حسین باهر، بنیانگذار مکتب رفتارشناسی در ایران در گفت‌وگو با خبرنگار اجتماعی خبرگزاری شبستان درباره تبعات تک‌فرزندی گفت:به طور کلی باید خانواده ها شرایط حال و آینده فرزند را در نظر بگیرند.
وی افزود: امید به خدا در فرزندآوری به تنهایی کافی نیست بلکه باید به آینده فرزند در دو بخش معنوی و مادی توجه شود.
باهر با اشاره به بخش مادی در تربیت فرزند اظهار کرد: باید تمام مسایل معیشتی که فرزند به آن احتیاج دارد از سوی خانواده‌ها پیش‌بینی شده باشد و آن فرزند بداند یک پشتیبان مالی دارد.
بنیانگذار مکتب رفتارشناسی در ایران با بیان اینکه فرزند باید یک تکیه‌گاه در زندگی داشته باشد و آن بخش معنوی است، خاطرنشان کرد: پدر و مادر تا یک سنی می‌توانند نیازهای عاطفی فرزندان را برطرف کنند و از سنی به بعد دیگر نمی توانند.
وی افزود: باید در خانه یک فرزند دیگر هم در کنار فرزند اول باشد که فاصله سنی کمی داشته تا همبازی یکدیگر باشند.
باهر ادامه داد: خانواده‌ها باید یا اصلا بچه نداشته باشند یا حتما 2 بچه داشته باشند و تک‌فرزند نباشند چرا که اگر فرزند نداشته باشند دیگر دغدغه‌ای ندارند، اما وقتی یک فرزند دارند باید به این مسئله هم توجه کنند که فاصله سنی خود با بچه افزایش پیدا می‌کند و بچه تنها می‌شود.
وی با تأکید بر اینکه کسانی که تک‌فرزند هستند، انزواگر می‌شوند، اظهار کرد: یا به دوستانی که معلوم نیست از چه قماشی هستند روی می‌آورند و یا آن‌قدر پدر و مادرها به تک‌فرزند خود اهمیت می دهند و کنترل می‌کنند فرزند لوس به بار می‌آید و آسیب‌پذیری‌اش در جامعه زیاد می‌شود.
باهر با بیان اینکه فرزندان باید فاصله سنی 3 یا 4 با یکدیگر داشته باشند، اظهار کرد: اگر فاصله سنی کم باشد می‌تواند همبازی یکدیگر باشند.
وی با اشاره به تبعاتی که تک‌فرزندی برای والدین دارد، خاطرنشان کرد: اگر خانواده تک‌فرزند خود را از دست بدهد دچار مشکلات روحی و روانی شدیدی می‌شود و نبود بچه‌شان نبود خودشان است و یا اگر بیمار شوند کسی نیست که به آنان توجه کند.
این جامعه شناس با بیان اینکه سیاست‌های کلانی که در جامعه برای چندفرزندی بیان می‌شود باید بسترها و امکانات را هم فراهم کند، خاطرنشان کرد: جامعه باید تمهیداتی را از هر لحاظی فراهم کند تا خانواده‌ها بتوانند فرزند بیاورند.
باهر با بیان اینکه اگر جامعه تأکید به فرزندآوری داشته باشد اما خانواده‌ها دوست نداشته باشند، لزومی به اجبار و فشار آوردن بر روی خانواده ها برای فرزند آوری نیست خاطرنشان کرد: کشور می تواند از سیاست پذیرش مهاجر استفاده کتد.
وی افزود: استفاده از مهاجران در کشور آن‌هم کشورهایی را که می‌توانند گزینش کنند می‌تواند برای رشد جمعیت جامعه مفید باشد.
وی با بیان اینکه خانواده‌هایی که دوست ندارند فرزندآوری کنند یا فرزند ندارند از بهزیستی فرزندی را به سرپرستی بگیرند، خاطرنشان کرد: بچه‌هایی را که می‌توان به سرپرستی قبول کرد با فرزند خود هیچ فرقی ندارند و باید این تعصبات را کنار گذاشت. با سرپرستی یک فرزند از بهزیستی می‌توانیم هم خود را و هم آن فرزند را از تنهایی دربیاوریم.
پایان پیام/
نظر شما