گروه قرآن و معارف خبرگزاری شبستان: کمک کردن و مساعدت نسبت به خانواده، خویشان و در نگاهی فراتر به هم نوعانی که جامعه زندگی می کنند از جمله مهمترین آموزه های قرآنی و روایی است. دین اسلام در راستای کمک به هم نوع و اقشار ضعیف سفارشات متعددی داشته است، از جمله برای بیماران سفارش به یاری رساندن به آنان و همچنین دعا برای آنها کرده است.
اما فارغ از این، (وقف) به عنوان یکی از اصلی ترین سنت های حسنه اسلامی است که می تواند بسیاری از چالش های جامعه اسلامی را مرتفع سازد. وقف می تواند در قالب های متعددی نمود یابد، از جمله ساختن مسجد، ساختن مدرسه، ساختن بیمارستان و ... .
در این میان اما آنچه که اهمیت دارد توجه به واقف به نیاز جامعه است، فرد خیر و واقف باید بداند که مال خود را چگونه وقف کند تا حداکثر سود را به جامعه و افراد نیازمند برساند، امروز یکی از اصلی ترین مشکلات کمبود مراکزی جدید رسیدگی به بیماران خاص و سرطانی است، قطعا وقف در این راستا می تواند خانواده های بیماران را از بسیاری مشکلات آسوده سازد. مشکلاتی نظیر کمبود مراکز رسیدگی به این بیماران.
در این راستا با حجت الاسلام و المسلمین محسن غرویان، پژوهشگر علوم دینی و استاد حوزه به گفت وگو نشسته ایم و نظر وی را در رابطه با جایگاه یاری رساندن به مردم وبیماران در شاکله دین اسلام جویا شدیم، حاصل این گفت وگو را در ادامه می خوانید:
دین اسلام آخرین دین و دین نجات بخش بشری است که در تمامی ساحات زندگی حرف برای گفتن دارد،یکی از اصلی ترین آموزه های دین اسلام یاری رساندن به مردم و بیماران و قشر ضعیف جامعه است، برای مخاطبان ما جایگاه کمک کردن به مردم و قشر ناتوان رلا از نگاه دین اسلام بیان کنید:
واژه اسلام از ریشه سلامت و علم است و مسلمان کسی است که اهل سلم و دنبال سلامت باشد. سلم به یک معنا یعنی صلح و آرامش و معنای دیگر آن مربوط به سلامت جسمانی و بدنی می شود. لذا فکر می کنم از خود این کلمه اسلام و مسلمانی میتوانیم به این نکته پی ببریم که باید در سلامت جامعه تلاش کنیم.
نکته دیگر این است که اگر خودمان بخواهیم سالم بمانیم دیگران هم باید سالم باشند، این نگاه در مسایل معنوی نیز وجود دارد یعنی سلامت روح و جسم در هر جامعه ای اهمیت دارد. اساسا جامعه ای که افرادش به لحاظ معنوی ناسالم باشند اثر منفی روی افکار کلی جامعه خواهند داست، همچنین در منطقه ای که افراد از حیث سلامت جسمانی معیوب باشند جامع درگیر میشود چرا که عوارض متعددی گریبان جامعه را خواهد گرفت. لذا برای آنکه بخواهیم سلامت خودمان هم تامیین شود باید به فکر سلامت دیگران باشیم که این مهم در آموزه های دینی ما به کرات بیان شده است.
و مصداق قرآنی این رویکرد چیست؟
خداوند در سوره «مائده» می فرماید «تَعاوَنُوا عَلَى الْبِرِّ وَ التَّقْوى وَ لاتَعَاوَنُوا عَلَى الْاِثْمِ وَ الْعُدْوانِ» (و در نیکوکارى و پرهیزگارى با یکدیگر همکارى کنید و در گناه و تعدى دستیار هم نشوید و از خدا پروا کنید که خدا سخت کیفر است ). در این آیه (البر) اشاره به بر خیر و تقوا دارد که از دستورات قرآنی است، تعاون و کمک به مردم که در واقع شاکله جامعه دینی را شامل می شود. فارغ از این حقیقتا چه خیری بالاتر از تلاش برای سلامت دیگران، حتی در ادعیه نیز برای بیماران سفارش شده است. بنابراین مصداق تعاون کار خیر است.
در جامعه ما وقف از سنت های قدیمی بوده است که همواره در نقاط مختلف کشور جاری و ساری بوده است، اما توجه به نیاز جامعه موضوعی است که واقفان باید به آن توجه کنند، قطعا ساختن مسجد، ساختن مدرسه، ساختن حسینیه، ارج و قرب و بالایی داشته و باقیات وصالحاتی فراوان برای واقف به همراه دارد، اما وقف باید متناسب با نیاز جامعه نیز باشد، برای مثال بیماران خاص و سرطانی که نیازمند کمک های ویژه هستند، فکر می کنید چه طور می توانیم نیازهایی در این سطح را مطرح و واقفان را به این نیازها آشنا کنیم؟
باید به هر طریق ممکن اثر اقدامات را در این گونه کارها برای مردم نشان دهیم، صدا وسیما باید با استفاده از ابزارهای هنری در این جهت تلاش کند، برنامه ای مثل (ماه عسل) که در ماه رمضان پخش می شد تاثیر خوبی داشت.
چنین رویکردی در ورود یک خیر به حوزه های مورد نیاز جامعه از جمله بیماری های خاص تاثیرگذارا ست. اینکه خیری بیاید و در بیماری های خاص وارد شود و خرجی بکند و بعد نتیجه اش را را از طریق رسانه ببیند مهم است. ما باید از طریق رسانه این موارد را به مردم نشان دهیم، مثال ساده آن اقدام معلم مریوانی بود که موهای سرش را به نشان هم دردی با شاگرد خود تراشید، این اقدام بازتاب گسترده ای داشت.
لذا جلوه کار خیر و نشان دادن چنین اقداماتی به مردم اثر بالایی دارد. بنابراین وقف بهتر است متناسب با نیاز جامعه باشد، امروز بیماران خاص و سریانی نیازمند کمک های مردم و واقفان هستند، جلوه گر ساختن کار نیک از جمله وقف در سطح ملی در این راستا راهگشا است.
البته رسانه ها تنها یک بخش اثرگذار هستند، نهادها و مسوولات چه وظیفه ای دارند، یک نهاد دولتی چگونه می تواند وقف را به گونه ای فرهنگ سازی کند که واقف در حوزه های مورد نایز جامعه و به خصوص کمک به بیماران خاص اقدام کند؟
نهادها هرکدام در راستای وظایف و مسوولیت هایی که بر دوش دارند می توانند نقش ایفا کنند، باید فرهنگ سازی کنیم، وقف خودش به تنهایی مباحث مختلفی دارد، وقف فقط وقف برای پلو و آبگوشت خوردن نیست بلکه باید فرهنگ سازی کنیم و سطح بینش مردم را بالا ببریم تا موقوفات خود را درجهت این بیماری خاص اختصاص دهند.
پایان پیام/
نظر شما