روشندلان توانمندتر از آنند که می پنداریم

به گزارش خبرگزاری شبستان از استان گلستان، چشم ها را باید شست/جور دیگر باید دید.... گویی سهراب هم از چشمانی که یک عمر و بی پرهیز بر همه چیز بازند می داند، که چنین می سراید. وگرنه چشمانی که نمی بینند پاک تر از آنی هستند که نیاز به تغییر داشته باشند.

چشمی برای دیدن ندارند و تنها با توکل، در دنیایی که با چشمان بازهم گاهی بر سر دوراهی قرار می گیری و از پس خویش بر نمی آیی، قدم به جلو می گذارند.

بی دلیل نیست که آنان را "روشندلان" خطاب می کنند. چون به جای چشمان همیشه تاریکشان، قلبی به وسعت نور، همراهیشان می کند.

انتظاراتشان زیاد نیست، فقط می خواهند از هر آنچه یک انسان معمولی از آن بهره مند است، آنها هم حداقل هایی را در اختیار داشته باشند، همانطور که در قانون حمایت از نابینایان که در سراسر جهان فراگیر است آمده؛ "این افراد حق استفاده از تمامی امکانات رفاهی معمول در جامعه را دارند و اگر در بعضی اوقات محدودیتی برای استفاده از این تسهیلات و اماکن وجود داشته باشد، باید فراگیر همه افراد جامعه باشد."

این قانون اضافه می کند: " اگر شخصی یا سازمانی فقط برای نابینایان در استفاده از تسهیلات همگانی، محدودیت ایجاد کند یا حقوق نابینایان عاقل و بالغ را نادیده بگیرد، مجرم شناخته می شود."

اگر بخواهیم منصفانه به بندهای این قانون جهانی نگاه کنیم باید بگوییم، در کشور ما چشمانی که مشکلات نابینایان را نمی بینند، بسیارند!

این ها تلنگری هستند بر من و شمای بینا که چشمان بینایمان را تیز بین تر کنیم بر مشکلات کسانی که دوست داشتنشان ربطی به چشمان باز یا بسته شان ندارد.

در دیداری کوتاه و صمیمی و به دور از بیان مشکلاتی که همیشه فقط به آنها بسنده کرده ایم(در حد مطرح کردن)، با خانم طاهره اقبالی از روشندلان موفق استان به گفتگو نشستیم.

وی کارشناسی علوم قرآن و الهیات را دارد و اکنون مربی آموزش رایانه برای افراد بینا و نابیناست و به عنوان مدیر داخلی آموزشگاه آزاد فناوری اطلاعات و صنایع دستی هم اندیش نور گرگان فعالیت می کند.

روحیات نابینایان عوض شده و با جامعه و افراد آن همخوان تر شده اند
اقبالی در خصوص فعالیت نابینایان در عرصه های علمی، فناوری و غیره می گوید: اگر بخواهم بصورت مقایسه ای نسبت به گذشته بگویم، نابینایان به نظرم عالی هستند حتی می‌توانم بگویم گاهی از بسیاری افراد بینا جلوتر هستند.

وی ادامه می دهد: امروزه روحیات نابینایان عوض شده، با جامعه و افراد آن همخوان تر شده اند و به همین دلیل که می خواهند مثل افراد عادی زندگی کنند، از طرفی هم نمی خواهند دست کم و کسری بر خود بگذارند تلاشی مضاعف می کنند. از طرفی دیگر چون روشندلان برای فراگیری هرچیزی از گوش خود استفاده می کنند، در یادگیری و به یادسپاری آموزه ها موفق تر هستند.

اقبالی با اشاره به اینکه کامپیوترهایی که نابینایان با آن کار می کنند متمایز با کامپیوترهای معمولی نیست، افزود: کامپیوترهایی که ما با آن ها کار می کنیم، مانند دیگر کامپیوتر هاست و تنها تفاوت آن نصب نرم افزاری به نام جاز برای خواندن متون انگلیسی و نرم افزار دیگری به نام پارس آوا برای خواندن متون فارسی است که این نرم افزارها کامپیوتر را به صورت گویا در می آورند که ما راحت تر با آن کار کنیم.

مدیر داخلی آموزشگاه آزاد فناوری اطلاعات و صنایع دستی هم اندیش نور گرگان، بیشتر استفاده نابینایان به هنگام کار با کامپیوتر را صفحه کلید عنوان کرد و گفت: ما هم مانند تایپیست ها دو کلید را در صفحه کلید به عنوان مرکز می شناسیم و طبق قرارگیری بقیه کلیدها نسبت به آن ها کار می کنیم.

وی ادامه داد: کتاب هایی که برای آموزش کامپیوتر از آن ها استفاده می کنیم به دو صورت در اختیار ما قرار می گیرند، یکسری به صورت آموزش کلاسی که حالت چند رسانه ای دارند و این کتاب ها توسط موسسات مربوطه و یا دوستان روشندل تهیه می شوند و دسته ای دیگر کتاب هایی است که افراد بینا آنها را برای ما خوانده و در اختیارمان قرار می دهند.

گاهی کمبودهایی باعث شده در بخشی از پیشرفت جا بمانیم اما...
اقبالی با بیان اینکه گاهی کمبودهایی همچون عدم تبدیل کتاب آموزشی و یا بریل نبودن باعث شده در بخشی از پیشرفت جا بمانیم، خاطر نشان کرد: در چنین مواقعی خودمان خیلی سریع کتاب را به صورت گویا تبدیل می کنیم.

وی در خصوص گویا کردن کتاب تشریح کرد: میکروفونی به سیستم نصب می کنیم و کسی کتاب را می خواند و ضبط می شود و در نهایت برای ذخیره هر فصل این کار را تکرار می کنیم.

اقبالی در پاسخ به اینکه نابینایانی که آموزش می بینند در جایی مشغول به کار می شوند یا خیر، افزود: گاهی این اتفاق می افتد که افراد با توجه به اینکه در چه رشته ای مهارت دارند، مشغول به کار می شوند که این شرایط بسیار کم است، اما در کل ما بیشتر به دنبال خود اشتغالی و ایجاد بنگاه های زود بازده هستیم. چون اکثر ما به خاطر شرایط جامعه، از نظر وضعیت اشتغال و پیدا کردن کار با مشکل مواجه هستیم.

مدیر داخلی آموزشگاه آزاد فناوری اطلاعات و صنایع دستی هم اندیش نور گرگان در خصوص محدودیت ها و مشکلات پیش رو، گفت: مشکل عمده عدم شناخت توانایی نابینایان است. با توجه به اینکه جامعه از نظر تکنولوژی پیشرفت کرده، اما تفکرها همواره تفکر قبل است. جامعه مدام ترس از شکست و ناتوانی این افراد دارد، در صورتی که همانطور که در بسیاری موارد ثابت کرده ایم، توانمند تر از آن هستیم که فکرش را می کنند. جامعه باید دید و شناخت خودش را نسبت به این قشر تغییر دهد.

وی ادامه داد: مشکل اساسی دیگری که تمام کشور به خصوص نابینایان با آن درگیر هستند، موضوع اشتغال است. چون یک نابینا، هم خودش هزینه دارد و هم معلولیتش هزینه هایی بر او تحمیل می کند.

اقبالی مشکل دیگر را مسئله تحصیل روشندلان دانست و افزود: به لحاظ شهریه دانشگاه و یا حتی هزینه خوابگاه، هیچ تخفیفی برای نابینایان قائل نشده اند.

وی با اشاره به بحث پیشرفت تکنولوژی، در خصوص همراهی و حرکت نابینایان در مسیر علم، خاطرنشان کرد: همگامی روشندلان با پیشرفت علم خیلی راحت می تواند اتفاق افتد، فقط اینکه افراد نباید محدود به خودشان باشند و این اتفاق مستلزم تعامل با افراد بینای فعال در زمینه های علمی و غیره است. مسئله دیگر روند تحصیلات ماست که قطعأ ما را در این پیشرفت کمک خواهد کرد. چون یک فرد تحصیلکرده، هم تکنولوژی را بهتر درک می کند، هم در این مسیر نیازش به تکنولوژی باعث می شود به دنبال آن برود.

عشق افراد نابینا واقعی تر و قوی تر است
اقبالی در تشریح احساسش نسبت به معلولیتش، گفت: کسانی که از ابتدا این مشکل را داشتند، چون تصور و تصویری از دنیا ندارند، بنابراین حسی هم نسبت به داشتن یا نداشتن معلولیت ندارند.

وی ادامه داد: اینکه آدم از اول ببیند به طور قطع خیلی بهتر است، اما من خودم چون از اول ندیدم و نمی دانم کامل دیدن چطور است، بنابراین علاقه ای هم برای دیدن در من ایجاد نشده است. آدم آنچه را دوست دارد که حسش کرده باشد و وقتی این حس رخ نداده باشد هیچ احساسی هم نسبت به آن نخواهد داشت.

اقبالی در مورد عشق، امید و ازدواج گفت: مطمئنأ عشق و امید در زندگی روشندلان هم مثل افراد معمولی وجود دارد و آن ها هم به ازدواج فکر می کنند. حتی به نظر من عشق افراد نابینا واقعی تر و قوی تر است، چون فرد بینا می بیند و عاشق می شود ولی یک فرد نابینا از روی حرف زدن و حس طرف مقابل با او ارتباط برقرار می کند و این همان تفاوتی است که بین ارتباط کلامی و نگاهی وجود دارد.
 

پایان پیام/