به گزارش خبرنگار اندیشه خبرگزاری شبستان، مجله علوم انسانی زاویه به تهیه‌کنندگی مهدی خداوردیان چهارشنبه شب، 27 آذرماه، با موضوع «همگرایی یا واگرایی وحدت حوزه و دانشگاه» با حضور حجت‌الاسلام و المسلمین احمد مبلغی، رئیس دانشگاه مذاهب اسلامی و محمود حکمت‌نیا، عضو شورای فرهنگی اجتماعی شورای عالی انقلاب فرهنگی روی آنتن شبکه چهار سیما رفت.
بر پایه این گزارش، حجت الاسلام و المسلمین مبلغی با بیان اینکه وحدت حوزه و دانشگاه از یک جهت به عنوان ایده، فکر و نگاه محسوب می شود، اظهار کرد: طبعا چندان که انتظار داشتیم این وحدت محقق نشده است اما آنچه که در این راستا لازم است به منصه ظهور برسد حرکتی برای تبدیل شدن وحدت میان حوزه و دانشگاه در اندیشه علمی است.
وی ادامه داد: اصل ایده وحدت حوزه و دانشگاه موضوعی و نگاهی علمی و قابل دفاع است اما اشکالی که در این میان وجود دارد آن است که ما رویکرد احساسی ایده وحدت میان حوزه و دانش گها را پی گرفته ایم.
حجت الاسلام مبلغی تصریح کرد: تولید انبوهی از شعار بدون کوشش علمی برای هیچ ایده ثمری نخواهد داشت و به نظرم روند رو به پیش این ایده نه تنها ثابت نبوده است که در مواردی حتی یک روند گاها نزولی داشته است.
این پژوهشگر افزود: گاهی شرایط موجود در حوزه و دانشگاه و همچنین حسن نیت‌های موجود در دو طرف و فضایی که انقلاب فراروی نخبگان باز کرده است سبب از میان رفتن این خلا می‌شود با این وصف باید میان نتایج طبیعی که مبدا و منشا خاصی دارند مانند حسن نیت میان دو طرف و همچنین حرکت‌هایی که از هر دو نهاد علمی آغاز شده است، تفاوت‌هایی قائل شد.
وی عنوان کرد: اگر شعار پیرامون چیزی انبوه شد و به موازات این شعار برنامه یا شعور متناسب با ایده شکل نگرفت، نه تنها موضوع حرکتی را پیش نمی‌برد حتی سبب ایجاد یاس و ناامیدی شده و کلا روی موضوع غباری از درجا زدگی پدید می آید.
حجت الاسلام مبلغی تصریح کرد: به نظرم ایده وحدت میان حوزه و دانشگاه نیاز به تعریف علمی و مطالعه دقیق‌تری نسبت به گذشته دارد و از این جهت که مربوط به دو نهاد عظیم دانشی می شود لذا باید ببینیم که چه اقتضائاتی دارد که به نظر می‌رسد در نگاه اول می‌توان دو اقتضا را برای عینیت بخشیدن به موضوع وحدت میان حوزه و دانشگاه متصور شد که شامل «اقتضائات دانشی» و «مدیریت علمی و پژوهشی» است.
وی با اشاره به مفهوم اقتضائات دانشی در سیر وحدت میان حوزه و دانشگاه اظهار کرد: این مفهوم یعنی دو دانش می خواهند با یکدیگر همگرایی داشته باشند، باید دو پایه جغرافیایی واحد علمی را به تعبیر جناب حکمت‌نیا تشکیل دهند.
وی ادامه داد: اما در مورد مدیریت علمی و پژوهشی در روند وحدت میان حوزه و دانشگاه که شاید تبیین مفهوم آن نیاز به اشاره‌ای به یک تعریف داشته باشد، یعنی زمانی که ادبیات و روشی مورد توافق قرار می‌گیرد این توافق به علت جاذبه آن دانش است یعنی دانش به تعبیر دیگر خودش می‌تواند راهش را باز کند؛ البته مدیریت علمی لازم بوده و هست، اما واقعیت آن است که چندان محقق نشده است و شعار جای آن را گرفته است، به بیان دیگر آمد و شد و نشست و برخاست جای عمل را گرفته است.
حجت الاسلام مبلغی با بیان اینکه بحث وحدت میان حوزه و دانشگاه ایده ناظر به فعالیت تحول کلان در جامعه است، تصریح کرد: ما به جای توجه به این مساله آمده‌ایم و ابعاد کلان قضیه را در یک سری راهکارها گذاشته ایم که معلوم هم نیست توجیه علمی داشته باشد، ضمن آنکه تا وقتی تعریف علم‌پسند از وحدت میان حوزه و دانشگاه نداشته باشیم این مساله محقق نمی شود.
رئیس دانشگاه مذاهب اسلامی در ادامه به طرح دو سوال پرداخت و گفت: آیا وحدت میان حوزه و دانشگاه امر درونی و دینامیکی است یا امر بیرونی و مکانیکی، جواب من آن است که چون وحدت به دانش بر می گردد لذا اگر اتفاقی هم بیفتد باید به صورت امر درون‌زا و خودجوش دینامیکی به آن توجه شود و البته این به آن معنا نیست که تلاش‌های از بیرون نفی شود.
وی با بیان اینکه مدیریت علم گاها دچار تعاریف غلط شده و از آن به دخالت در علم یاد می‌شود، خاطرنشان کرد: به همین جهت در جامعه‌ای که نیازمند علم است دو خطر وجود دارد که عبارت‌اند از فقدان مدیریت و همچنین بدفهمی در فضای مدیریت علمی که به نظرم باید انحا و انواعی از مشارکت علمی را با یکدیگر در روند وحدت‌گرایانه داشته باشیم تا بتوانیم دقیق‌تر در مورد موضوع صحبت کنیم.
پایان پیام/
نظر شما