به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری شبستان، عباس آخوندی، وزیر راه و شهرسازی در همایش اقتصاد ایران گفت: رکود تورمی در ایران نرخ بهره وری را تنزل داده و با وجود سرمایه‌گذاریها همچنان خروجی نداشته‌ایم. این مساله به شکاف ارزی برمی گردد که مدتهاست در ایران دچار ان هستیم و مهم این است که نرخ بهره وری در تامین مالی بررسی شود.
وزیر راه و شهرسازی تامین مالی را تبدیل شده به سوداگری دانست و افزود: این موضوع نه تنها منجر به افزایش تولید نشد بلکه عرضه را نیز کاهش داده است.
آخوندی خاطر نشان کرد: ماهیت رکود تورمی عمدتا به سمت شکاف عرضه است و نظام تامین مالی ایران نظام سوداگری است.
وی گفت: اولین مشکل از اواخر دهه 60 با بحران تئوری در نقش دولت و اقتصاد به وجود آمد واینکه رابطه دولت با بخش خصوصی مشخص نشد و همان زمان عده زیادی می گفتند بخش خصوصی قوی مولود دولت قوی تر است اما همان زمان دولت را مداخله گر عنوان می کردند.
وی ادامه داد: همین موضوع باعث شد تا خصوصی سازی در ایران تضعیف شود و دولت به شکل افراطی در بازار حضور یابد.
وی با اشاره به مطالعاتی که در سال 91 در خصوص نتیجه خصوصی سازی انجام داده بود، گفت: دراین مطالعه مشخص شد که 36 درصد از منابع به بخش غیر دولتی 25 درصد به دولت 19.38 درصد به سهام عدالت 13 درصد به نهادهای خاکستری و تنها 4.9 درصد به خصوصی سازی اختصاص داده شد.
وی گفت: باید دید که دولت ایران کجای اقتصاد کشور قرار و بخش خصوصی چه جایگاهی دارد ماباید دوباره لایحه اصل 44 را بازتعریف کنیم و ببنیم که آیا دولت نقشی درتوسعه می تواند داشته باشد یا خیر.اما هنوز به این مسائل پاسخی داده نشده است و نتیجه آن چه رخ داد عملا تبدیل به توزیع رانت شد و کسانی که از اطلاعات بیشتری برخوردار بودند قدرت بیشتری پیدا کردند.
وی با اشاره به میزان خصوصی سازی، گفت: 100 میلیارد دلار خصوصی سازی شده از دولت جدا شده اما هیچ کنترل ومدیریتی بر آنها نیست و خصوصی سازی در ایران نیازمند نقدی کلی و اصلاح مجدد است.
وی گفت: به عنوان مثال در حوزه راه و شهر سازی چه میزان سرمایه گذاری در بخش هوانوردی شده چه تعداد هواپیمای نو در ایران وارد شده میزان سرمایه گذاری ها در ناوگان ریلی چقدر بوده است. در حال حاضر ناوگان جاده ای ما با 127 هزار خودرو کامیون بالای 25 سال عمر دارد که به جای 32 لیتر 60لیتر گازوئیل مصرف می کندکه همه اینها نیاز به بررسی مجدد دارد.
پایان پیام/
نظر شما