به گزارش خبرنگار خبرگزاری شبستان، دکتر محمدرضا بهشتی، عضو هیئت علمی گروه فلسفه دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران، در جلسه نقد و بررسی کتاب "علوم انسانی و برنامه ریزی توسعه" نوشته دکتر رضا داوری اردکانی، که با حضور نویسنده و دکتر علی اصغر مصلح، در مرکز فرهنگی شهر کتاب برگزار شد، به ایراد سخنرانی پرداخت.
دکتر بهشتی با اظهار خرسندی از جمع آوری مجموعه مقالات استاد داوری در یک مجموعه که موجب طرح صورت مسئله را به صورتی منسجم فراهم کرده بود، اظهار داشت: اغلب مسایل در این کتاب به صورت طرح سوال است و به نظر من هم بسیار مناسب است؛ چرا که پاسخ های شتاب زده تا به حال کم نداشته ایم.
وی از اینکه نسل او و دوستانش بتوانند مسایل این کتاب را پیگیری کنند و دسته بندی نمایند، اظهار بی اطلاعی کرد و ادامه داد: پرسش های این کتاب باید استخراج شده و محور گفت و گوها و هم اندیشی های علمی قرار گیرد.
مسئول گروه فلسفه فرهنگستان هنر، به یکی از ویژگی های خوب این کتاب اشاره کرد و گفت: زبان کتاب، در عین بیان اندیشه خاصی، به عرض اندام اندیشه های دیگر هم میدان می دهد و با زبان تحکم سخن رانده نمی شود و در عین حال به تفکر و تامل دعوت می شود. این نحوه برخوردی است که در جامعه به آن نیازمندیم.
وی در همین باره افزود: در وانفسای شتاب زدگی ها و عمل زدگی ها و ارائه آمارها، تلاش برای واداشتن به درنگ و تامل، و کوشش برای افق گشایی، سعی و تلاشی ارزنده است.
عضو هیئت امنای پژوهشگاه علوم انسانی در ادامه سخنانش با تاکید بر خروج از کلیات و پاسخ های شعاری به تحول درباره علوم انسانی، گفت: در این راستا باید به سمت درک بهتری از این موضوعات برویم.
وی که علوم انسانی موجود را شگل گرفته در غرب با ذهنیت خاصی از خدا، جهان و انسان معرفی کرد، ادامه داد: تحولاتی که علوم انسانی در دهه های اخیر طی کرده است نشان می دهد که این الگوی غربی نمی تواند به همین نحو در علوم انسانی به کار گرفته شود.
مولف کتاب "هانس دیرکس، انسان شناسی فلسفی" بر این باور است که ما باید مبانی این علوم را وارسی کرده و عملکرد، هدف گذاری ها و غایات آن ها را مورد ارزیابی قرار دهیم و نسبت هایی که اینها در رابطه با خدا، جهان و انسان دارند را به چالش بکشانیم، تا بتوانیم راه روشن تری را به روی خودمان بگشاییم.
وی با انتقاد از ضعیف بودن بنیه نظری علوم در کشورمان، ادامه داد: تجربه عملی این را نشان می دهد که اگر شما یک قدم فراتر از آموزه های علوم پا بگذارید، متاسفانه کمتر کسانی هستند که با شما همقدم و همراه باشند. این ماجرا در علوم انسانی هم بی شباهت با دیگر علوم نیست.
عضو هیئت امنای مؤسسه انجمن و حکمت که مدعی بود وقتی وارد مباحث نظری علوم بشویم، دستمان خالی است، اظهار داشت: به نظرم شناخت علوم، بدون پیشینه آنها ممکن نیست. تحولاتی که بعد از رویکرد نومینالیزم صورت گرفته تا بدینجا رسیده را اگر ندانیم، فاصله ای بین دریافت و ما آنچه در واقع هست، ایجاد می شود.
وی در همین زمینه افزود: پل زدن های موقتی، اصلا مشکل ما را در این زمینه حل نمی کند. در این صورت است که گاهی اوقاف در داوری هایمان نیز اشتباه می کنیم.
دکتر بهشتی در بخش دیگری از سخنانش به عنوان کتاب "علوم انسانی و برنامه ریزی توسعه" اشاره کرد و گفت: تا چه اندازه ای یک تلقی روشن از توسعه و پیشرفت داریم و چه چیزی را پیشرفت دانسته و چه را توسعه نمی دانیم؟
وی بر این باور است که قبل از انجام هر فرآیندی، ابتدا باید شناختی از توسعه و پیشرفت صورت بگیرد.
عضو هیئت علمی دانشگاه تهران، در همین راستا، این سوالات را مطرح کرد: آیا پیشرفت همان چیزی است که در مدرنیته شناخته می شود؟ لوازم این پیشرفت و توسعه تا کجاست؟ لوازم آن را برای یک زندگی فردی و اجتماعی مطلوب، چقدر همراه خواهد بود؟
وی در پایان سخنانش با طرح این پرسش که "آیا هر تحولی، توسعه و تکامل و پیشرفت است؟" اظهار داشت: تا این شناخت و موضوع مشخص نشود، هر چه سعی و کوشش بیشتری هم صورت بگیرد، گویی به بیراهه رفته ایم.
پایان پیام/
نظر شما