تولید شیرابه بزرگترین چالش مرکز دفن زباله سراوان است

دکتر مهران کریم پور، عضو هیئت علمی دانشگاه گیلان در حاشیه جلسه شورای شهر رشت در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری شبستان از گیلان، اعلام کرد: یکی از مشکلات زیست محیطی در گیلان و رشت مراکز دفن زباله است.

مشاور طرح ساماندهی مرکز دفن زباله سراوان در خصوص لندفیل سراوان گفت: تیم تحقیقاتی این دانشگاه حدود دو ماه پیش بررسی های اولیه خود را در منطقه سراوان آغاز کرده است و تاکنون در بخش اول از فعالیت هایش به برداشت توپوگرافی از 12 هکتار زمین مرکز دفن زباله سراوان پرداخته است.

وی خاطرنشان کرد: یکی از راه حل های پیشنهادی در کاهش حجم شیرابه زباله ها، استفاده از روش سیکل چرخشی است بدین صورت که شیرابه هایی که در پایین از لندفیل خارج می شود با تمهیداتی به سمت بالای لندفیل هدایت شود تا موجب فساد پذیری سریعتر لایه جدید لندفیل شود و هم، از حجم شیرابه ها بدین طریق کاسته شود.

کریم پور با یادآوری این نکته که میزان شیرابه های مرکز دفن زباله سراوان بنا به شرایط آب و هوایی متغیر است، گفت: در فصولی که بارندگی نیست و آب های سطحی وجود ندارد با اندازه گیری هایی که صورت گرفته، میزان خروجی شیرابه سه لیتر بر ثانیه است و در بقیه فصول با توجه به بارش های سطحی و عدم وجود پوشش بر روی لندفیل این میزان شیرابه به 10 الی 12 لیتر بر ثانیه می رسد.

عضو هیئت علمی دانشگاه گیلان تاکید کرد: انتقال شیرابه ها به لندفیل باید با روش های کارشناسی، طراحی مدون، شیب بندی ها و سایر موارد و عوامل محیطی مطالعه و اجرا شود.

وی تصریح کرد: بحث احداث تصفیه خانه نیز باید با توجه به میزان دبی شیرابه استحصال شده از لندفیل مورد توجه باشد.

اهداف طرح ساماندهی مرکز دفن زباله رشت

مشاور طرح ساماندهی مرکز دفن زباله سراوان،کنترل آلودگی هوا، گازهای گلخانه ای، ایجاد نمای قابل قبول از مرکز دفن زباله فعلی و مهار شیرابه را هدف اصلی طرح ساماندهی مرکز دفن زباله سراوان اعلام و خاطرنشان کرد: تولید شیرابه بزرگترین چالش مرکز دفن زباله سراوان است.

وی با اشاره به جزئیات مرکز دفن بهداشتی اظهار کرد: لایه آببند تحتانی و جانبی، ساختار جمع آوری شیرابه، جمع آوری و کنترل گازها، پوشش نهایی که مانع از نفوذ باران و تولید شیرابه های ثانوی شود، سیستم جمع آوری روان آب های سطحی از اجزای مرکز دفن بهداشتی هستند.

کریم پور در خصوص راهکارهایی برای امحاء شیرابه مرکز دفن زباله سراوان گفت: تبخیر، رقیق کردن شیرابه و پس از آن وارد کردن آن به فاضلاب شهری از روش های کاربردی برای امحای شیرابه ها هستند.

حوضچه های کنترل، راهکار کوتاه مدت مهار شیرابه های سراوان

عضو هیئت علمی دانشگاه گیلان، احداث حوضچه های کنترل را راه کوتاه مدت مهار شیرابه های مرکز دفن زباله سراوان اعلام و اظهار کرد: حوضچه های مهار کمک می کند که شیرابه ذخیره شده و به آّ هیا زیرزمین و یا رودخانه ها نفوذ نکند.

وی اضافه کرد: در مرحله بعد از مهار، می توان شیرابه ها را از طریق انتقال به تصفیه خانه، بازچرخش و تخلیه در فاضلاب شهری از بین برد.

کریم پور، مسیر دسترسی را بزرگترین چالش برای احداث حوضچه دانست و گفت: در حال رایزنی با منابع طبیعی هستیم که متاسفانه همکاری کمی دارند.

کوبش خاک رس روی از بین برنده بوی بد مرکز دفن زباله سراوان

مشاور طرح ساماندهی مرکز دفن زباله سراوان یادآور شد: کوبش خاک رس روی انبوه زباله از بین برنده 80 درصد بوی بد مرکز دفن زباله سراوان است.

وی تاکید کرد: کوبش خاک رس که در سد منجیل موجود است و هزینه ای برای بهره برداری و استفاده در مرکز دفن زباله سراوان ندارد باعث عدم نفوذ آب باران و تقلیل شیرابه از 17 لیتر در به 2 لیتر در ثانیه می شود.

کریم پور، قدمت مرکز دفن زباله سراوان را 30 سال و مساحت تحت اشغال زباله در این منطقه را 12 هکتار دانست و گفت: 600 تن زباله روزانه در این مرکز دفن می شود که با کوبش زباله قابلیت استفاده از وسعت فعلی بدون اضافه تر شدن دامنه مساحت تحت اشغال زباله ها وجود دارد.

عضو هیئت علمی دانشگاه گیلان با بیان اینکه به ظرفیت مرکز دفن فعلی احتیاج داریم، گفت: مطالعات اولیه و میدانی، پیش طراحی، طراحی مرکز دفن بهداشتی در منطقه سراوان انجام شده است.

پایان پیام/