منابع اهل سنت و دستیابی به وحدت نظری شیعه و سنی

به گزارش خبرنگار قرآن ومعارف خبرگزاری شبستان، حسن رحیم پور ازغدی، استاد و مدرس دانشگاه همزمان با جشن ولایت علوی با حضور بیش از 110 خطاط برجسته کشور که در حسینیه الزهرا(س) برگزارشد، با اشاره به واقعه غدیر گفت:  یکی از شبهاتی که به مسأله غدیر وارد می کنند این است که چرا حضرت علی(ع) خودشان به واقعه غدیر استناد نکرده اند؟ما در این مجال به روایات و بحث هایی می پردازیم که نشان می دهد حضرت علی(ع) چندین بار به مسأله غدیر اذعان داشته و در گفت و گوهای سیاسی بار ها از آن صحبت کرده اند.

 وی با اشاراه به کتاب الغدیر به عنوان یک میراث جاودانه مرحوم علامه امینی گفت: کتاب الغدیر یکی از بهترین سند های فرا مذهبی برای وحدت امت اسلامی و اثبات حقانیت ولایت حضرت امیر المومنین(ع) است.

رحیم پور عنوان کرد:این کتاب تمام ادعای شیعه را در مورد واقع غدیرخم را از منابع اهل سنت استخراج کرده است این کتاب گویی با استناد به خود منابع اهل سنت به یک وحدت نظری دست یافته است.

این استاد برجسته اظهار کرد: یکی از نکات جالبی که اهل سنت در مورد واقعه غدیر بدان اذعان دارند این است که پیامبر(ص) فرمود: "هرکس من را دوست دارد پس علی(ع) را نیز دوست بدارد"

وی افزود: این درحالی است پیامبر(ص) در گرمای بیابان و خستگی سفر هزاران مسلمان را جمع کرد تا بگوید که من حضرت علی(ع) را دوست دارم! از طرفی اگر معنای ولایت را دوستی بگیریم چرا برخی از اهل سنت با حضرت علی(ع) رفتار دوستانه نداشتند.

واقعه غدیر سند وحدت سنی و شیعه

رحیم پور تصریح کرد: به نظر من واقعه غدیر سند وحدت سنی و شیعه است و این موضوع را می توان از منابع خود اهل سنت استخراج کرد.ما شیعیان چیزی فراتر از دوستی حضرت علی(ع) را قبول داریم ما باید به ایشان تمسک بجوییم، تمسکی که در پی آن ولایت پذیری و اقتدا هست.

وی با اشاره به برخی از روایات اهل سنت پیرامون واقعه غدیرخم گفت: در منابع اهل سنت آمده است که روزی به حضرت علی(ع) خبر دادند که عده ای پیرامون امر خلافت بحث می کنند، حضرت خودشان شخصا به آن جلسه رفتند و فرمودند: چه چیزی را به من نسبت می دهید؟ در این لحظه همه ساکت شدند؛ سپس ایشان آن عده را به واقعه غدیر قسم داد و سوالاتی در مورد سخنان پیامبر(ص) از شخصی به نام زید پرسید اما زید این سخنان را انکار کرد و حضرت علی(ع) فرمودند: کور باد کسی که حقیقت را دید و اکنون آن را انکار می کند.

ماجرای طلحه و زبیر و استناد حضرت علی(ع) به غدیر

رحیم پور عنوان کرد: گفتنی است که مدت ها بعد زید در اثر نفرین حضرت علی(ع) نابینا شد و پس از این اتفاق به خود آمد و چندین بار واقعه غدیر را نقل کرد.

وی با اشاره به نقلی دیگر از منابع اهل سنت پیرامون واقعه غدیر و مواجه شدن حضرت علی(ع) با طلحه و زبیرتصریح کرد: همان طور که می دانید زیبر پس از واقعه سقیفه و غصب حق حضرت علی(ع) از طرفداران خاص و خالص ایشان بود.حتی روزی زبیر دست به شمشیر برد و قصد داشت با اسلحه حق حضرت را بگیرد که خود امام مانع کار او شدند.

رحیم پور عنوان کرد: طلحه نیز از اولین کسانی بود که با امام علی(ع) بیعت کرد و گویا دستان او دچار لرزه بود و حضرت علی(ع) فرمودند: "اولین کسی که با من بیعت کرد طلحه بود و دستانش می لرزید".همین طلحه و زیبر بعدها به جبهه مخالفان حضرت علی(ع) ملحق شدند و جنگ جمل را به راه انداختند.

وی افزود: حضرت علی(ع) در جنگ جمل به طلحه گفت: تو را به واقعه غدیر قسم می دهم آیا در آن روز پیامبر(ص) نگفت: هرکس من مولای او هستم از این پس علی مولای او است؟ آیا پیامبر(ص) نگفت: هرکس علی را دوست بدارد با من دوست و هرکس دشمن او باشد با من دشمن است؟

طلحه پاسخ داد: بله؛ حضرت علی(ع) گفت: پس چرا با من جنگ می کنی؟ طلحه پاسخ داد: نمی دانم.سپس طلحه از کار خود پشیمان شد اما روی برگشتن نداشت و بر اثر جو اطرافیان در جنگ شرکت کرد و کشته شد.

همچنین حضرت علی(ع) سخنانی نیز با زبیر کردند اما زبیر پشیمان شد و درحال برگشتن بود که پسرش او را مسخره کرد و گفت تو از جنگ ترسیده ای.زبیر برای اینکه ثابت کند نترسیده وارد میدان جنگ شد، حضرت علی(ع) متوجه شدند و به فرماندهان خود دستور دادند که با زبیر نجگند زیرا فهمیدند که زبیر برای اثبات شجاعت خود به میدان آمده است.زبیر پس از این کار میدان جنگ را ترک ولی به دست نیروهای مخالف حضرت علی(ع) در پشت جبهه کشته شد.

رحیم پور عنوان کرد: گفتنی است در منابع اهل سنت نقل شده که عده ای خطاب به امام علی(ع) گفتند: "مولا". حضرت رو به آنها کرد و گفت: آیا شما برده هستید؟ آنها گفتند خیر. ما لفظ مولا را از  زمانی که پیامبر(ص) در واقعه غدیر به شما گفت یاد داریم.

وی افزود: جالب است بدانید که این جمع از شیعیان نبودند اما به حضرت علی(ع) گفتند مولا و این مطلب سندی است که از منابع خود اهل سنت استخراج شده است.

عاقبت انکار واقعه غدیر

همچنین روزی حضرت علی(ع) رو به جمعیتی کردند و فرمودند: از میان شما چه کسی از اصحاب پیامبر(ص) هست؟ 12 نفر خود را معرفی کردند. آنها به واقعه غدیر اذعان کرده و گفتند که تمام سخنان پیامبر را فهمیده ایم. سپس حضرت علی(ع) فهمیدند که دو نفر از اصحاب پیامبر(ص) در آن جمع هیتند ولی خود را معرفی نکرده اند.

امام علی(ع) از آن دونفر پرسید آیا شما سخنان پیامبر(ص) را در روز غدیر نشیده اید؟حضرت گفت: می دانید انکار حقیقت در پیشگاه خداوند چه عواقبی دارد؟ سپس فرمودند: خدا اگر یادشان رفته هیچ و اگر این دو حقیقت را کتمان می کنند مبتلا شان کن.در تاریخ نقل است که آن دو صحابه بعدها به کوری و پیسی مبتلا شدند.

هدف حضرت علی(ع) از حکومت تربیت خلقت بود

 رحیم پور ازغدی بیان این مطلب که  حضرت علی(ع) از غصب حقشان برای دنیا نارحت نبودند، گفت: مسأله غدیر برای حضرت بحث دنیا و حکومت نیست، نگاه ایشان به دنیا بسیار کوچک و حقیر است به طوری که فرمودند: اگر همین لحظه حکومت تمام عالم را به من بدهند تا پوست دانه جویی را از دهان مورچه ای در آورم، به خدا سوگند چنین معامله نخواهم کرد. ایشان در جای دیگر می فرمایند:دنیا به اندازه گرفتن برگ جویده شده از دهان ملخ بی ارزش تر است.

 وی افزود: هدف حضرت علی(ع) از بیان واقعه غدیر دنیاطلبی نیست بلکه ایشان به دنبال اجرای عدالت وتربیت خلق بودند.

حضرت علی(ع) می گویند: ای دنیا از من دور شو، تو حریف من نیستی، هیچ نیازی به تو ندارم تو هدف نیستی وسیله هستی، برای همیشه از تو جدا شدم ، لذت های تو در برابر من بسیار پست و حقیر است؛ آه از لحظه ای که توشه کم دارم چه بسیار راه طولانی، لحظه مرگ که بسیار عظیم است.

پایان پیام/