گروه قرآن و معارف خبرگزاری شبستان، ناگفته پیداست، ورزش و مسابقات پیرامون آن، علاوه بر سلامت جسم، ره‌آورد مهم دیگری تحت عنوان تهذیب و تربیت را به ارمغان می‌آورد و چنانچه این پدیده از اصول تعریف شده خود پا را فراتر بگذارد و غرق در هیجانات حاشیه‌دار شود به یک تهدید تربیتی تبدیل می‌گردد.
اگر نیم‌نگاهی به عناوین نشریات، سایت‌ها و حتی فراتر از آن برنامه‌های ورزشی رسانه ملی داشته باشیم، خواهیم دید، با ورزش ارزشی فاصله فراوان داریم، از بازیکن گرفته تا سرپرست و مربی و... به بهانه‌هایی که هیچ‌گاه در مرام پهلوانی نیست، حرمت یکدیگر را نگه نداشته و کیمیای اخلاق و نجابت را به دست طوفان‌های ناآشنا می‌سپارند.
داروی درد بداخلاقی در ورزش یا هر پدیده سیاسی، اجتماعی و فرهنگی دیگر، توجه به توصیه حکیمانه آیت‌الله جوادی‌آملی است که در تفسیر آیه 20 سوره مبارکه حدید، به بداخلاقی‌ها در ورزش با بهره‌گیری از قرآن واکنش نشان داده‌اند.
به گزارش خبرگزاری حوزه، متن آیه و تفسیر حکیمانه این مرجع تقلید به شرح ذیل است.
دنیا همه‌اش بازی است
دنیا همه‌اش بازی است یا بازی توپ و فوتبال است یا بازی القاب و عناوین و این‌گونه امور.
خداوند در سوره مبارکه «حدید» پنج ویژگی دنیا را بیان نموده، آنجا که می‌فرماید: اعْلَمُوا أَنَّمَا الْحَیَاةُ الدُّنْیَا لَعِبٌ وَلَهْوٌ وَزِینَةٌ وَتَفَاخُرٌ بَیْنَکُمْ وَ تَکَاثُرٌ فِی الْأَمْوَالِ و الْأَوْلاَدِ
این پنج مقطع شامل :
1- « اعْلَمُوا أَنَّمَا الْحَیَاةُ الدُّنْیَا لَعِبٌ » زندگی دنیا بازیچه است
2- «وَ لَهْوٌ» سرگرمی است
3- «وَ زِینَةٌ» زینت است
4-«وَتَفَاخُرٌ بَیْنَکُمْ» محل فخرفروشی است
5- « وَ تَکَاثُرٌ فِی الْأَمْوَالِ وَ الْأَوْلاَدِ » زیاده‌خواهی در مال و اولاد است
وقتی ملاحظه کنید می‌بینید، این پنج مقطع: اول و وسط و آخر، همه‌اش بازی است. حتی در سوره مبارکه «عنکبوت» آیه 64 به جای اینکه بفرماید دنیا پنج مرحله است، می‌فرماید، بیش از دو رنگ نیست ﴿ وَ مَا هذِهِ الْحَیَاةُ الدُّنْیَا إِلَّا لَهْوٌ وَ لَعِبٌ﴾ همه‌اش بازی است، یا بازی توپ و فوتبال است یا بازی القاب و عناوین و این‌گونه امور!
اینکه کسی بگوید، من باید جلو بیفتم، من باید به این لقب و نام شهرت پیدا کنم! این می‌شود دنیا
ورزش نیز برای تأمین سلامتی و نشاط است، حال اگر آدم، سرمایه های سنگین را برای ورزش صرف کند و تمام عمر را برای بازی و بددهنی، فحش دادن و دعوا کردن صرف نماید، بازی را که «مَجاز» است «حقیقت» می پندارد در حالی که بازی ارزش این را ندارد.
منبع: مرکز خبر حوزه
پایان پیام/
نظر شما