سرویس مسجد و کانون های مساجد خبرگزاری شبستان: امسال از سوی مقام معظم رهبری، سال دولت و ملت، همدلی و همزبانی نامیده شد، عنوانی که از هر جهت متناسب با سالی است که در آن قرار گرفته ایم، به ویژه پس از مذاکرات حساس هسته ای و حرکت قهرمانانه دولتمردان.
تبیین شعار امسال با توجه به آنچه که یاد شد از این نظر اهمیت می یابد که مردم با در نظر گرفتن شرایط خاصی که در آن قرار داریم می توانند هرچه بیشتر با سیاست دولتمردان خود آشنا شده و ضمنا خود را در امور کشور سهیم بدانند. بیان ابعاد این شعار در سطوح مختلف به ویژه در سطح مساجد می تواند اقدامی برای تبیین هرچه بیشتر مفهوم این شعار و لزوم تحقق آن در ذهن مردم باشد.
در این راستا با حجت الاسلام «سید سجاد ایزدهی»، مدیر گروه سیاست پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی به گفت وگو نشسته ایم که حاصل آن را می خوانید:
- به عنوان اولین سوال بفرمایید عنوان «دولت و ملت، همدلی و همزبانی» که از سوی مقام معظم رهبری(مدظله العالی) به عنوان شعار امسال مطرح شد چه ابعادی دارد و چه طور می توانیم اقشار مختلف مردم را با ابعاد مختلف این شعار آشنا کنیم، مساجد در این راستا چه نقشی دارند؟
رهبری معمولا در سال های اخیر یک شعار را به عنوان شعار سال در نظر می گیرند که در حقیقت متناسب با نیازهای روز جامعه ایران و مشکلات و مسایلی است که وجود دارد و این شعار را به عنوان نقشه راه گذر از مشکلات احتمالی یا برای تبیین راهکارهای پیشرفت و توسعه در آن سال معین می کنند. نکته دیگر آنکه برخی اوقات رهبری تاکید دارند که شعار سال مخصوص این سال نیست یعنی شعاری است که ولو در این سال ممکن است نماد و جلوه ویژه ای داشته باشد ولی به صورت خاص به این سال محدود نمی شود و در تمام سال ها باید از آن استفاده کرد.
متناسب با این نکته ها رهبر انقلاب امسال را (دولت و ملت، همدلی و همزبانی) نامیدند و تاکید داشتند که این شعار اختصاص به امسال ندارد. ایشان تاکید کردند که همه دولت ها و همه مردم در سال های بعد از انقلاب باید این گونه باشند و از این رویکرد تبیعت کنند.
بنابراین تبیین ابعاد مختلف این شعار برای اقشار مختلف مردم در سطوح مختلف اهمیت دارد. این مسئله به ویژه در سطح مساجد با توجه به اینکه محل حضور عموم مردم است حایز اهمیت است.
- اهمیت تقویت همدلی و همزبانی میان دولت و ملت و تبیین ابعاد آن در میان مردم چیست؟
مسئله محوری آن است که ما در نظامی قرار داریم که این نظام مردم را از ارکان اصلی می داند و جز با همراهی و همدلی و همگامی مردم امور جامعه به سامان نمی رسد و اینگونه نیست که گروهی حاکم باشند و دستور دهند و گروهی مردم باشند و محکوم باشند و فقط اطاعت کنند بلکه اساس این نظام این گونه است که مردم بخش جدایی ناپذیر و تصمیم ساز اجتماع هستند لذا مردم باید خود را از دولت بدانند و دولت هم باید خود را نماینده مردم بداند در نتیجه هیچ گونه دویّتی میان این دو نباید باشد.
باید هرچه که بشود فاصله ها کمتر شود. جامعه مثل اعضای خانواده با همه تفاوت ها اهداف و مسیر مشترکی را پی می گیرند و برای برون رفت از مشکلات هم باید با یکدیگر هم فکر و همراه باشند و هرچه که این نزدیکی ها بیشتر شود و دغدغه ها و مسایل مشترک نیز افزایش یابد، همدلی توامان با آن رشد می کند.
البته باید این مساله را نیز اضافه کنم که همه سال ها بحث همراهی و همدلی و یکی بودن وجود داشت اما اینکه چرا امسال به صورت ویژه این فضا ملموس شد و رهبری امسال را این گونه ناگذاری کردند و از سوی دیگر امسال تا حدی قضیه پر رنگ شده است می شود این گونه استنباط کرد که هر لدوتی که روی کار می آید یک ویژگی دارد؛ ممکن است برخی بگویند که این دولت نماینده همه مردم نیست و لذا نیمی از کسانی که دارند زندگی می کنند بنا بر تقابل بگذارند و بنا را بر ناهمراهی بگذارند و طبیعتا بنای رهبری بر آن است که این دولت ولو حتی اندکی بیش از نصف یعنی پنجاه و خرده درصد رای آورده است ولی نماینده رسمی این کشور است. به خصوص این که این دولت در فضایی وارد کار شد که مسایل بسیار چالشی وجود دارد و این مسایل می تواند تاثیرگذار در اصل نظم باشد و بحث جدی در مذاکرات هسته ای و مباحثی که دولت طرح کرده است.
بنابراین افراد مختلفی باید این مساله را تببین کنند. رهبری همدلی و همزبانی را تنها منحصر به امسال ندانستند و برای آن شأنیتی برای سال ها تعیین کردند. این همدلی و همزبانی به معنای اطاعت محض نیست بلکه به معنای نقد، نصحیت و حمایت نیز هست و مولفه هایی که در داخل یک خانواده هم ممکن است شکل بگیرد.
در نتیجه تاکید رهبری بر حضور فعال در جامعه است، لذا نباید نسبت به دولت بی تفاوت باشیم، یعنی نقد کنیم و در عین حال حمایت هم داشته باشیم و تقابل هم نکنیم.
- به نظر شما مساجد با چه رویکردی می توانند شعار امسال را تعیین کنند و حضور مساجد در حوزه سیاست به چه نحوی باید باشد؟
یک مسئله ای که مسجد را تهدید می کند رویکرد سیاست زدگی است، یعنی ممکن است در مساجد رویکردهای جزئی از سیاست باشد که موجب می شود افراد خاصی که حزب فلانی را دوست دارند بیایند به مسجد یا به علت حضور افرادی دیگر نیایند.
این رویکردها برای مسجد مضر است و موجب می شود که وحدت عمومی مردم که مومنان عامل آن هستند در مسجد برقرار نشود و عملا تهدید برای فضای مسجد ایجاد شود. اما به این معنا نیست که در مسجد نباید حرف سیاسی بزنیم. آن هم سیاست به معنای کلان و به معنای عام اش، چون انقلاب ما سیاسی بود در عین حال دینی و مشتمل بر مولفه های سیاسی است، پس امور اساسی سیاست مان از جمله نظام، رهبری، حمایت از دولت و امر و به معروف و نهی از منکر را باید در مساجد بیان کنیم که اساس نظام را تقویت می کند.
پس باید در مساجد این مسایل و البته شعار سال بیشتر بیان شود و مومنان باید با مسایل عام سیاسی و چیزهایی که موجب اختلاف می شود آشنا شوند و در کنار رشد فرهنگی و دینی رشد سیاسی داشته باشند چون اگر فقط رشد فرهنگی و دینی صرف داشتند ممکن است خطرناک باشد و دیگرانی بیایند و به افراد به ظاهر مومن خط و ربط دهند.
در نتیجه باید این مباحث کلان سیاسی را در مسجد رفع کرد و با نگاه دینی و غیر مغرضانه بیان کرد و از اختلاف و جناحی سازی دوری جست.
پایان پیام/
نظر شما