به گزارش خبرنگار سینمایی خبرگزاری شبستان، سعید سهیلی، کارگردان فیلم «کلاشینکف» در این نشست درباره فیلم توضیحاتی ارائه کرد: در ابتدا باید بگویم خوشحالم اکران فیلم به خوبی انجام گرفت. هر فیلم‌نامه‌نویسی روشی برای بیان قصه دارد. من از بین فیلم‌هایم 11، 12 فیلمنامه بوده که از عکس به آنها رسیده‌ام. یک عکس آنقدر درگیرم می‌کند و به آن فکر می‌کنم تا تبدیل به فیلمنامه می‌شود. در اولین جلسه با آقای محمدنژادیان یک عکس را نشان دادم که در آن مردی در دست چپش یک دختربچه و دست راستش یک کلاشینکف بود. ما با ایشان یک سال و نیم کار کردیم و از این عکس به فیلمنامه رسیدیم.
اتفاقاتی مثل شباهت با فیلم لئون، در فیلم عمدی نیست و ناخواسته برخی از صحنه و اتفاقات آدم را درگیر می‌کند، آدم چشم باز می‌کند و می‌بیند اینها خودشان را تحمیل می‌کند. من در کودکی با فیلم‌های «لئون، تنگنا، قیصر» ارتباط برقرار کردم نمی‌دانم چرا بخشی از فیلم لئون را انتخاب کردم شاید تأثیر ناستولوژیک این فیلم‌ها در خودم جای داده است.
برای هر فیلمی می‌شود صد پایان در نظر گرفت بستگی به خلق و خوی کارگردان دارد. عادل در فیلم شخصیتی است که فاصله بین مرگ و زندگی و اتفاقاتی که دوست دارد در ذهنش مرور می‌کند. این اتفاق برگشت ارشاد نیز افتاد. اما واقعا پایان‌بندی سلیقه است.
وقتی با بازیگران برای نقششان صحبت می‌کنم اولین بحث بعد از دستمزد تیتراژ و عنوان‌بندی است. آقای عطاران در مذاکره با فیلم با دستمزد که اصلا کوتاه نیامد و پوستمان را کند، هر چند عطاران قیمت ندارد و غنیمت سینمای ایران است. بعد از توافق و دستمزد بحث تیتراژ را پیش کشید و گفت می‌خواهم اسمم در تیتراژ نفر دوم باشد چرا که قهرمان اول فیلم شخص دیگری است و بعد از اینکه فیلم در تیتراژ نام ایشان اول ذکر شده به صورت امری به من گفت نباید این کار را بکنم و من دست ایشان را به عنوان غنیمت ایران می‌بوسم.
پایان پیام/
نظر شما