حجت الاسلام سید عبدالباقی اسحاقی، از اساتید حوزه و دانشگاه در گفتگو با خبرنگارخبرگزاری شبستان از گیلان با معرفی میرزا کوچک جنگلی، اظهار داشت: یونس؛ معروف به میرزا کوچک، فرزند میرزا بزرگ، در محله استادسرای رشت، در خانواده ای مذهبی و از نظر مالی متوسط، پای به دنیا نهاد او سال های ابتدایی عمرش را در مدرسه حاجی حسن واقع در صالح آباد شهر رشت و نیز مدرسه جامع، به آموختن صرف و نحو و تحصیلات دینی گذرانید.
این استاد حوزه و دانشگاه با بیان اینکه شیخ یونس، کتب سطح عالی حوزه تا کتاب کفایة الاصول را در مدرسه نائب الصدر، به پایان رسانید و آنگاه عازم تهران شده و به ادامه تحصیل علوم دینی در سطوح بالاتر، پرداخت.
وی با بیان اینکه پایه‌های محکم آموختههای حوزوی میرزا کوچک جنگلی توانست وی را در قامت با ابهت یک روحانی بلندهمت، شجاع و صاحب بصیرت، تربیت کند، ابراز داشت:وی در میان خیزش‌های سیاسی کشور در آن دوران، مسیر افکارش بر خلاف روش‌های مرسوم سیاسیون که سر بر بریتانیا یا روسیه می‌ساییدند، به سوی«تشکیل حکومت اسلامی»، متمایل شده و به جانب تقابل، مبارزه و نبرد همه جانبه با مستکبرین جهانی روی آورد.
حجت الاسلام اسحاقی با اشاره به مظلوم ماندن شخصیت میرزاکوچک جنگلی اضافه کرد:متاسفانه سال‌ها بعد از شهادت وی، بخصوص طی دوران پس از پیروزی انقلاب اسلامی، هر جا که صحبت از میرزا کوچک خان به میان آمده، گویا بنا بر آن بوده که به طور عمد و آگاهان«روحانی بودن» سردار بزرگ جنگل، پنهان شده و نادیده گرفته شود.
وی خاطرنشان کرد: از مشروطه تاکنون روشنفکر نمایان غربزده و مفتون بی‌چون و چرای مغرب زمین، برای کمرنگ کردن نقش زیربنایی «روحانیت و مرجعیت» در دفاع از اسلام و ایران، می‌کوشند تا این چهره‌های برجسته را در هاله‌ای از ابهام قرار دهند.
رئیس هیئت مدیره خانه مطبوعات گیلان، اظهار داشت: نهضت جنگل به رهبری این روحانی آزاده در شرایطی شکل گرفت که همه جای سرزمین ایران آماده خیزش‌های آزادی خواهانه برای پایان دادن به حضور بیگانگان و ساماندهی اوضاع آشفته درون مرزها بود.
وی اضافه کرد: نهضت جنگل همزمان با آغاز جنگ جهانی اول در سال 1914 شکل گرفت در این دوره به رغم اعلام بیطرفی دولت ایران، بخش عمده میهن اسلامی تحت اشغال بیگانگان قرار گرفت و استقلال کشور به طور جدی در معرض تهدید واقع شد.
مدیر مدرسه عالی نائب الصدر رشت یادآور شد: نخستین پایگاه عملیاتی نهضت جنگل، در منطقه تولم، که در سه فرسخی شمال غربی شهر رشت قرار داشت، پایه گذاری شده و در ماه شوال 1333 هجری قمری، عملیات خود را با نام «هیئت اتحاد اسلام» علیه نیروهای اشغالگر، آغاز کرد.
حجت الاسلام اسحاقی با اشاره به شعار محوری میرزا که می گفت: "هر دولتی که نتواند مملکت خود را از سلطه و اقتدار دشمنان خارجی نجات دهد، وظیفه ملت است که برای استخلاص وطنش قیام کند"، گفت: وی با شجاعت تمام، چنین مسیری را در پیش گرفت و تا پایان پیمود و با شهادت مظلومانه خویش، آن را برای همیشه در تاریخ ایران و جهان جاودانه ساخت.
وی خاطرنشان کرد:در حقیقت درگیری هفت ساله نهضت جنگل با قوای نظامی روسیه و نیز ارتش متجاوز بریتانیا، این واقعیت را آشکار کرد که مردم مسلمان ایران همواره برای حفاظت از عظمت، شرافت و استقلال میهن اسلامی و دفاع از دین و عقیده شان به پیروی از حضرت اباعبدالله الحسین(ع) از همه هستی خویش می‌گذرند ولی هرگز ذلت را پذیرا نمی شوند.
این استاد سطح عالی حوزه علمیه تصریح کرد: هدف‌های اصلی نهضت جنگل، با توجه به وضعیت سیاسی و اجتماعی آن دوران، عبارت بودند از اخراج نیروهای بیگانه، برقراری امنیت، رفع بی‌عدالتی و مبارزه با استبداد فراملی و داخلی.
وی ابراز داشت: نهضت با رهبری میرزا، به آهستگی و طمأنینه توانست یاری اقشار مختلف مردم را به سوی خویش جلب کرده و به یک سازمان نظامی و سیاسی قوی تبدیل شود و در میدان چالش‌های سیاسی و نظامی، خود را به عنوان یک نیروی تاثیرگذار مطرح کند.
حجت الاسلام اسحاقی یادآور شد: در واقع نهضت اسلامی جنگل به رهبری شیخ یونس، آثار با ارزش و شایسته‌ای از خویش بر جای نهاد و انرژی بی‌پایان ملت مسلمان ایران را برای سرزندگی، پویایی و مبارزه خستگی ناپذیر آزاد ساخت و به استعمارگران آموخت که سلطه آنان بر ایران اسلامی با چنین مردمی مؤمن و معتقد هرگز تداوم نخواهد داشت.
وی با بیان این مطلب که نقش نهضت جنگل در جریان از بین بردن قرارداد استعماری 1919 میلادی به آنان ثابت کرد که هرگز به سادگی نمی‌توانند بر مردم استوار و غیور ایران مسلط شوند، تصریح کرد: بی‌تردید بخش عمده‌ای از موفقیت‌های مبارزان مسلمان تا دست یابی به پیروزی کامل در بهمن ماه 1357 شمسی به رهبری حضرت امام خمینی(ره) مدیون این روحانی مبارز بود که البته برغم روحانی بودن، هرگز فرصت نیافت در سال‌های نزدیک به شهادت «لباس روحانیت» را بر تن کرده و عکسی با این کسوت مقدس، از خود به یادگار بگذارد.
پایان پیام/
نظر شما