به گزاش سرویس دیگر رسانه های خبرگزاری شبستان، سایت جمهوریت با این مقدمه نوشت: اعضای پایداری که در کمیسیون فرهنگی مجلس اکثریت را دارند با سوءاستفاده از خلاء آئین‌نامه داخلی مجلس تمامی کاندیداهای فراکسیون اکثریت و کاندیداهای مستقل را از گردون رقابت حذف کردند و عملا تلاش کردند با کانالیزه کردن رأی نمایندگان، مجلس را مجبور کنند از بین حمید رسایی و محمود نبویان از اعضای شناخته شده جریان پایداری، یکی را برای عضویت در هیأت نظارت بر مطبوعات به جریان اکثریت و جامعه مطبوعاتی تحمیل کنند. در مورد شورای نظارت بر صداوسیما هم وضع بر همین منوال بود و اغلب کاندیداها از بین اعضای فراکسیون اصولگرایان (فراکسیون تحت زعامت دکتر حدادعادل در مجلس) به صحن علنی مجلس معرفی شدند.
اغلب اعضای هیأت رئیسه و اکثریت نمایندگان مجلس در این میان معتقد بودند کمیسیون فرهنگی بایستی طبق آئین‌نامه کاندیداهای بیشتری به صحن علنی معرفی کند و نمایندگان را مجبور به انتخاب از بین دو کاندیدای نزدیک به هم، از یک جریان اقلیت نامحبوب در پارلمان نکند.
در این میان اتحاد برخی اعضای جمعیت رهپویان و ایثارگران که این روزها با اعضای پایداری بسیار نزدیک شده‌اند، جالب توجه است. علیرضا زاکانی در صحن علنی مجلس و سپس در رسانه‌ها رئیس مجلس را دیکتاتور نامید و جالب اینکه تقریباً همه اعضای فراکسیون موسوم به اصولگرایان از رسایی و نبویان حمایت کردند.
با اصرار هیأت رئیسه و پادرمیانی برخی بزرگان مجلس، کمیسیون فرهنگی حاضر شد یکی دیگر از اعضای فراکسیون اصولگرایان (اقلیت) را به دو نامزد قبلی اضافه کند و فراکسیون اصولگرایان رهروان ولایت (اکثریت) نیز که همه اعضایش توسط کمیسیون فرهنگی حذف شده بودند تصمیم گرفت از همین فرد یعنی حسن کامران که فردی معتدل و دارای سابقه حضور در هیأت نظارت بر مطبوعات می‌باشد حمایت کند.
رهروان ولایت برای شورای نظارت بر صداوسیما نیز تصمیم گرفت از شجاعی کیاسری و مفید کیایی‌نژاد حمایت کند، هرچند کاندیداهای فراکسیون اصولگرایان و پایداری‌های مجلس، افراد دیگری در میان پنج نامزد معرفی شده بودند.
در نهایت مجلس به حسن کامران برای عضویت در هیأت نظارت بر مطبوعات و مفید کیایی‌نژاد و سید رمضان شجاعی کیاسری که کاندیداهای مورد نظر فراکسیون اصولگرایان رهروان ولایت نیز بودند، به‌عنوان اعضای ناظر در شورای نظارت بر صداوسیما رأی داد تا وزن تندروها در مجلس یک بار دیگر نمایان‌تر شود.
اما پیام‌های این انتخابات در فضای سیاسی کشور قابل برررسی است:
1- فراکسیون اصولگرایان و جریان پایداری سرمست از توفیق در استیضاح وزیر علوم، در رسانه‌های پرتعداد خود فریاد پیروزی سر داده بود و حتی مدعی بود فراکسیون رهروان انسجام خود را از دست داده است. این انتخابات نشان داد شالوده‌های فراکسیونی اکثریت مجلس، همچنان استوار است و هنگامی که تصمیم فراکسیونی گرفته شود، نتیجه آرا در صحن مشخص خواهد بود.
2- تلاش پایداری‌ها برای کانالیزه کردن رأی مجلس جواب نداد و حسن کامران بر دو چهره شاخص پایداری پیروز شد و چهره‌های نزدیک به پایداری در شورای نظارت بر صداوسیما نیز توفیقی نداشتند.
3- بی‌اخلاقی پایداری‌ها و ساده‌انگاری کمیسیون فرهنگی و فراکسیون اصولگرایان و تیزبینی هیأت رئیسه در مورد اصرار برای معرفی نامزدهای بیشتر، هنگامی عیان‌تر شد که محمود نبویان هنگام رأی‌گیری در صحن علنی مجلس به نفع رسایی اعلام انصراف کرد و اگر تدبیر اضافه کردن یک کاندیدا انجام نشده بود، پایداری‌ها با استفاده از این خلاء قانونی، رسایی را حتی با دو یا سه رأی از مجموع آرای 290 نماینده، به مجلس و مطبوعات تحمیل می‌کردند که البته تصمیمشان عملی نشد.
4- برخی در کشور اصرار بر جنجال‌آفرینی و مسأله‌سازی دارند و چون بر وزن سیاسی خود بهتر از دیگران واقف هستند، تلاش می‌کنند خودشان با خودشان کشتی بگیرند و همیشه در رقابت‌های واقعی سرنوشتی جز شکست ندارند.
5- علی مطهری که دو سال قبل با فاصله زیاد، حمید رسایی را برای عضویت در همین انتخابات هیأت نظارت بر مطبوعات، پشت سر گذارده بود، برای اینکه بهانه را از دست تندروها بگیرد، یک ماه قبل اعلام انصراف کرد تا نادرستی شائبه اصرار رئیس مجلس در معرفی نامزدهای بیشتر که از سوی این جماعت مطرح می‌شد، مشخص‌تر شود. درس این انتخابات برای فراکسیون اکثریت نیز این بود که انسجام در تصمیم‌گیری همیشه کارساز است.
پایان پیام/
نظر شما