به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری شبستان، خسارت هایی که به افراد پرداخت میگردد از محل پول هایی تأمین می شود که برای خرید بیمه نامه می پردازند و با پرداخت آن در جبران خسارت همدیگر مشارکت می کنند. به بیان دیگر همه آن هایی که خود را بیمه میکنند با مشارکت در سرمایه ای که متعلق به همه خریداران بیمه است ، در جبران خسارت و زیان های هریک از افراد بیمه شده ،شریک و سهیم می شوند.
بیمه گران هنگام بیمه کردن با در نظر گرفتن ریسک فرد بیمه شده برای شرکت بیمه گر اقدام به بیمه کردن شخص میکنند.
مقدار حق بیمه مربوط به هر نفر متقاضی بیمه با توجه به دو عامل مهم محاسبه می شود: نخست این که ، به طور کلی احتمال بروز خسارت در آینده چه قدر است و دوم ،آن که احتمال وقوع حادثه برای بیمه گذار متقاضی بیمه بیشتر یا کمتر از میانگین احتمال خطر مزبور باشد.
در تعریف ماده یک قانون بیمه ایران: بیمه عبارتست از قراردادی که به موجب آن یک طرف (بیمه گر) تعهد می‌کند در ازای پرداخت وجه یا وجوهی از طرف دیگر(بیمه گذار) در صورت وقوع یا بروز حادثه خسارت وارده بر او را جبران نموده یا وجه معینی را بپردازد. متعهد را بیمه گر، طرف تعهد را بیمه گذار و وجهی را که بیمه گذار به بیمه گر می‌پردازد حق بیمه و آنچه را که بیمه میشود موضوع بیمه نامند.
سابقه فعالیت بیمه در کشور به صورت غیررسمی حدود یک قرن است است. اما نخستین بار در سال ۱۲۸۹ خورشیدی دو شرکت بیمه امریکایی به تاسیس نمایندگی در ایران پرداختند. نخستین قانونی که در ایران درخصوص شرکتهای بیمه به تصویب رسید قانون مربوط به ثبت شرکت‌ها تصویب شد. تاسیس شرکت سهامی بیمه ایران در تاریخ پانزدهم آبانماه ۱۳۱۴ و همچنین تصویب قانون بیمه در هفتم اردیبهشت ۱۳۱۶ را باید نقطه آغاز تحولات بازار بیمه ایران دانست. با تصویب این قانون در حدود ۱۰ شرکت بیمه خارجی شعب و نمایندگی‌های خود در ایران را ثبت کردند. درسال ۱۳۲۹ خورشیدی نخستین شرکت بیمه خصوصی ایرانی با نام “بیمه شرق ” تاسیس شد. در سال ۱۳۵۰ خورشیدی بیمه مرکزی ایران تاسیس شد.
در ایران بیمه ها به دو دسته اجتماعی و بازرگانی تقسیم میشوند.بیمه های اجتماعی وابسته به وزارت خانه بوده و غالبا تامین در مان افراد بیمه شده را بر عهده دارد.اما بیمه هایبازرگانی کارهای مختلف و پوشش های متفاوتی را در بر میگیرد.
کارشناسان فن بيمه رشته‌هاى گوناگون بيمه‌هاى بازرگانى را برحسب طبيعت تکنيک آنها يا بر حسب موضوع آنها بخش‌بندى مى‌کنند. در بخش‌بندى بر پايهٔ سرشت و تکنيک عمليات بيمه‌اى، بيمه‌ها را به بيمه‌هاى تشکيل سرمايه رده‌بندى مى‌کنند. در اين بخش‌بندى همهٔ بيمه‌هاى اموال و اشياء و بيمه‌هاى مسئوليت مدنى بخشى از بيمه‌هاى غرامتى و انواع بيمه‌هاى عمر بخشى از بيمه‌هاى تشکيل سرمايه (سرمايه‌اى) هستند که در آنها بيمه‌گران سرمايهٔ بيمهٔ مقطوع و معينى را تعهد و تضمين مى‌کنند.
در تقسيم‌بندى ديگرى که بر حسب موضوع بيمه يا مورد بيمه معمول شده است بيمه‌هاى بازرگانى را به سه شاخهٔ جداگانه شامل: بيمه‌هاى اموال، بيمه‌هاى اشخاص و بيمه‌هاى مسئوليت مدنى دسته‌بندى مى‌کنند. در تقسيم‌بندى ديگرى، سخن از بيمه‌هاى بحرى (دريائى) و غيربحرى (خشکى و هوائى) است. تقسيم‌بندى اخير بيشتر جنبهٔ تاريخى دارد. بدين معنا که، چون بيمهٔ دريائى کهن‌ترين رشتهٔ بيمه‌هاى بازرگانى است و سرشت و خصلت ريسک‌هاى دريائى (آبى) را دارد، از بيمه‌هاى زمينى يا خشکى و هوائى متمايز شده است.
در بخش‌بندى بيمه‌هاى بازرگانى در ايران نيز يگانگى نظر و نگرش وجود دارد. در قانون‌ها و مقررات و مصوبه‌هاى گوناگونى که دربارهٔ بيمه‌هاى بازرگانى وجود دارد تقسيم‌بندى‌هاى گوناگونى به چشم مى‌خورد. قانون تجارت مصوب ۱۳۱۱، که متأثر و برگرفته از کد ناپلئون است، در بند ۹ از مادهٔ دوم خود، آنجا که از معاملات تجارتى ياد مى‌‌کند، عمليات بيمهٔ بحرى و غيربحرى را از جملهٔ دادوستدهاى بازرگانى مى‌شمارد. بر پايهٔ اين ماده از قانون تجارت ايران، اعمال بيمه‌اى همگى تجارتى يا بازرگانى هستند.
انواع بیمه
بیمه‌ها به سه دسته کلی تقسیم میشوند:
اشخاص که خود دارای زیر مجموعه هایی است:.
باتوجه به همین نیاز بوده که شرکتهای بیمه با ارائه طرحهای متفاوت و ابتکاری متناسب با نیازهای جوامع انسانی درپی تأمین و تسهیل این غریزه ثبات مالی و اقتصادی برآمدند تا در زمان بروز حادثه ناگوار، شیرازه اقتصاد خانواده ها از هم نپاشد و افراد وابسته به شخص متوفی و یا حادثه دیده بتوانند از مزایای این تأمین اقتصادی بهره‌مند شوند .
بدین ترتیب ملاحظه می شود که بیمه اشخاص یکی از مهمترین شاخه های رفاه اجتماعی محسوب می شود و درکشورهای مختلف، دولت ها رأساً سازمان هایی را به منظور تأمین خدمات بیمه اختصاص داده اند.
انواع بیمه اشخاص:
• بیمه اشخاص عمر
• بیمه اشخاص درمان
• بیمه اشخاص حوادث
اموال
بیمه اموال شامل
بیمه اتومبیل( شخص ثالث ، بدنه )
آتش سوزی: یمه آتش سوزی
معرفي:
بيمه آتش‌سوزي پس از بيمه باربري قديمي‌ترين رشته بيمه‌هاي بازرگاني مي‌باشد كه سابقه آن به آتش‌سوزي بزرگ سال 1666 شهرلندن مي‌رسد. پس از آتش‌سوزي سال 1666 لندن و خسارات بزرگ ناشي از آن به تدريج دفاتر و شركت‌هاي بيمه آتش‌سوزي در كشور انگلستان و سپس ساير كشورهاي جهان ايجاد گرديد. در بيمه آتش‌سوزي بيمه‌گر تعهد مي‌نمايد در مقابل دريافت حق‌بيمه از بيمه‌گذار خسارات وارده به مورد بيمه در اثر وقوع خطرات آتش‌سوزي، صاعقه يا انفجار را جبران نمايد. البته با موافقت بيمه‌گر و بيمه‌گذار مي‌توان برخي خطرات ديگر مثل زلزله، سيل، تركيدن لوله‌هاي آب ... را نيز بيمه نمود. تعهد بيمه‌گر محدود به مبلغ بيمه و مدت بيمه پيش‌بيني شده در بيمه‌نامه است.
ادامه دارد....
پایان پیام/
نظر شما