حامد پورشعبان، مسئول واحد آفرینش‌های ادبی حوزه هنری گیلان با بیان اینکه کتاب شعر«غزلواره‌های هزار» از سوی حوزه هنری گیلان منتشر شد، به خبرنگار خبرگزاری شبستان گفت: شعرهای حسین مهدوی ( م . موید ) به واسطه عناصر و مولفه‌های ویژه‌اش، سمت و سویی خاص دارد.
وی افزود: نشانه‌های مذهبی بدیع، همراه با ساختار زبانی تازه، نقطه عطفی در شعر موید است و این همه به کمک ضرب آهنگ‌ها و ریتم‌های موسیقایی، بر مخاطب آثارش تاثیر می گذارد.
پورشعبان با توجه به اینکه یکی از مولفه‌های مورد بحث شعر این شاعر، ریتم است، ادامه داد: چندان که توالی ضرب آهنگ‌ها در برخی از شعرهای او، فارغ از بافت سنتی، گاه تداعی«بحر طویل» می کند و از این رو واژه ها در شعر موید تمایل به حرکت دارند و موسیقی در آن به ایستایی و سکون رغبتی نشان نمیدهد.
وی، مهم ترین مولفه شعرهای موید را تغییر کلیشه‌های معنایی و رفتاری آشنایی زداینده با واژگان دانست و افزود: به ویژه اینکه هم نشینی واژگان، گاه به ترکیبی منجر می‌شود که نه تنها بار معنایی پیشین خود را ندارد، بلکه صورت معنایی جدید آن، در کلیت شعر خود شاعر قابل پی گیری است.
پورشعبان بیان کرد: همه این جلوه‌های واژگانی تازه، این شاعر را در مقام روایت گری قرار داده است که برای توصیف و تشریح اشیاء و پدیده‌های پیرامونش، کار کردهای متفاوتی از آن ها، روایت می‌کند.
گفتنی است، حسین مهدوی(م. موید)متولد 1322 نجف اشرف است که تاکنون آثاری همچون مگر با لبخنده‌ی ماه، گلی اما آفتاب گردان، تو کجاست، سیماب های سیمین، پروانه‌ی بی خویشی من(حوزه هنری گیلان)، نرگس هنوز، حسین علی، درود خداوند بر او، بی خوانش پرندگان، به سپیدی تاج محل، پندارآبی، زیر درخت آفتاب و... از وی منتشر شده است.
پایان پیام/
نظر شما