به گزارش خبرگزاری شبستان از فارس، دکتر محمد علی موحد، پژوهشگر و مترجم برجسته کشور عصر دیروز (1اردیبهشت) در نشست های علمی روز سعدی گفت: شیراز برای ایرانی ها معنای خاصی دارد، مردم ترکیه، بقعه مولانا را شربت العشاق نام نهاده اند و باید گفت شیراز شربت العشاق ایران است.
وی در ادامه با اشاره به سفر بزرگترین جهانگرد جهان اسلام ابن بطوطه به شیراز در زمان جمع آوری آثار و کلام سعدی افزود: ابن بطوطه در این مدت گزارشاتی راجع به مزار های شیراز نگاشته است و از جمله مزار شیخ سعدی که می گوید سرآمد شاعران زمان خود بود، ابن بطوطه می گوید : "مزار وی در خانگاهی است که خود در زمان حیات ساخته بود، نزدیک سرچشمه های آب معروف رکن آباد و حوضچه هایی از مرمر بنا نهاده که زائران از سفره خانه شیخ غذا می خورند و جامه های خود را در آن حوضچه ها می شویند، من نیز چنین کردم که رحمت خدا بر او باد."
دکتر موحد افزود: ابن بطوطه یک بار دیگر در سفر به چین ما را به یاد شیخ می اندازد، او از شهرت سعدی در این سرزمین سخن می گوید و این اولین گزارشی است که از آوازه سخن سعدی در آفاق عالم حکایت دارد.
نویسنده کتاب "شمس تبریزی" به توجه مولانا و سعدی بر آثار یکدیگر اشاره کرد و گفت: فردی به نام سپهسالار می گوید: "در سوگواری رحلت مولانا، شعری از سعدی خوانده می شود." بنابراین با توجه به اینکه سعدی 20 سال بعد از مولانا زنده بوده است، اما شعرش بر سر مزار مولانا حاضر بوده و این هم نشان از گستردگی آوازه اشعار سعدی است و اینکه این 2 بزرگوار به یکدیگر نظر داشته اند.
بر اساس این گزارش، در ادامه دکتر ضیا موحد، پژوهشگر ادبی درباره "مسئله مطایبات و هزلیات سعدی" گفت: هزل کنایه و اشاره ای است و قصد آن به هیچ وجه برانگیختن غرایز شهوانی نیست و با هجو هم متفاوت است، چرا که هجو هتاکی و فحاشی است که بسیار ناپسند بوده اما هزل نوعی تفریح و سرگرمی در شعر است که در تمام ادبیات دنیا نیز وجود دارد.
وی افزود: سعدی استاد عشق و عاشقی، طنز و شیوه برخورد با سلاطین است، در زبان فارسی استاد قطعه سرایی بوده و بنابر این با خود گفته بختی هم در هزل بیازماییم و در واقع هزل وسوسه ای است که سعدی نتوانست از آن بگریزد.
پایان پیام/
نظر شما