حس وحال عجیب دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی گلستان درمیزبانی شهدای گمنام

به گزارش خبرگزاری شبستان از استان گلستان، حس و حال عجیبی بود! بین دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی گلستان، که خود را آماده می کردند برای میزبانی از شهدایی که نام و نشانی ندارند و «گم نام اند».

هر چند خوب می دانیم که اهل کجا بودنشان مهم نیست، اهل و بجا بودنشان مهم است.

برای هر کجا که هستند، ما به خود می بالیم که میهمان ما شده اند و قرار است همراه ما در دانشگاه باشند، چون باز هم خوب می دانیم که برای حضور این عزیزان منطقه زندگی مهم نیست، بلکه منطق زندگی شان مهم است.

آنهایی که درس زندگی می آموزند و ما که درس زندگی می آموزیم.

یکی شان 19 سال بیشتر نداشت که به شهادت رسید. سنی که می شد تازه آن زمان برای آینده خود برنامه ها داشت. اما او بر آینده خود چشم بست و آینده وطنش را دید. وطنی که اکنون من و شما در آن آسوده ایم و به آینده خودمان می اندیشیم.

همین هاست که ما را بی قرار حضورشان کرده بود و هر مناسبتی را غنیمت می دانستیم که بتوانیم مجوز حضور این شهیدان را در دانشگاه داشته باشیم.

چه شب هایی که با دیدن خوابشان، دل خوش می کردیم و آنرا به واقعیت تعبیر می کردیم که آنها بالاخره می آیند.

... و حالا آن عزیزان آمده اند و تب و تاب عجیبی در دانشگاه برپا شده که خود و دانشگاه خود را برای حضور این شهیدان که اسم ندارند ولی رسم دارند آماده کنند.

آقای میقانی دانشجوی ترم 8 است و خدا را شکر می کند که پس از این همه انتظار و قبل از پایان دوره تحصیلی خود توانست در میهمانی حضور دو شهید گمنام در دانشگاه خود سهیم باشد.

او می گوید: تا قبل از نهایی شدن حضور این عزیزان در دانشگاه به همراه تعداد بسیاری از دیگر دانشجویان، نامه های بسیاری نوشتیم، طومارهایی را امضا کردیم و حالا خوشحالیم که میزبان این عزیزان شده ایم.

خانم رسولی دانشجوی ترم 3 است. وقتی با او در خصوص حضور شهیدان صحبت می کنم اشک در چشمانش حلقه می زند. او به یاد پدر شهیدش می افتد و می گوید: حال که این شهیدان در محل تحصیل من دفن می شوند، دلم آرام تر می شود و اینطور هر روز که بخواهم در کلاس درس آماده شوم، حتی با نگاهی به حضور و جایگاه آنها دلم محکم تر می شود و انگیزه ام بیشتر.

شهدای عزیز! ما به میثاقی که با شما خواهیم داشت، پایبند خواهیم بود. همانطور که شما صحنه های نبرد را محل پایندگی و جهاد خود دانستید، ما هم در ادامه راه شما دانشگاه را محل پیشرفت و جهاد خود خواهیم ساخت.

... درود خدا بر شما که بهترین مخلوقات خدایید.

پایان پیام/