به گزارش خبرنگار سیاست خارجی خبرگزاری شبستان، از مهرماه سال 1392 شهر ژنو سوئیس به عنوان شهری بی طرف میزبان ایران و گروه 1+5 بود تا سرنوشت پرونده هسته ای ایران را مشخص کند.
بنابراین گزارش، از زمانی که دولت یازدهم وظیفه حل و فصل کردن مناقشات موجود بر سر پرونده هسته ای را بر عهده گرفت، مذاکرات هسته ای ایران و 5 عضو دائم شورای امنیت و آلمان که پیش از این در کشورهای همسایه ایران برگزار می شد به شهر ژنو سوئیس کوچ کرد.
دفتر سازمان ملل در ژنو میزبان ایران و گروه 1+5 شد تا در 2 ماه کامل در مذاکرات پیوسته و فشرده بتوانند برای پرونده هسته ای ایران تصمیم گیری مشخصی انجام دهند.
سرانجام 5 بامداد سوم آذر ماه هتل کانتیننتال شهر ژنو شاهد شادمانی بی امان ایران و طرف مقابل بود به این دلیل که پس از مدت ها کار بی وقفه بالاخره توانسته بودند در 35 سال عمر جمهوری اسلامی ایران رضایت ایران را تا بخشی جلب کنند.
این اولین جایی بود که طرف غربی ناچارا حرف زور را به پایان رساند.
پس از این شهر ژنو برای موضوعی دیگر همواره نام ایران را به گوش می شنید.
مذاکرات ژنو2، همان گفتگوهایی که برای حل کردن بحران کشور سوریه قرار بود با حضور کشورهای درگیر در سوریه برگزار شود.
براساس این گزارش در شهریور ماه 1392 نشستی با عنوان ژنو یک در مقر سازمان ملل در این شهر با حضور کشورهای درگیر در سوریه از جمله کشورهای عربی چون عربستان و قطر و آمریکا و کشورهای عضو اتحادیه اروپا و همچنین معارضین سوری برگزار شد که در آن تصمیم گرفته شد که بحران سوریه را با پایان دادن عمر حکومت بشار اسد حل کنند.
این توافق نشست ژنو یک مورد حمایت و رضایت سوریه و کشورهای حامی آن همچون ایران و روسیه قرار نگرفته و قرار شد در ادامه و برای یافتن راه حلی سیاسی دیگر نشست ژنو 2 به میزبان سازمان ملل برگزار شود.
ماه ها پیش از برگزاری این نشست بارها طرف سوری اعلام کرد در این نشست حضور رسمی خواهد داشت اما ایران نیز به عنوان کشوری تاثیرگذار در معادلات سوریه باید در این اجلاس حاضر باشد.
کشورهایی چون عربستان و قطر و آمریکا در پاسخ به این اصرار سوری ها تاکید داشتند که ایران پس از پذیرش توافق های نشست ژنو یک می تواند در این اجلاس حضور یابد.
رفت و آمدها در این زمینه به ایران شدت گرفت و از اخضر ابراهیمی نماینده سازمان ملل در سوریه گرفته تا بانکی مون دبیر کل سازمان ملل و وزیر خارجه کشور سوریه و وزیر خارجه کشور روسیه پیش از برگزاری این نشست به ایران آمدند و بر حضور ایران در اجلاس ژنو 2 تاکید داشتند.
ایران اما همواره تاکید داشت که در هر اجلاسی که برای رسیدن به راه حلی سیاسی در سوریه تصمیم گیری می شود حضور می یابد ولی هیچ گونه پیش شرطی را برای حضور در هیچ گونه نشستی نمی پذیرد.
کشمکش ها ادامه یافت تا این که شب قبل از برگزاری نشست ژنو 2 دبیر کل سازمان ملل به صورت رسمی از ایران برای حضور در این نشست دعوت کرد.
اما کار به اینجا ختم نشد و فشارها از سوی آمریکا و عربستان و قطر و معارضین سوری تا جایی ادامه یافت که چند ساعت بعد بانکی مون دعوت خود از ایران را پس گرفت و این گونه شد که ایران در نشست ژنو 2 حضور نیافت.
این گونه بود که شهر ژنو در نیمه دوم سال 92 چندین و چند بار نام ایران را به عنوان کشوری تاثیرگذار در معادلات جهانی و منطقه خاورمیانه به گوش شنید و البته با ادامه مذاکرات هسته ای کشورمان با کشورهای 5+1 باز هم احتمال می رود این شهر در سال 93 هم میزبان مقاماتی از جمهوری اسلامی ایران باشد.
پایان پیام/
نظر شما