محمود پوروهاب از نویسندگان کشورمان در خصوص نقاط قوت و ضعف بیست و هفتمین نمایشگاه بین‌الملی کتاب تهران به خبرنگار شبستان گفت: یک ضعف عمده که امسال در نمایشگاه کتاب وجود داشت، کثرت کارهای ترجمه بود. متاسفانه 70 درصد چاپ اولی‌های ناشران قدر، ترجمه بود. این امر هم در مورد ناشران بزرگسال و هم در خصوص ناشران کودک و نوجوان صدق می‌کرد. چون کار ترجمه برای ناشران به صرفه است، ناشران به ترجمه روی آوردند.
پوروهاب استقبال از نمایشاه کتاب را امسال بهتر از سال قبل دانست و افزود: متاسفانه یک حالت دیکتاتوری بین ناشران به خصوص ناشران خصوصی وجود دارد، آنها مدام می‌نالند در حالی که سود می‌کنند. هر وقت از آنها بپرسی بازار کتاب چطور است، ابراز ناراحتی می‌کنند.
وی تصریح کرد: ناشرانی که منصف بودند ابراز رضایت از استقبال و فروش کتابهای خود در نمایشگاه امسال می‌کردند. در حقیقت امسال هم تعداد بازدیدکنندگان از نمایشگاه کتاب بیشتر بود و هم فروش کتاب خوب بود.
این نویسنده با انتقاد از مکان برگزاری نمایشگاه کتاب، اظهار داشت: مصلی محل خوبی برای برگزاری نمایشگاه کتاب نیست. در شبستان که هوا گرم است و ازدیاد جمعیت به این گرما می‌افزاید. در چادرها وضع بدتر است، سقف کوتاه و گرما شدیدتر است و کولری هم که کار گذاشته بودند، جوابگوی گرما نبود. در صورتی که خریدار کتاب باید در فضای مناسب در هوای مطبوع به بازدید نمایشگاه بپردازد و با حوصله به دیدن و خریدن کتاب‌ها بپردازد.
وی با اشاره به اینکه غذاخوری و رستوران کارکنان نمایشگاه اصلا مناسب نیست، عنوان کرد: یک رستوران زیرزمینی با سقفی که چکه می‌کند، مناسب نیست و در حد و اندازه نمایشگاه کتاب نیست، این رستوران حتی امکانات معمولی و حداقلی را دارا نبود.
پوروهاب توزیع بن‌های کتاب بین مردم را پیشنهاد داد و گفت: وقتی به یکی 50 یا 100 تومان بن می‌دهند، امکان دارد فرد به نمایشگاه رفتن ترغیب شود و آنجا حتی 200 هزار تومان هزینه کند. فرد با رفتن به نمایشگاه و دیدن کتاب‌ها به نوعی ترغیب به خرید می‌شود. همین رفتن و بازدید میل به خرید و مطالعه ایجاد می‌کند.
سردبیر مجله سلام بچه‌ها تصریح کرد: خوب است رییس‌جمهور سبد فرهنگی در نظر گیرد. اگر قرار است خانواده‌ها سالی 4 سبد کالا بگیرند، یک سبد آن سهم فرهنگی باشد زیرا همان‌طور که جسم نیاز به تغذیه دارد، روح هم نیاز به غذا دارد.خوب است این سبد فرهنگی در نزدیکی نمایشگاه کتاب به مردم تعلق گیرد.
وی بیان کرد: امکان دارد برخی انتقاد کنند که مردم بن کتاب یا سهمیه فرهنگی را می‌فروشند و در پاسخ باید گفت اشکال ندارد، حتی اگر نصف مردم این بن و سهمیه را صرف خرید کتاب کنند، خوب است و جای امیدواری است.
به گفته این نویسنده، اکنون سبد کالاهای فرهنگی در برخی از کشورها مثل مالزی وجود دارد، به عنوان مثال در مالزی حتی هر خانواده هر ماه خدمات فرهنگی دریافت می‌کند و ماهانه یک تا دو مجله به آنها تعلق می‌گیرد.
سردبیر مجله سلام بچه‌ها با تاکید بر لزوم اختصاص بن کتاب به دانش‌آموزان، بیان کرد: دانشجوها که تنها کتاب‌خوان نیستند، بن کتاب باید در مدارس هم توزیع شود تا بچه‌ها را از این طریق عادت به مطالعه داد. به دانش‌آموزان باید بن کتاب داد، این حس ارزشمندی در بچه‌ها ایجاد می‌کند، همان‌گونه که هنگام دریافت عابر بانک احساس بزرگی می‌کنند. این امر خود نوعی فرهنگ‌سازی است که در سال حداقل بروند نمایشگاه و کتاب بخرند و یک نوستالوژیک برای بچه‌ها می‌شود.
پوروهاب از نحوه توزیع بن بین اقشار فرهنگی و نویسندگان انتقاد کرد و افزود: کارت الکترونیکی خرید کتاب را به یک شخص داده بودند تا مولفان سهمیه خود را از وی دریافت کنند و رسید را امضا کنند. نویسندگان باید در نمایشگاه به دنبال این شخص بودند تا او را پیدا کنند. این در شأن نویسندگان نیست که به خاطر 100 هزار تومان مدام چند ساعت پی‌گیر حضور یک شخص باشند و تمام نویسندگان که تهران نیستند که اگر شخص مورد نظر نبود بروند و فردا یا پس فردا بیایند.
پایان پیام/
نظر شما