از ولایت خاصه خداوند و صفات و اسماء پرودگار بود که در موقع دعا و مناجات با خداوند تمام عالم هستی همنوا با وی ذکر خدا را می گفتند.

این استاد فلسفه و عرفان با اشاره به حالات عجیب و عرفانی آخوند کاشی در عبادت گفت: زمانی حکیم اسدالله قمشه ای از مدرسه چهارباغ می آمد در راه دید که هر چه می بیند مکرر هست و نیست می شود از این حالت وحشت زده و متحیر شد و با خود گفت به نزد آخوند کاشی بروم و ببینم وی نیز آیا این معنا را درک می کند زمانی که پشت حجره این عالم بزرگوار رسید دید آخوند در حال مطالعه و تحریر کتاب ذکر «لا اله الا الله» را نجوا می کند و با هر بار گفتن این ذکر توسط وی با گفتن«لا» فضا نیست و با گفتن «الله» همه چیز دوباره هست می شود.

*زهد و حکمت آخوند نشانه تاثیرپذیری تربیتی و اخلاقی وی از اساتید و متربیانش است

صدوقی سها با تاکید بر تاثیرپذیری آخوند کاشی از اخلاق و تربیت متربیان و اساتیدش افزود:این عالم ربانی در پذیرش اخلاق، حکمت و تربیت اسلامی مثال زدنی و بی نظیر است.

وی تصریح کرد : آخوند کاشی در ریاضت از استادش ملا حسن نائینی (متوفی به سال 1270 ه.ق) تاثیر گرفته است.

وی در ادامه با اشاره به مباحث تخصصی حکمت و فلسفه و اینکه حکمت که در قرآن کریم نیز مکرر بیان شده است افزود: علم فلسفه، انسانی و نظری است در حالیکه حکمت، الهی است به گفته وی، حکمت به معنای درک واقع و حکیم کسی است که به ماهیت اشیا « به ما هی هی» مطلع باشد.

صدوقی سها افزود: آخوند کاشی از نوادری بود که حکیم،فیلسوف و عالم بزرگی بود.

گفتنی است، آخوند ملامحمد کاشانی (کاشی) عارف، فیلسوف، حکیم، فقیه و عالم شیعی در سال 1213 در کاشان به دنیا آمد و مقدمات علوم را در زادگاهش پشت سر گذاشت، پس از آن راهی اصفهان شد و حکمت و فلسفه را نزد میرزا حسن نوری و محمدرضا صهبای‌قمشه‏‌ای آموخت تا آنجا که در علوم عقلی به کمال رسید.

سرانجام این حکیم فرزانه سوم شعبان سال 1333 ﻫ. ق، درگذشت و بنا به وصیت وی، در بیابانی که محل خاکسپاری فقیران و غریبان بود در کنار تکیه گلستان شهدا در تخت فولاد اصفهان به خاک سپرده شد.

پایان پیام/